Jam Art Company - 117 Ξεκλειδώματα

H Jam Art Company παρουσιάζει το έργο «117 Ξεκλειδώματα»

“Βουλιάζω στην έρημη θάλασσα.
Απεγνωσμένα φωνάζω βοήθεια.
Το στόμα μου γεμίζει αλμύρα.
Με το μικρό μου δάκτυλο εκπέμπω:
S.O.S.
Μετά ο βυθός.
Κι όμως ξέρω καλά
Ότι έχεις ένα ραδιόφωνο.
Φαίνεται το ξέχασες κλειστό.”

(ποίημα του Φώτη Λίνου)

Αφηρημένες εικόνες και γεγονότα από την παιδική και ενήλικη ζωή με θέμα την καταπίεση, την κακοποίηση και την περιθωριοποίηση, γίνονται αφορμή για τη δημιουργία μιας παράστασης όπου ο χορός, το θέατρο και η μουσική δρουν απελευθερωτικά.

Πρόκειται για μία σύμπραξη ελλήνων ηθοποιών και γάλλων χορευτών, οι οποίοι με αφετηρία μαρτυρίες, σκέψεις, γράμματα ανθρώπων καθώς και κείμενα διαφόρων συγγραφέων επιχειρούν να κάνουν τη σκέψη εικόνα και την εικόνα δράση.

Παραγωγή: Jam Art Company
Σύλληψη- Γενική Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Τσακιρέλης
Πρωτότυπη μουσική: Πάνος Κερασιώτης
Κοστούμια: Χαράλαμπος Νικολάου

Ερμηνεύουν: Μαρία Ανδρικοπούλου, Νεφέλη Δαλιάνη, Ισιδώρα Μπουζιούρη, Ειρήνη Μπούνταλη, Ειρήνη Φαναριώτη, Charlotte Belec, Rémi Leblanc-Messager, Benjamin Tricha.

Πιάνο (ζωντανά): Γιάννης Κασσώτης
Βιολί (ζωντανά): Ισιδώρα Μπουζιούρη

Altera Pars, Μεγ. Αλεξάνδρου 123, Κεραμεικός
(Στάση Λαΐς, Στάση metro Κεραμεικός)
10-12 & 16-19 Ιανουαρίου 2012
Γενική είσοδος: 10 Ευρώ
Τηλ. Κρατήσεων: 210 34 10 011, 6936771593

Η παράσταση είναι ακατάλληλη για ανηλίκους κάτω των 15 ετών.

Jam Art company "117 ξεκλειδώματα" promo trailer from tricha benjamin on Vimeo.

Singles 2011 – Guess what?

Δεν παίζουν M83, γιατί βρήκα τα περισσότερα κομμάτια τους άχρωμα. Δεν είναι 20 tracks, γιατί μερικά μου άρεσαν εξίσου, οπότε στρίμωξα 23 με τρεις ισοβαθμίες. Η κορυφή μου ανήκει σε single του καλοκαιριού, αλλά που ανήκει σε album του 2010. Και σας παρακαλώ πολύ, μην ακούσω για το “Lotus Flower” των Radiohead, γιατί από αύριο θα κυκλοφορώ με βλεφαρόπτωση από τη νύστα. Ρίξε ένα βλέφαρο κι ένα αυτί λοιπόν…

20. Girls – Honey Bunny… γιατί είναι παιχνιδιάρικο, ρετρό και μου φτιάχνει το κέφι.
19. Selena Gomez – Love You Like A Love Song και Lady GaGa – Marry The Night… γιατί είναι αμετανόητα γλυκανάλατες και cheesy pop στιγμές, που με κάνουν πάντα να θέλω να χορέψω.
18. Austra – Lose It… γιατί μου έχει κάνει πλύση εγκεφάλου, χωρίς να μου αρέσει και τόσο πολύ.
17. R.E.M. – Überlin… γιατί είναι τραγούδι.
16. Bon Iver – Holocene… γιατί μπορεί να μην με έχουν ενθουσιάσει ακόμα και να θέλω να βαρέσω ενέσεις όταν τους ακούω, αλλά δεν παύουν να γράφουν όμορφες μελωδίες.
15. The Vaccines – Post Break-up Sex… γιατί οι κιθάρες τους είναι βιντατζοφρέσκες.
14. Bjork – Crystalline… γιατί πάει καιρός από την εποχή που η Bjork έβγαζε κομμάτια που μπορούσες να ακούσεις ολόκληρα.
13. Lykke Li – I Follow Rivers… (ΟΧΙ ΤΟ REMIX) γιατί αγαπώ τη βακχική της διάθεση και τη μεθυστική της φωνή.
12. Kasabian – Days Are Forgotten και The Kills – Future Starts Slow… γιατί μπορεί να προτίμησα το album των Kasabian στην αντίστοιχη καταμέτρηση, τα tracks όμως είναι δυναμίτες – εξίσου.
11. tUne-yArDs – Gangsta… γιατί είναι παρανοϊκό και ταιριάζει με την ψυχοσύνθεσή μου.
10. Raphael Saadiq – Good Man… γιατί είναι soulman με αρ*ίδια.
9. Jessie J – Price Tag… γιατί η καλή pop φημίζεται για τις ωραίες της μελωδίες και τις δυνατές της φωνές.
8. Jamie Woon – Night Air… γιατί ο βραδινός αέρας αναπτερώνει ηθικά κι ανήθικα.
7. Florence + the Machine – No Light, No Light… γιατί η Florence σταμάτησε να φωνάζει τόσο πολύ κι έγραψε καλύτερα τραγούδια από το “Lungs”.
6. James Blake – The Wilhelm Scream… γιατί είναι ιδιοφυία και θέλω με κάποιο τρόπο να μπω στο μυαλό του.
5. Adele – Rolling In The Deep… γιατί ο Paul Epworth ξέρει πολύ καλά να φτιάχνει παραγωγές που σε κάνουν να τις βάζεις στο repeat. Και για την Adele, που ξέρει να τραγουδάει με την ψυχή της κι όχι με το λαρύγγι της.
4. Katy B – Broken Record και Lana Del Rey – Video Games… γιατί είναι τύπισσες κι αμφότερες έφεραν νέο χρώμα στη μουσική του 2011 με υποδειγματικές παραγωγές και έξυπνες φάτσες να τις υποστηρίζουν.
3. Active Child – Playing House Feat How To Dress Well… γιατί τα τραγούδια του είναι κατορθώματα, που πρέπει να κάτσεις στον καναπέ σου και να τα μελετήσεις ένα προς ένα.
2. Metronomy – The Bay… γιατί μυρίζει ξεγνοιασιά, χορό, καλοκαίρι, την εποχή των 80’s με τα μουσικά τρικ του σήμερα, αλλά και βανίλια υποβρύχιο στο μπαλκόνι του σπιτιού σου, τη στιγμή που έξω κάνει καύσωνα (σκέψου το, δεν λέω μαλακίες).
1. Cee Lo Green – I Want You… γιατί δεν υπάρχει γιατί. Γιατί η φωνή του, η μελωδία του και τα πνευστά του σε πάνε παντού, ακόμα κι αν θέλεις να μείνεις μέσα στο καβούκι σου. Και γιατί το “I want you” το πρωτοάκουσα πέρυσι με την κυκλοφορία του “Lady Killer” κι ακόμα να το ξεπεράσω.

*Merry Λίστ-mas!!!* pharmartistic#blogovision 2011

Τα αγαπημένα άλμπουμ είναι άραγε και τα καλύτερα;

Ξεκίνησα να γράφω κάτι για το καθένα, αλλά μετά σκέφτηκα ότι για άλλα έχουν ειπωθεί τα άπαντα και για όσα δεν έχετε ξανά ακούσει -λίγα, γιατί είμαι οπαδός του "αν αρέσει μόνο σε σένα, μάλλον δεν το λες και πολύ καλό"- ας μιλήσει η ίδια η μουσική.







20. Rapproacher - Class Actress


19. The Valley - Eisley


18.Zonoscope - Cut Copy
Cut Copy - Pharaohs and Pyramids by modularpeople

17. Breakers - Gem Club

Gem Club - 252 from Gem Club on Vimeo.

16. Trans-Love Energies - Death In Vegas


15. Baggage - Signe Tollefsen


14. Ceremonials - Florence+the Machine


13. Feel it Break - Austra


12. Let England Shake - PJ Harvey


11. Father, Son, Holy Ghost - Girls


10. Velociraptor! - Kasabian


9. Biophilia - Bjork


8. Collapse Into Now - R.E.M.


7. Raven In The Grave - Raveonettes


6.Coastal Grooves - Blood Orange

BLOOD ORANGE "Sutphin Boulevard" (2011) από domino

5. 21 - Adele


4. 50 Words for Snow - Kate Bush


3. WHO KILL - tUnE-yArDs


2. Mirrorwriting - Jamie Woon


1. You Are All I See - Active Child
Για μένα αυτός ο δίσκος είναι τόσο καλός που πέταξε τον Woon από την πρώτη θέση, που δεν μου επέτρεψε να γράψω κριτική γιατί όποτε τον ακούω λιώνω και που είμαι απλά ευτυχής που σας τον συστήνω για άλλη μια φορά.

Blogovision 2011 - No 1: tUnE-yArDs - whokill

Τον Απρίλη είχα ψιλοπροβλέψει ότι δεν θα υπάρξει άλλος δίσκος που να με ενθουσιάσει όσο αυτός της tUnE-yArDs μέχρι το τέλος της χρονιάς, αλλά δεν περίμενα να επιβεβαιωθούν οι ευσεβείς μου πόθοι. Τελικά, το λίγο pop, λίγο πειραματικό, λίγο ηλεκτρονικό, λίγο urban, λίγο ό,τι να'ναι δισκάκι της συμπαθέστατης Merill με σημάδεψε βαθιά (ακόμα το ψάχνω) και μπορεί να μην είναι αυτό που άκουσα περισσότερο μέσα στο 2011, είναι όμως αυτό που σφράγισε μουσικά τη χρονιά μου. Κι αυτό ασήμαντο δεν το λες, μιας και δεν βρέθηκα λίγες φορές να χτυπιέμαι (κυριολεκτικά), ακούγοντας το "Killa" ή το "Bizness" και να διαπιστώνω πόσο κουλή είναι η γοητεία της καθημερινότητας που ζούμε. Αρ ι ες πι ι σι τι!

Διάβασε ολόκλητη την κριτική εδώ

Προηγούμενες θέσεις:
No 2: Katy B - On A Mission
No 3: Kasabian - Velociraptor!
No 4: Florence + the Machine – Ceremonials
No 5: The Kills – Blood Pressures
No 6: Raphael Saadiq - Stone Rollin'
No 7: Adele – 21
No 8: James Blake – James Blake
No 9: Lykke Li – Wounded Rhymes
No 10: Feist – Metals
No 11: Kate Bush – 50 Words For Snow
No 12: Bjork – Biophilia
No 13: Nicolas Jaar - Space Is Only Noise
No 14: Kanye West and Jay-Z - Watch The Throne
No 15: PJ Harvey - Let England Shake
No 16: Jamie Woon - Mirrorwriting
No 17: The Vaccines - What Did You Expect From The Vaccines?
Νο 18: Elbow - Build A Rocket Boys!
No 19: The Horrors - Skying
No 20: Laura Marling - A Creature I Don't Know

Blogovision 2011 – No 2: Katy B – On A Mission

Η παρουσία του είναι ισχνή έως και ανύπαρκτη μέσα στη φετινή blogovision και αισθάνομαι λίγο άβολα που το βάζω στη δεύτερη θέση, αλλά δεν δύναμαι να το αφήσω να πέσει χαμηλότερα. Γιατί είναι μάλλον ο δίσκος που φχαριστήθηκα περισσότερο μέσα στο 2011, είναι η καλύτερη pop που άκουσα τα τελευταία χρόνια (και δεν σνομπάρω την pop, αντιθέτως την ακολουθώ) και είναι η πιο φρέσκια παραγωγή από όλες όσες πέρασαν από τα αυτιά μου. Οι μελωδίες της Katy B μου θυμίζουν παλιές, καλές Sugababes, η φωνή της κάνει τα τσαλίμια που άκουγα πριν δύο χρόνια από τη Lily Allen και την Kate Nash και η παραγωγή καταφέρνει και ενσωματώνει drum n bass, house, dubstep και χορευτικά pop στοιχεία, που σε συνδυασμό με τις σε-πρώτο-πλάνο μελωδίες μου φέρνουν στο νου ένα πράγμα και μόνο – το “Ray of light” της Madonna (kill me now, αλλά δεν κάνω πλάκα). Άσε που είχα καιρό να ακούσω (μια καλή) Miss Dynamite μετά το Mercury Prize, αυτό πού το πας;

Διάβασε ολόκληρη την κριτική εδώ

Προηγούμενες θέσεις:
No 3: Kasabian - Velociraptor!
No 4: Florence + the Machine – Ceremonials
No 5: The Kills – Blood Pressures
No 6: Raphael Saadiq - Stone Rollin'
No 7: Adele – 21
No 8: James Blake – James Blake
No 9: Lykke Li – Wounded Rhymes
No 10: Feist – Metals
No 11: Kate Bush – 50 Words For Snow
No 12: Bjork – Biophilia
No 13: Nicolas Jaar - Space Is Only Noise
No 14: Kanye West and Jay-Z - Watch The Throne
No 15: PJ Harvey - Let England Shake
No 16: Jamie Woon - Mirrorwriting
No 17: The Vaccines - What Did You Expect From The Vaccines?
Νο 18: Elbow - Build A Rocket Boys!
No 19: The Horrors - Skying
No 20: Laura Marling - A Creature I Don't Know

Ho ho horror! Vol.4

Θα αρχίσω με μια απλη συμβουλή...
ΜΗΝ ΤΟ ΔΕΙΤΕ ΤΩΡΑ!
Αφήστε το για βραδάκι, να έχετε χωνεψει κιόλας...
Αλλα δείτε το μέχρι τέλος Δεκεμβρίου γιατί ο σκήνοθέτης ετοιμάζει μια μεγάλου μήκους πάνω σε αυτό το short film, και θα κατεβάσει το βίντεο από το vimeo.

Και το νού σας... μην ξεχάσετε τα δώρα των παιδιών αυτά τα Χριστούγεννα!!!


"Beating Hearts"
Σκηνοθέτης: Matthew Garret

Beating Hearts from Matthew Garrett on Vimeo.

Blogovision 2011 – No 3: Kasabian – Velociraptor!

Μου πήρε καιρό για να το πάρω πρέφα, αλλά οι Kasabian έκαναν τελικά έναν δίσκο πολύ πέρα από τις δυνατότητές τους. Αυτό σημαίνει ότι ξεπέρασαν εαυτούς και μαζί με τις κιθάρες τους έβαλαν ηλεκτρονικά και άλλα πριονωτά, που με καθήλωσαν. Άκουσα πολλές φορές το δισκάκι, για να καταλήξω να το βάλω πιο πάνω από τη Florence, αλλά άξιζε τον κόπο. Αυτός είναι ο δίσκος που θα ήθελαν να κάνουν οι Verve μετά το “Forth”, οι Oasis μετά το “Dig out your soul”, οι Kula Shaker μετά το “Peasants, Pigs & Astronauts” και οι Blur μετά το “The Great Escape”. Αυτός είναι ο δίσκος που υπογράφει τη νέα εποχή της rock και ακολουθεί ένα είδος post-britpop αισθητικής, που φαινόταν πως είναι ο καιρός της μετά τη μόδα του post-punk revival. Αγαπώ, τους.

Σταματάω την παράδοση τύπου «γιατί στο 3 κι όχι πιο πάνω ή πιο κάτω», είναι ψιλά γράμματα πλέον κι αφού έχουμε φτάσει στο top-3.

Διάβασε ολόκληρη την κριτική εδώ

Προηγούμενες θέσεις:
No 4: Florence + the Machine – Ceremonials
No 5: The Kills – Blood Pressures
No 6: Raphael Saadiq - Stone Rollin'
No 7: Adele – 21
No 8: James Blake – James Blake
No 9: Lykke Li – Wounded Rhymes
No 10: Feist – Metals
No 11: Kate Bush – 50 Words For Snow
No 12: Bjork – Biophilia
No 13: Nicolas Jaar - Space Is Only Noise
No 14: Kanye West and Jay-Z - Watch The Throne
No 15: PJ Harvey - Let England Shake
No 16: Jamie Woon - Mirrorwriting
No 17: The Vaccines - What Did You Expect From The Vaccines?
Νο 18: Elbow - Build A Rocket Boys!
No 19: The Horrors - Skying
No 20: Laura Marling - A Creature I Don't Know

Blogovision 2011 – No 4: Florence + the Machine – Ceremonials

Εντάξει, αδυναμίες είναι αυτές. Αλλά όταν αποδεικνύεται ότι υπάρχει σοβαρός λόγος για να έχεις κάποια από αυτές, τότε η αδυναμία γίνεται αμέσως-αμέσως μουσικό διαμάντι ονόματι “Ceremonials”. Η Florence με εκπλήσσει, γιατί περίμενα, με τόσα εξώφυλλα και τόσα βραβεία και on stage συνεργασίες με Aguilera και Jennifer Hudson, να βγάλει έναν mainstream και αμερικάνικο δίσκο. Αντιθέτως, αυτή προτίμησε πιο σκοτεινά και ενορχηστρωτικά sophisticated μονοπάτια, που θυμίζουν μόνο (και λίγο) Kate Bush και Tori Amos. Της αξίζει το απόλυτο r.e.s.p.e.c.t. λοιπόν.

Γιατί στο 4 κι όχι πιο πάνω; Γιατί, παρόλο το αριστουργηματικό της υπόθεσης, δεν υπάρχει πουθενά αντάξιο του “Dog days are over”.

Γιατί στο 4 κι όχι πιο κάτω; Θα ήταν ιεροσυλία να πέσει σε χαμηλότερες θέσεις (για μένα μιλάω πάντα), σχεδόν θεωρώ ότι του φέρομαι αυστηρά.

Διάβασε ολόκληρη την κριτική εδώ

Προηγούμενες θέσεις:
No 5: The Kills – Blood Pressures
No 6: Raphael Saadiq - Stone Rollin'
No 7: Adele – 21
No 8: James Blake – James Blake
No 9: Lykke Li – Wounded Rhymes
No 10: Feist – Metals
No 11: Kate Bush – 50 Words For Snow
No 12: Bjork – Biophilia
No 13: Nicolas Jaar - Space Is Only Noise
No 14: Kanye West and Jay-Z - Watch The Throne
No 15: PJ Harvey - Let England Shake
No 16: Jamie Woon - Mirrorwriting
No 17: The Vaccines - What Did You Expect From The Vaccines?
Νο 18: Elbow - Build A Rocket Boys!
No 19: The Horrors - Skying
No 20: Laura Marling - A Creature I Don't Know

Blogovision 2011 - No 5: The Kills - Blood Pressures

Ο δίσκος των The Kills και η φωνή της Alison ήταν η καλύτερη παρέα μου για τις καλοκαιρινές μπύρες 2011. Είναι που ήθελα να ακούσω ξανά τους White Stripes και αναζητούσα τις βρώμικες κιθάρες της rock, οπότε βρήκα παρηγοριά στο comeback του ντουέτου. Απλές δομές, ριφάκια που επαναλαμβάνεις στο μυαλό σου μέχρι την τελευταία γουλιά Fix και λίγες δόσεις μελαγχολίας τύπου "The last goodbye" ήταν αρκετά για να αποθεώσω το album. Εντάξει, μπορεί να μην ήταν καλύτερος ο δίσκος από του James Blake ή από της PJ Harvey, αλλά όπως είπε και ο projectiva, αυτό άκουγα για μήνες, οπότε στη δική μου συνείδηση είναι ψηλά.

Διάβασε ολόκληρη την κριτική εδώ

Γιατί στο 5 κι όχι πιο πάνω; Γιατί είπαμε, δεν ήταν καλύτερος δίσκος από αρκετούς άλλους, οπότε ας είμαστε λίγο (πιο) αντικειμενικοί.

Γιατί στο 5 κι όχι πιο κάτω; Πάρε τον ίδιο λόγο, αλλά τούμπαλιν.

Προηγούμενες θέσεις:
No 6: Raphael Saadiq - Stone Rollin'
No 7: Adele – 21
No 8: James Blake – James Blake
No 9: Lykke Li – Wounded Rhymes
No 10: Feist – Metals
No 11: Kate Bush – 50 Words For Snow
No 12: Bjork – Biophilia
No 13: Nicolas Jaar - Space Is Only Noise
No 14: Kanye West and Jay-Z - Watch The Throne
No 15: PJ Harvey - Let England Shake
No 16: Jamie Woon - Mirrorwriting
No 17: The Vaccines - What Did You Expect From The Vaccines?
Νο 18: Elbow - Build A Rocket Boys!
No 19: The Horrors - Skying
No 20: Laura Marling - A Creature I Don't Know

Blogovision 2011 – No 6: Raphael Saadiq – Stone Rollin’

Στο No 8 για τον James Blake έγραφα: «Γιατί στο 8 κι όχι πιο πάνω; Γιατί ο καλύτερος soulman της χρονιάς δεν είναι ο Blake (coming soon)…». Ε, για τον Raphael Saadiq μιλούσα. Μετά τη Sharon Jones τα τελευταία χρόνια, ήθελα κάτι στα ίδια επίπεδα και το βρήκα. Εντάξει, “100 days, 100 nights” δεν θα ακούσεις, αλλά η old-school αισθητική θα σε αποζημιώσει. Κι αν σου αρέσει να ψάχνεις την παραγωγή και τα credits, θα πορωθείς με την πάρτη του Raphael, μιας και, λίγο έως πολύ, παίζει τα πάντα. Δεν είχαμε φέτος μια καλή και υπολογίσιμη Sharon Jones, δεν είχαμε Erykah Badu, δεν είχαμε Cee Lo Green, οπότε το “Stone Rollin’” ήταν φάρμακο για τους soul, funk και blues πεινασμένους (για μένα μιλάω).

Γιατί στο 6 κι όχι πιο πάνω; Γιατί όταν ψάχνεις λεπτομέρειες και κοιτάς στα ψιλά γράμματα της υπόθεσης, τον δίσκο τον έχεις κάπου ξανακούσει στο παρελθόν και μάλιστα ολόκληρο. Στο μακρινό παρελθόν, εκεί που πήρε έμπνευση και ο ίδιος ο δημιουργός.

Γιατί στο 6 κι όχι πιο κάτω; Είπαμε, έχω soul αδυναμίες, δεν δύναμαι να μην έχω μαύρους δίσκους στα ψηλά.

Προηγούμενες θέσεις:
No 7: Adele – 21
No 8: James Blake – James Blake
No 9: Lykke Li – Wounded Rhymes
No 10: Feist – Metals
No 11: Kate Bush – 50 Words For Snow
No 12: Bjork – Biophilia
No 13: Nicolas Jaar - Space Is Only Noise
No 14: Kanye West and Jay-Z - Watch The Throne
No 15: PJ Harvey - Let England Shake
No 16: Jamie Woon - Mirrorwriting
No 17: The Vaccines - What Did You Expect From The Vaccines?
Νο 18: Elbow - Build A Rocket Boys!
No 19: The Horrors - Skying
No 20: Laura Marling - A Creature I Don't Know

Blogovision 2011 – No 7: Adele – 21

Γίνομαι λίγο γραφικός όταν μιλάω για την Adele, οπότε λέω να πω αυτή τη φορά αυτά που δεν μου αρέσουν σε αυτήν και το “21”, έτσι, για αλλαγή. Δεν αντέχω να έχει τόσο καλή φωνή. Δεν αντέχω να είναι μόλις 23 και να έχει φτάσει σε αυτό το καλλιτεχνικό σημείο, που άλλοι δεν φτάνουν με δεκαετίες καριέρας. Δεν αντέχω να συνεργάζεται για την ηχογράφηση του album με τον άνθρωπο που θα έστυβα το βρακί μου έστω να γνωρίσω, τον Rick Rubin, αλλά και τον Paul Epworth, που έπιασε Adele, Florence και Cee Lo και τους έγραψε κομματάρες. Δεν αντέχω να βγάζει μια πιάνο μπαλάντα με ένα μονοπλάνο βίντεο (“Someone Like You”) και να γίνεται νούμερο ένα παντού, ενώ η GaGa να κάνει πέντε βίντεο-υπερπαραγωγές και να μπαίνει μετά βίας στα top-10 των απανταχού charts. Δεν αντέχω που το “21” ‘έχει πουλήσει πάνω από 13 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο. Όπως καταλαβαίνεις, δεν την αντέχω καθόλου.

Γιατί στο 7 κι όχι πιο πάνω; Γιατί, όπως και να το κάνεις, το “19” ήταν καλύτερος δίσκος και θα ήταν αδικία να πάει παραπάνω.

Γιατι΄στο 7 κι όχι πιο κάτω; Γιατί από όλες τις βιομηχανοποιημένες pop-soul δουλειές, αυτή ήταν η πιο αξιομνημόνευτη της χρονιάς (Beyonce, φάε τη σκόνη της).

Διάβασε ολόκληρη την κριτική εδώ

Προηγούμενες θέσεις:
No 8: James Blake – James Blake
No 9: Lykke Li – Wounded Rhymes
No 10: Feist – Metals
No 11: Kate Bush – 50 Words For Snow
No 12: Bjork – Biophilia
No 13: Nicolas Jaar - Space Is Only Noise
No 14: Kanye West and Jay-Z - Watch The Throne
No 15: PJ Harvey - Let England Shake
No 16: Jamie Woon - Mirrorwriting
No 17: The Vaccines - What Did You Expect From The Vaccines?
Νο 18: Elbow - Build A Rocket Boys!
No 19: The Horrors - Skying
No 20: Laura Marling - A Creature I Don't Know

Blogovision 2011 – No 8: James Blake – James Blake

Νταξ, μπορεί να τον είχα σε μεγαλύτερη εκτίμηση όταν πρωτοάκουσα το ντεμπούτο του και να ενθουσιάστηκα λιγάκι παραπάνω από όσο έπρεπε, αλλά έβαλα μυαλό και δεν είναι στην κορυφή μου, έτσι όπως έγραφα πριν λίγους μήνες εδώ. Δε βαριέσαι όμως, ψιλά γράμματα. Εξακολουθεί να είναι σημαντικός, εξακολουθεί να είναι στις καλύτερες ηχογραφήσεις της χρονιάς και εξακολουθεί να έχει ψηφιστεί σχεδόν από όλους, αν όχι από όλους. Minimal παραγωγές και ιδανικές ατμόσφαιρες για μια soulful post-dubstep ηχογράφηση, που μπορεί να μην έχει σουξέ τύπου “Night air”, όπως ο δίσκος του Jamie Woon, αλλά κρατάει γερά σε θέματα σύνθεσης και προσωπικού στίγματος.

Γιατί στο 8 κι όχι πιο πάνω; Γιατί ο καλύτερος soulman της χρονιάς δεν είναι ο Blake (coming soon)…

Γιατί στο 8 κι όχι πιο κάτω; Γιατί είναι η φωνή του που δεν μπορεί να ξεκολλήσει από το μυαλό μου και τον φέρνει ακόμα πιο πάνω από όσο θα τον έβαζα στο τέλος της ημέρας. Και για το “Limit to your love” φυσικά.

No 9: Lykke Li – Wounded Rhymes
No 10: Feist – Metals
No 11: Kate Bush – 50 Words For Snow
No 12: Bjork – Biophilia
No 13: Nicolas Jaar - Space Is Only Noise
No 14: Kanye West and Jay-Z - Watch The Throne
No 15: PJ Harvey - Let England Shake
No 16: Jamie Woon - Mirrorwriting
No 17: The Vaccines - What Did You Expect From The Vaccines?
Νο 18: Elbow - Build A Rocket Boys!
No 19: The Horrors - Skying
No 20: Laura Marling - A Creature I Don't Know

Ho ho horror! Vol.3

Μη νόμισες κακόμοιρε αναγνώστη πως θα σε άφηνα έτσι;

Ήρθε η ώρα για δύο σοβαρές προτάσεις απο τα παλιά και τα καινούργια, για να ξεχάσεις τον Σάκο Με Κόκαλα (Bag of Bones) , σε περίπτωση που σε απογοήτευσε.

Θα ξεκινήσω με το Inside (2007), που είδαμε παρεάκι, την προηγούμενη εβδομάδα και μας έδωσε τα "άντερα" στο χέρι.

Αρχικά να δηλώσω πως απαγορεύεται η προβολή του παρουσία οποιασδήποτε εγκύου ή ατόμων του στενού της περιβάλλοντος (ακούς δεσποινίς;). Ωραία... Τι ωραία, μαντάμ; Που πάθαμε το εγκεφαλικό; Που πάθαμε το καρδιακό; Που φάγαμε φρίκη και τίποτα άλλο, γιατι γύρισε το στομάχι, τα μέσα έξω; Που όπου ξαναδώ την πρωταγωνίστρια σχιζοφρενή Μπεατρίς Ντάλ (του Μπέτυ Μπλού ντε!), θα χεστώ πάνω μου; Που κακό χρόνο να 'χει;

Σημείωσε το εξής: Μετά απο την συγκεκριμένη ταινία, σκέφτομαι να αποπειραθώ να δώ το Human Centipede! Για τέτοιο πράγμα μιλάμε!

À l'intérieur (Inside), 2007
Σκηνοθεσία: Julien Maury, Alexandre Bustillo

　
Δεν μελέταγα καλύτερα ένα κουβά...

Να την πάλι, να την πετιέται η Μπεατρίς!
Στην πρώτη σκηνή του τρέιλερ! Είναι πρωταγωνίστρια και στο νέο φίλμ (Livide= κάτωχρος) των τρελών Γάλλων, που δημιούργησαν το Inside.
Τώρα το πάνε στο μεταφυσικό.

Η Λούσι (Chloé Coulloud), είναι αυτό που λέμε "Βοήθεια στο σπίτι". Εκπαιδευόμενη, μη φανταστείς. Στο σπίτι που της έλαχε, πέτρα να μην ραγίσει σαφώς, και η νοικοκύρισσα του σπιτιού -σε κώμα βεβαίως- χρόνια πολλά να ζήσει! Εγώ σου λέω αυτή θα μας θάψει όλους! Εκεί που κάθεται η Λούσι λοιπόν, παίρνει τ'αυτί της πως η κυρία σε κωματώδη, έχει λέει θησαυρό κρυμμένο. Τι να κάνει το κοριτσάκι; Ένεκα της κρίσης (δεν έχει η Γαλλία κρίση;), παίρνει δυο φίλους και μπουκάρουν με σκοπό την κλοπή του θησαυρού, βραδάκι στο κολόσπιτο. Ε, τα θέλει ο ποπός τους!

Livide, 2011
Σκηνοθεσία: Julien Maury, Alexandre Bustillo
　



　
　

Ho ho horror! Vol.2

Τα χριστούγεννα όπως ανέφερα σε προηγούμενο ποστ, είναι πηγή έμπνευσης. Όχι μόνο για ταινιούλες χαρωπές και γλυκανάλατες.
Αν ανήκεις σε αυτούς που το θέλουν το σπλατεροκωμωδιάκι τους μαζί με το μελομακάρονο, τότε εκτός από την συμπάθειά μου, θα έχεις και τις παρακάτω προτάσεις για όλη την οικογένεια... !



Don't Open it Till Christmas, 1984
Σκηνοθεσία: Edmund Purdom

Don't Open Till Christmas trailer from mondo trailers on Vimeo.

　


El día de la bestia (The Day of The Beast), 1995
Σκηνοθεσία: Álex de la Iglesia
　
　


Santa's Slay, 2005
Σκηνοθεσία: David Steinman
　


　
The Children, 2008
Σκηνοθεσία: Tom Shankland

Ho ho horror!

Ναι, ναι ξέρω είναι μέρες γιορτινές και γιορτάδες, που λέμε και στα μέρη μου. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει χώρος για Horror!!!
Δεν σου λέω να θυμηθείς το Black Christmas, γιατί θα στο θυμίσει κάποιο κανάλι ή κανένα μπλόγκ -καλή ώρα-, αν και ελπίζω να μην κλειστείς μέσα φέτος.

Αφορμή για αυτό το πόστ είναι η μίνι σειρά "Bag of Bones", που βασίστηκε στο ομώνυμο βιβλίο του 98, άπο τον αγαπημένο Στίβεν Κίνγκ.

Η υπόθεση θέλει έναν μεσήλικα πρωταγωνιστή (Πιρς Μπρόσναν), που είναι κλασσικά συγγραφέας, να έχει χάσει την έμπνευσή του και τον ύπνο του -έχει και εφιάλτες- , μετά από τον θάνατο της εγκύου γυναίκας του (ευχάριστες στιγμές δλδ). Πάει λοιπόν στο εξοχικό τους, σε μια λίμνη δίπλα, να βρει ότι έχει χάσει και πιάνει κολλητιλίκια με μια χήρα και το ορφανό της (κοριτσάκι), το φάντασμα μιας τραγουδίστριας μπλουζ και με την έμπνευση που λέγαμε, γιατί του ξανάρχεται. Έλα μου όμως που οι εφιάλτες πυκνώνουν, οι επισκέψεις της τραγουδιάρας επίσης και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, χώνει και την μύτη του στην διαμάχη επιμέλειας του ορφανού, μεταξύ της χήρας και του πεθερού της!
Κουράστηκες;
Από αυτά που γράφονται για την σειρά, και αυτοί που την είδαν το ίδιο έπαθαν. Εμείς δεν την εντοπίσαμε ακόμα, αλλά το βιβλίο που σαφέστατα έχουμε διαβάσει είναι πάρα πολύ καλό. Ο δε σκηνοθέτης (Mick Garris) είναι υπεύθυνος για πέντε, σχεδόν απανωτές μεταφορές βιβλίων του συγγραφέα, μεταξύ των οποίων και το κλασσικό πια, Sleepwalkers. Από την άλλη, πόσες ιστορίες του King, έδωσαν καλό αποτέλεσμα κατά την μεταφορά τους στην μικρή ή στην μεγάλη οθόνη;
Στα λόγια μου έρχεσαι!

Δες το και ενημέρωσε με...

Blogovision 2011 – No 9: Lykke Li – Wounded Rhymes

Ανάμεσα στο Βορρά της Ευρώπης και την έμπνευση της αποξένωσης του Los Angeles, από τα ηλεκτρονικά στις indie κιθάρες, με όχημα μια ασαφή και φάλτσα φωνή και αγκαζέ μερικές μυστήριες μελωδίες, η Lykke Li γίνεται το έμβλημα των απανταχού hipsters και κάνει μέχρι και τα τελευταία καγκουράδικα clubs να φωνάζουν “I, I follow” και τα συναφή (κατάρα στο remix του Magician που κατέστρεψε το κομμάτι). Το “Wounded Rhymes” σημαδεύει το 2011 με την ατμόσφαιρα που επιβάλλει και προχωράει σε κάτι πολύ πιο σημαντικό: την απόδειξη πως η καλή pop μουσική μπορεί να έρθει από εκεί που δεν το περιμένεις.

Διάβασε ολόκληρη την κριτική εδώ… «Η Lykke Li είναι μια σύγχρονη Βάκχα. Φοράει μανδύες, στήνει χορούς και μυστήρια στη μέση μιας μεγαλούπολης και απαιτεί να την τιμήσεις με τη συμμετοχή και το χορό σου. Αν αρνηθείς, σου παίρνει τη φωνή με την αιθέρια ύπαρξή της. Πρόσεξε τι θα κάνεις…»

Γιατί στο 9 κι όχι πιο πάνω; Γιατί σε κάποιες στιγμές του, πολύ συγκεκριμένες, είναι πολύ σκανδιναβικό για τα γούστα μου, ιφ γιου νόου γουάτ άι μιν.

Γιατί στο 9 κι όχι πιο κάτω; Γιατί μου αρέσει να επιβραβεύω και να ανεβάζω στη συνείδησή μου δουλειές, που έρχονται από το πουθενά και με λιγοστά όπλα καταφέρνουν τόσα πολλά πράγματα.

Προηγούμενες θέσεις:
No 10: Feist – Metals
No 11: Kate Bush – 50 Words For Snow
No 12: Bjork – Biophilia
No 13: Nicolas Jaar - Space Is Only Noise
No 14: Kanye West and Jay-Z - Watch The Throne
No 15: PJ Harvey - Let England Shake
No 16: Jamie Woon - Mirrorwriting
No 17: The Vaccines - What Did You Expect From The Vaccines?
Νο 18: Elbow - Build A Rocket Boys!
No 19: The Horrors - Skying
No 20: Laura Marling - A Creature I Don't Know

Blogovision 2011 – No 10: Feist – Metals

Αν και δεν το άκουσα εύκολα στην αρχή (το χαρακτήρισα μέχρι και βαρετό, Θου Κύριε!), είναι οι επαναλήψεις που το κάνουν γοητευτικό. Ο δίσκος της Feist θέλει να του δώσεις χρόνο, δεν θέλει ξεπέτα. Θέλει να μπεις στο τριπάκι του, όπως μπήκε και η ίδια, αφού έκανε ένα μεγάλο break, για να βρει τι θέλει να κάνει και πώς να αντιμετωπίσει τα εκατομμύρια πωλήσεων του προηγούμενου δίσκου και τις πολλαπλές υποψηφιότητες για Grammy. Δεν θα σου θυμίσει σε τίποτα το “The reminder” και δεν θα βρεις σε καμία περίπτωση κομμάτια όπως το “1, 2, 3, 4”, αλλά θα σε αποζημιώσει για το χρόνο που θα καταναλώσεις για να τον ακούσεις, αφού στο τέλος της ημέρας θα μουρμουράς τις μελωδίες του σαν να μην υπάρχει αύριο. Α ναι… κι αυτή η φωνή. Αυτή η φωνή.

Γιατί στο 10 κι όχι πιο πάνω; Γιατί από τις δυνατές μελαγχολίες, προτίμησα άλλες που τις έχω ψηλότερα.

Γιατί στο 10 κι όχι πιο κάτω; Γιατί ο δίσκος είναι τόσο ζεστός και μελωδικός, που το μόνο που μου φέρνει στο μυαλό είναι χειμωνιάτικες Κυριακές με ζεστό ψωμί και μαρμελάδα. Αυτό από μόνο του είναι για top-10.

No 11: Kate Bush – 50 Words For Snow
No 12: Bjork – Biophilia
No 13: Nicolas Jaar - Space Is Only Noise
No 14: Kanye West and Jay-Z - Watch The Throne
No 15: PJ Harvey - Let England Shake
No 16: Jamie Woon - Mirrorwriting
No 17: The Vaccines - What Did You Expect From The Vaccines?
Νο 18: Elbow - Build A Rocket Boys!
No 19: The Horrors - Skying
No 20: Laura Marling - A Creature I Don't Know

Blogovision 2011 – No 11: Kate Bush – 50 Words For Snow

Υποκλίνομαι στους ανθρώπους που τους χαρακτηρίζει η συναισθηματική ευφυΐα. Δεν έχω βγει για καφέ με την Kate Bush, δεν μου έχει κλάψει στο τηλέφωνο για μια ερωτική αποτυχία κι εγώ να της λέω “calm down dear, everything’s gonna be ok”, ούτε έχω κάτσει στον καναπέ της για ατέρμονη συζήτηση και παρακολούθηση ταινίας με pop-corn. Λαμβάνω όμως αυτό που θέλει να πει και το ασπάζομαι μέχρι τελευταίας νότας του ηχοσυστήματός μου, γιατί είναι απλό (κυρίως πιάνο και φωνή), χωρίς να γίνεται απλοϊκό. Βάζω μέσα και την παρουσία του Elton John, γιατί, εκτός του ότι είναι γενικότερα μεγάλος και τρανός, εδώ επιστρέφει στις μεγάλες ερμηνείες του και αποτελειώνει το “Snowed In At Wheeler Street” με μια τενούτα που κλαίει και οδύρεται.

Γιατί στο 11 κι όχι πιο πάνω; Γιατί καλή η συναισθηματική ευφυΐα, αλλά μην καταλήξουμε στο top-10 με βαλεριάνες.

Γιατί στο 11 κι όχι πιο κάτω; Γιατί μέχρι εκεί φτάνει το όριο κατάθλιψής μου και είπα να το εκμεταλλευτώ… (μπορεί και όχι)

No 12: Bjork – Biophilia
No 13: Nicolas Jaar - Space Is Only Noise
No 14: Kanye West and Jay-Z - Watch The Throne
No 15: PJ Harvey - Let England Shake
No 16: Jamie Woon - Mirrorwriting
No 17: The Vaccines - What Did You Expect From The Vaccines?
Νο 18: Elbow - Build A Rocket Boys!
No 19: The Horrors - Skying
No 20: Laura Marling - A Creature I Don't Know

Blogovision 2011 - No 12: Bjork - Biophilia

Εντάξει, το παραδέχομαι. Είναι φορές που η Bjork μεγαλουργεί, αλήθεια. Είναι κι άλλες όμως που θες να πάρεις ένα μολύβι, να το ξύσεις και να το κάνεις μυτερό, να το χώσεις στο μάτι σου, να βρει εγκέφαλο και να το στριφογυρίζεις μέχρι να χρειαστεί πάλι ξύσιμο. Το τελευταίο το έπαθα με το soundtrack της ταινίας "Drawing Restraint 9" αλλά και μερικά κομμάτια του "Medulla". Εδώ δεν παραδίδει (πάλι) μαθήματα μελωδίας, αλλά ο δίσκος έχει πολλές αρετές.

Έχει concept σε μια εποχή που τα concept albums είναι υπό εξαφάνιση. Έχει ενορχηστρωτικές καινοτομίες και όργανα (gameleste) που φτιάχτηκαν για την ξωτική της φάτσα και μόνο. Έχει συνεργασία με την Apple για δέκα διαφορετικά applications. Sample-άρει το πιο ιστορικό σόλο/ προάγγελο της drum and bass, Amen break, από το "Amen, Brother" του 1969. Συνεργάζεται και πάλι με τον Gondry. Επηρεάζεται από τον Burton (άκου το "Hollow"). Σου κάνει πλύση εγκεφάλου για το πού μπορεί να φτάσει μια παραγωγή. Κι αν δεν σε έπεισα, μπες εδώ και διάβασε ολόκληρη την κριτική ή ξύσε κι άλλο το μολύβι σου.

Γιατί στο 12 κι όχι πιο πάνω; Γιατί θα γινόμουν (περισσότερο) προκλητικός.

Γιατι στο 12 κι όχι πιο κάτω; Γιατί όταν η Bjork γίνεται πιο εύκολη (βλέπε "Volta" και συνεργασία με Timbaland), χάνει τη γοητεία της. Στα δύσκολα μου κάνει κάτι, όπως εδώ. Κι άλλωστε, προτιμώ μια δύσκολη Bjork από τους βαρετούς πλέον Radiohead.

No 13: Nicolas Jaar - Space Is Only Noise
No 14: Kanye West and Jay-Z - Watch The Throne
No 15: PJ Harvey - Let England Shake
No 16: Jamie Woon - Mirrorwriting
No 17: The Vaccines - What Did You Expect From The Vaccines?
Νο 18: Elbow - Build A Rocket Boys!
No 19: The Horrors - Skying
No 20: Laura Marling - A Creature I Don't Know

"Touch of Evil" Alex Prager // for NY Times

Δεν έχω και καπέλο να βγάλω...

Οι New York Times, και όχι τα νέα του ψαροτούφεκου (αδικοχαμένη Δαφνη Μπόκοτα...), αναθέτουν στην 32χρονη Alex Prager (φωτογράφο,εικαστικό) την δημιουργία 13ων βίντεο, όπου 13 σύγχρονοι Hollywoodιανοί (σα να λέμε αρειανοί), ενσαρκώνουν 13 χαρακτηριστικές "διαβολικές" περσόνες του κινηματογράφου.

Στο concept συμμετέχουν οι ηθοποιοί, που σύμφωνα με τους Times, έδωσαν τις καλύτερες ερμηνείες για το 2011, δλδ οι Μπράντ Πιτ, Κλούνεϊ, Ράϊαν Γκόσλινγκ, Ρούνι Μαρα, Γκάρι Ολντμαν, Μισέλ Σάνον, Τζέσικα Σαστέϊν, Βαϊόλα Ντέϊβις (την έχεις θαυμάσει στο Doubt του 2008, ως κυρία Μίλερ και λένε πως θα σου πέσει το σαγόνι στο φετινό The Help), Κίρστεν Ντανστ, Γκλέν Γκλόουζ, Μία Βασικόφσκα.

Οι περσόνες είναι αυτοί που λέμε οι "κακοί" του σινεμά. Ο Άλεξ απο το κουρδιστό πορτοκάλι, ο Μπλάϊ από την ανταρσία του Μπάουντι, η Μπόνι από τους Μπόνι και Κλάϊντ , ο Τζάκ Γκρίφιν από τον Αόρατο Άνθρωπο ή ο Χένρι του Eraserhead.

To project ονομάζεται Touch of Evil και αφορμή είναι το τεύχος "Great Performers".

Εμείς απλά έχουμε την ανάγκη να χειροκροτήσουμε την ιδέα. Η εκτέλεση ίσως να μην σε ικανοποιήσει... ίσως λέω

Δές όλα τα κλιπάκια στη σελίδα τους...

http://www.nytimes.com/interactive/2011/12/06/magazine/13villains.html