Greeks do...

"Αχ Ελλάδα σ'αγαπώ!" που λέει και ο ποιητής, χωρίς να συνεχίζω τον στίχο...

Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως έχει αρχίσει ήδη αυτό που περιμέναμε στις τέχνες στη χώρα μας. Οι άνθρωποι δημιουργούν like there's no tommorrow, γιατί μπορεί και να μην υπάρξει!

Είναι μια επαναλαμβανόμενη πικρή αλήθεια πως σε περιόδους...μάντεψε, οι καλλιτέχνες κάνουν εκπληκτικές δουλειές και οι "περίπου" καλλιτέχνες πάνε σπίτια τους! Να και κάτι καλό λοιπόν.

Με αφορμή το υπέροχο "Resonance" του Νίκου Πατρελάκη, που προσφέρεται για δωρεάν download μέσα απο το δικό του -και της Μελίτας Κάραλη- DOC.TV (κατεβασέ το εδώ), με remix των συνθέσεων του απο τον Watanabe μέχρι τον Blend Mishkin και απο τον Παπασπυρόπουλο μέχρι τους Κ.Βητα και Μιχάλη Δέλτα, είπαμε να δούμε μερικά πράγματα που βράζουν αυτή την στιγμή δίπλα μας, εκτός από τα μέσα μας.

Πριν λίγες ώρες ο Στάθης Δρογώσης ανέβασε το καινούργιο του κομμάτι με την συνεργασία του με την Μαριέττα Φαφούτη.

"Κυριακή"




Η δεσποινις Φαφούτη είχε ξαναχτυπήσει πριν λίγο καιρό με το "Cin Cin" του Tareq, ο οποίος απο μόνος του είναι ήδη μια σημαντική αναφορά στο τι συμβαίνει τώρα.

"Cin Cin"


Αλυσιδωτά, σαν αντίδραση, η πολυαναμενόμενη πρώτη LP κυκλοφορία του d:tek "Freak Show" -που στο live του Schiller, ήταν εκπληκτικός ως support-, με εκρηκτικές συνεργασίες όπως η Nomi Ruiz των Jessica 6.

"Breathe In Breathe Out"





Μαζί με αυτά το νέο άλμπουμ του Δέλτα που περιμένουμε,

MIKAEL DELTA "FOR THOSE WHO HAVE BEEN CHOSEN" by mikaeldelta

τα live του Λεωνίδα Μπαλάφα,




η Μπιενάλε της Αθήνας, το μαζεμένο φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, τα διεθνή βραβεία των Beerroot που μας κάνουν περήφανους και η ...

Μάρθα Φριτζήλα, απλά γιατί έτσι.




Και είναι πολυ αργά για να συνεχίσω. Απλά μπορώ να σου υποσχεθώ περισσότερα ποστ και δυστυχώς δεν μπορώ να πώ το ίδιο για "καλύτερες μέρες"

Καληνύχτα λοιπόν με ένα βίντεο από το up to date, μαγκαζίνο Breaking Mad της Μαίρης Ρετσίνα και του Δημήτρη Μαυροκεφαλίδη στο MAD.

Μη χάσει η Βενετιά βελόνι... 68ο φεστιβάλ Βενετίας

Θα μου πείς και θα 'χεις δίκιο, "Εδώ ο κόσμος καίγεται...".
Τι να κάνω όμως Αλέκα μου, που όσο να πείς ενα σκίρτημα το νιώθω ξανα. Γιατι σου λέει, πάλι θα έχουμε ελληνική ταινία για τον Λέοντα τον Χρυσό. Πέρσυ η Τσαγκάρη με το Attenberg και φέτός Λάνθιμος με τις Άλπεις. Χάθηκε ένας Όλυμπος, μια Γκιώνα; Επιμένουμε ελληνικά σου λέει μετα...τσ τσ τσ!

Αφήνωντας την πλάκα να σου πώ ότι το φίλμ έχει ενα ενδιαφέρον story. Αντιγράφουμε την σύνοψη, όπως δημοσιεύθηκε στο ΒΗΜΑ.

«Όταν το τέλος είναι κοντά, οι Άλπεις είναι εδώ. Μια νοσοκόμα, ένας τραυματιοφορέας, μια αθλήτρια ρυθμικής γυμναστικής και ο προπονητής της έχουν δημιουργήσει μια ομάδα. Αντικαθιστούν νεκρούς ανθρώπους. Προσλαμβάνονται από τους φίλους και τους συγγενείς των νεκρών. Η ομάδα ονομάζεται Άλπεις και ο αρχηγός της, ο τραυματιοφορέας, ονομάζεται Mont Blanc. Τα μέλη της ομάδας είναι υποχρεωμένα να λειτουργούν σύμφωνα με κάποιους κανόνες που έχει ορίσει ο αρχηγός. Η νοσοκόμα δεν υπακούει αυτούς τους κανόνες.»

Αφήνωντας πίσω τα ευλογημέμα γένια μας, να πουμε και ενα μπράβο στον πρόεδρο της κριτικής επιτροπής κο. Αρανόφσκι, έτσι χωρίς ιδιαίτερο λόγο, απλά γιατι είναι ο Αρανόφσκι.
Ακολουθούν κάποια απο τα trailer των ταινιών του φεστιβάλ και...καλη σας χώνεψη!

TEXAS KILLING FIELDS - AMI CANAAN MANN


TINKER, TAILOR, SOLDIER, SPY - TOMAS ALFREDSON


THE IDES OF MARCH- GEORGE CLOONEY


A DANGEROUS METHOD - DAVID CRONENBERG


KILLER JOE - WILLIAM FRIEDKIN


L'ULTIMO TERRESTRE - GIAN ALFONSO PACINOTTI


CARNAGE - ROMAN POLANSKI


POULET AUX PRUNES - MARJANE SATRAPI, VINCENT PARONNAUD


FAUST - ALEKSANDER SOKUROV

Alexander Sokurov's Faust by Flixgr

"La piel que habito" by Pedro Almodobar (Cannes 2011)

Η εποχή επιτάσσει ταχύτητα...τόση που εχει παρέλθει και αυτή η ίδια η εποχή ηδη. Εν συντομία λοιπόν, ο κος Αλμοδοβαρος, φαινεται να επιστρέφει στο σύμπαν των θρίλερ με τα βασικά του στοιχεία σε αυτό τον τομεα. Σα να λεμε στιλιζάρισμα, υπερβολή και Μπαντερας! Και επειδή το Matador ήταν μια ταινία με ολα τα παραπάνω στοιχεία, την οποία δεν θα ξεπεράσουμε ποτε, περιμένουμε πως και πως το " The Skin that I Inhabit", όπως ειναι ο αγγλικός του τιτλος.

Προβάλλεται στις Κάννες την επόμενη εβδομάδα και ειναι υποψήφιο για τον Χρυσό Φοίνικα σαφεστατα.

Ακολουθεί σχετικό βιντεο

Όσκαρ Junior: Αχου το-ο-ο-ο-ο!!!

Διαλέγεις, είτε να χαρακτηρίσεις το εγχείρημα (που δεν είναι καινούργιο να σου πω) ενοχλητικό και abusive, είτε να πεις απλά "Αχου το μωρέ".

Εγώ το ονομάζω παρωδία...

Μην πεις τίποτα ακόμα και δες παρακάτω κλιπακια.

And the nominees are:

1. 127 Hours

2. Black Swan

3. The Fighter

4. The King's Speech

5. The Social Network

"The Silent Movie Project" Synch 2009

Ήρθε η ώρα να αρχίσουμε να παινεύουμε το σπίτι μας
Σχόλια για το φετινό Synch δεν έχουμε μιας και προβλήματα υγείας, κυρίως, μας κράτησαν μακριά.
Η Florence είναι ένα κομμάτι που δεν θέλαμε να χάσουμε. Ίσως και ο Squarepusher. Παρόλα αυτά η παρουσία μας ήταν κάτι παραπάνω από αισθητή. Αυτή την χρόνια ήμασταν μέρος του φεστιβάλ.
Το βίντεο που ακολουθεί είναι ένα από τα 23 πονήματα καλλιτεχνών από όλο τον κόσμο, που προβάλλονταν στις οθόνες της Τεχνοπολης εκείνες τις μέρες.
Είναι σαφέστατα χαρά αλλά και τιμή μας που η επιλογή, μας συμπεριλάμβανε σε ένα τόσο σημαντικό γεγονός.
Πριν αρχίσω τα «είμεθα βαθύτατα συγκινημένοι…» θα κλείσω ευχόμενος απλά
STAY CREATIVE!

Ακολουθεί η ανακοίνωση του φεστιβάλ

"The Silent Movie Project"
Στο πλαίσιο της θεματικής ενότητας Moving Image, το Synch κάλεσε δημιουργούς από όλο τον κόσμο να στείλουν βίντεο έργα που θα λειτουργούν χωρίς ήχο και θα έχουν διάρκεια έως 2 λεπτά.
Τα επιλεγμένα βίντεο προβλήθηκαν σε υπαίθριες οθόνες καθ΄όλη τη διάρκεια του Synch Festival στις 12 και 13 Ιουνίου, στην Τεχνόπολη.

Οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες και έργα ήταν τα εξής:

BEN BARTON - UPHILL FOR JESUS
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΧΑΤΖΗ - LE PEIGNE
ANDREW MCKEE - PEEKIN' BOO
LEMEH42 - STUDY ON HUMAN FORM AND HUMANITY
ANTONIO NOVELLINO - GOOD/EVIL
JONATHAN MOSS - RS-A1
GUY YITZHAKI - LOVES ME
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΟΥΤΟΣ - FORWARD
NIKOLA MIHOV - HUMAN FLUX
UDO HANTEN - IN SITE ME
ALAN MAGEE - IN THE BLACK WE NEVER MUTE
COM.ODD.OR - WORK IN PROGRESS
ΜΑΝΩΛΗΣ ΗΛΙΑΚΗΣ - 4: 3; 2
ΑΡΗΣ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ - TEA 4 1
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ - INTERFERENCE LANDSCAPES
ΜΑΡΙΖΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ - MR.MCGREGOR
ΜΑΛΒΙΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗ - ΑΝΑΜΕΝΩ
ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΑΛΑΣΚΑΣ - THIS IS A PUBLIC SPACE
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗΣ & ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ - Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΤΟΥ ΜΙΚΥ
ΦΥΛΑΚΤΟΥ ΟΛΓΑ - SUBTITLED THRILL
ΧΡΗΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ - SPACETOSHI
ΤΖΑΚΟΥ ΑΝΘΗ - 8 BIT LOVE
ΕΦΗ ΣΚΑΡΒΕΛΑΚΗ - ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ

Στερεο Νοβα events

Στις 10 του μήνα ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος έγραφε στο blog του στη Lifoland:
«Στέρεο Νόβα είναι το ελληνικό συγκρότημα που αγάπησα περισσότερο στη ζωή μου. Κι είναι ένα είδος "συμπαντικής δικαιοσύνης" (όπως θα έλεγαν και οι χαρτορίχτρες) το ότι κάνουν αυτό το απίστευτο δώρο στη LIFO, μετά από 11 χρόνια διαλυμένοι. Μαζί ξεκινήσαμε, μαζί θα κλείσουμε τον κύκλο.
Αυτή θα είναι η πρώτη και η τελευταία φορά που θα ξαναπαίξουν. Μια στιγμή ακίνητη στο χρόνο. Γι αυτό και το φετινό πάρτι της LIFO έχει πραγματικά κάτι μοναδικό και ανεπανάληπτο.
Στις 5 Δεκέμβρη θα γίνουμε πάλι όλοι ένα.»

Ο Τσαγκρουσιανος και οι Στ.Νοβα έχουν δεσμούς πανάρχαιους. Ο κύριος free press ήταν ο πρώτος που έπαιξε στέρεο νόβα στην ραδιοφωνική του εκπομπή και έκανε την Αθήνα να τους προσέξει.

Χθες στο ίδιο blog
«Εκτός από το live που θα κάνουν τη νύχτα του μεγάλου πάρτυ, οι ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ θα είναι guest editors ενός ειδικού ενθέτου που θα βρίσκεται στην καρδιά του τεύχους. Το μεγάλο γιορτινό τεύχος θα κυκλοφορήσει σε διπλό τιράζ στις 4 Δεκέμβρη και θα είναι συλλεκτικό ΄-από πολλές απόψεις!!!»

Προσθέστε στην ατζέντα σας και την 3/12 όπου ο κβητα θα συμμετάσχει στο “oldholborn unplugged”. Σε άγνωστο χώρο, άγνωστη ώρα, άγνωστο ποιοι θα παρακολουθήσουν αφού όλα γίνονται με κλήρωση και για περιορισμένο αριθμό ατόμων. Για συμμετοχή στην κλήρωση επικοινωνήστε με το 2104805606

Διπλό χτύπημα!!!
Δεν αμφιβάλλει κανείς ότι έχουμε μήνα Νόβα τον Δεκέμβρη;

Εγώ όμως θα ξαναρωτήσω: Που είναι ο Αντώνης;

Και κάτι άλλο,το best του συγκροτήματος κυκλοφόρησε μέσω της Athens Voice…

Νύχτες πρεμιέρας vol.3

Τελευταία προβολή για μένα στις νύχτες πρεμιέρας ήταν το (ευτυχώς) εκπληκτικό “Spoorloos” δηλαδή “Η εξαφάνιση”.
Ένα ζευγάρι Ολλανδών ξεκινά με το αυτοκίνητο του για διακοπές στην Γαλλία. Σε ένα Βενζιναδικοφαγαδικο τύπου Μπασιακος(μακριά), η γυναίκα πέφτει θύμα απαγωγής. Ο άντρας έχοντας της υποσχεθεί ότι δεν θα την εγκαταλείψει ποτέ, ακόμα και μετά από τρία χρόνια –όπου όλοι πλέον την θεωρούν νεκρή- συνεχίζει να ψάχνει έχοντας καταστρέψει την δικιά του ζωή. Ψάχνει πλέον όχι την ίδια αλλά το τι της έχει συμβεί. Η απάντηση έρχεται από τον ίδιο της τον απαγωγέα –εκπληκτική ερμηνεία από τον γάλλο Bernard-Pierre Donnadieu.(μη νομίζεις ότι εγώ τον ήξερα, αλλά σκοπεύω να τον γνωρίσω περισσότερο): “Θα μάθεις τι έγινε αν βιώσεις την ίδια ακριβώς εμπειρία”.
Συμπαραγωγή Ολλανδίας και Γαλλίας του 1988.
Σκηνοθεσία George Sluizer . Πρώην ντοκιμαντεριστας με τρεις υποψηφιότητες για χρυσή άρκτο και κερδισμένη μια αργυρή άρκτο. Φαντάσου έναν Βερχοφεν με μικρότερη αναγνωρισιμοτητα, λιγότερες ταινίες στην Αμερική, καμία εμμονή με το σεξ και κλασσική ευρωπαϊκή ποιότητα.
Η ταινία είναι αντάξια ενός Χίτσκοκ και δεν κάνω πλάκα. Μυστηριακή. Ατμοσφαιρική σε σημεία. Ρεαλιστική. Αγωνιά υπόγεια φερόμενη και με ένα έξυπνο μαύρο χιούμορ. Αν έλειπαν και οι διακοπές ήχου στο Αττικόν όλα θα ήταν υπέροχα.
Το φιλμ έχει μαζέψει κάμποσα βραβεία για σκηνοθεσία, πρώτο ρόλο ανδρικο, δεύτερο γυναικείο και άλλα. Εδώ λίγο άγνωστη ταινία. Παρόλα αυτά το ριμεικ της με τους Τζεφ Μπριτζες, Σαντρα Μπουλοκ και Κιφερ Σαδερλαντ και σκηνοθετημένο από τον ίδιο τον Sluizer είναι κατατι πιο γνωστό και υπάρχει στα ράφια των βιντεοκλάμπ. Δείτε το έστω και αυτό, με αλλαγμένο το φινάλε για να ταιριάζει στα αμερικάνικα κοινά.

Αν σου αρέσει το μυστήριο του Χίτσκοκ, του Κρονεμπεργκ τα σενάρια, οι νουβέλες του Κινγκ και το χιούμορ των Κοεν.

Νύχτες πρεμιέρας vol.2

Εντάξει, το παραδέχομαι. Ήταν καλή ταινία. “Sita Sings the Blues”. Κινούμενο σχέδιο σε τρία διαφορετικά στυλ, φωτογραφία, επεξεργασία βίντεο όλα μαζί. Ένα ντεμι-μιούζικαλ. Μια κωμωδία γεννημένη από τα πλευρά του πολύπαθου και αγαπημένου ανεξάρτητου κινηματογράφου της Αμερικής.
Δυο παράλληλες ιστορίες χωρισμού. Μια σύγχρονη όπου ένα ΝεοΥορκεζικο ζευγάρι χωρίζει όταν ο άντρας παίρνει μετάθεση στην Ινδία. Λίγο η απόσταση, λίγο η μιρλα της γκόμενας ξενέρωσε ο άνθρωπος και την σούταρε διαατλαντικα. Αστεία, επιφανειακά στενάχωρη και φυσικά με αίσιο τέλος.
Η δεύτερη ιστορία είναι η βάση της ταινίας. Μια ελεύθερη διασκευή του ινδικού έπους Ramayana. Πρίγκιπας εξορίζεται από τον πατέρα του –δεν έφταιγε αυτός ήταν η κακιά η ώρα και η κακιά γυναίκα του-και φεύγει να μείνει στα δάση μέσα. Παίρνει μαζί του και την σύζυγο, την Sita. Μια χαρά περνάνε και η Sita τραγουδά τα μπλουζ. Συνομωσία όμως στήνει ένας κακός δαιμονανθρωπος, πρωτοκουμπαρος της θεάς της Καλι, κλέβει την Sita και η Sita τραγουδά τα μπλουζ. Την φυλακίζει στο παλάτι του και η Sita τραγουδά τα μπλουζ. Έρχεται να την σώσει με την βοήθεια των θεών ο άντρας της και χαρά που κάνει η Sita και τραγουδά τα μπλουζ. Την σώζει και την παίρνει σπίτι αλλά τον βασανίζει η υποψία ότι η γυναίκα του το γυάλισε το πόμολο με τον Δαιμονανθρωπο. Την διώχνει, χάλια η Sita τραγουδά τα μπλουζ. Είναι και έγκυος. Γεννάει κάτι δίδυμα ενώ βέβαια τραγουδά τα μπλουζ. Τους βρίσκει εντελώς τυχαία ακούγοντας το τραγούδι της( τι άλλο;) ο άντρας της και θέλει τα παιδιά του αλλά για αυτή δεν έχει πεισθεί ακόμα. Για να αποδείξει την πίστη της η Sita αυτοκτονεί ενώ τραγουδά-μάντεψε- τα μπλουζ βρε.
Ε, σε αυτό το σημείο είχα βαρεθεί την ζωή μου. Δεν άντεχα άλλη τζαζοφωνη να τραγουδά τα μπλουζ της άγριας δύσης. Αν έλειπε το προτελευταίο τραγουδάκι, ίσως και το τελευταίο και είχαν αντικατασταθεί από κάνα δυο ατάκες πρόζας, όλα θα ήταν πιο ωραία. Με λίγα λόγια θα έφτανε στο τέλειο. Τώρα ήταν απλά…πάρα πολύ καλό

Νύχτες πρεμιέρας 2008 vol.01

Δεν κατάφερα να πάω τις υπόλοιπες μέρες και έτσι ξεκίνησα εχθές. Οι εντυπώσεις οι καλύτερες.
Οργάνωση. Για να βγουν τα εισιτήρια δεν περάσαμε καμιά ουρά. Πολλοί θεατές. Νέος κόσμος κυρίως. Ενημερωμένοι άνθρωποι. Πεντακάθαρες φρέσκες αίθουσες. Μικρές αλλά καλές οθόνες και ικανοποιητικός ήχος. Μπράβο.
Αυτά για το οργανωτικό του θέματος . Τι είδα όμως χθες;
The Upsetter Ένα ντοκιμαντέρ για τον Lee Scratch Perry. Τον σούπερ μουσικό παραγωγό από τηνΤζαμαικα. Το κουβάρι ξετυλίχθηκε αρχίζοντας από την γέννηση του στο Κενταλ το 1936. Μας μίλησε για τους γονείς του, για τις πρώτες του δουλειές, για το πώς έγινε παραγωγός, πως βοήθησε τον Bob Marley, ότι αυτός έβαλε τις βάσεις για την reggae και την dub, πως οι Clash διασκεύασαν ένα κομμάτι του και στη συνέχεια του ζήτησαν να κάνει την παραγωγή, πως κατέκτησε την βιομηχανία, πως κάηκε από τα ναρκωτικά, πως του τρώγανε τα λεφτά οι έμποροι κοκαΐνης στη Τζαμάικα, πως μετακόμισε στο Λονδίνο και συνέχισε να καίγεται και τέλος πως μετακόμισε στη Ζυρίχη, μέσα στα χιόνια για να μην ξανακαει.
Σε ρωτάω όμως, σε ενδιαφέρει. Όχι. Άρα τι έπρεπε να κάνουν οι δυο σκηνοθέτες (Ethan Higbee και Adam Bhala Lough) αν ήθελαν να αγγίξουν, εκτός των φαν, και τους υπόλοιπους; Να κάνουν ένα φιλμ με αρχή μέση και τέλος και ρυθμό.
Τα πλάνα που μόνος του τράβαγε καθ’ολη την διάρκεια της ζωής του ο Perry ήταν το απόλυτο κενό καμένης μαστουρο μαλακίας. Κυριολεκτικά η ταινίες ήταν σαν να έβλεπες αμερικάνικη παρωδία χασισοαθλοπαιδιων στα γκέτο.
Είχε το γέλιο του,δεν λεω, ομως γιατί ο τύπος ήταν τόσο καμένος που μύριζε το σινεμά. Άσε που δίπλα μου ήταν και κάτι φοιτητές με αγάπη για την Τζαμάικα και μπόχα μπύρας. Είχε κολλήσει στο μυαλό μου το”…και μην το πιείτε, λουστείτε…” Σας παρακαλώ δηλαδή!!!