Μερικές περιπτώσεις, είναι για μας κάτι παραπάνω απο ενδιαφέρουσες. Μπορεί να ονομαστούν και case studies για τους επόμενους μήνες. Στάσου λίγο λοιπόν και ακουσέ.
"Αχ Ελλάδα σ'αγαπώ!" που λέει και ο ποιητής, χωρίς να συνεχίζω τον στίχο...
Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως έχει αρχίσει ήδη αυτό που περιμέναμε στις τέχνες στη χώρα μας. Οι άνθρωποι δημιουργούν like there's no tommorrow, γιατί μπορεί και να μην υπάρξει! Είναι μια επαναλαμβανόμενη πικρή αλήθεια πως σε περιόδους...μάντεψε, οι καλλιτέχνες κάνουν εκπληκτικές δουλειές και οι "περίπου" καλλιτέχνες πάνε σπίτια τους! Να και κάτι καλό λοιπόν.
Με αφορμή το υπέροχο "Resonance" του Νίκου Πατρελάκη, που προσφέρεται για δωρεάν download μέσα απο το δικό του -και της Μελίτας Κάραλη- DOC.TV (κατεβασέ το εδώ), με remix των συνθέσεων του απο τον Watanabe μέχρι τον Blend Mishkin και απο τον Παπασπυρόπουλο μέχρι τους Κ.Βητα και Μιχάλη Δέλτα, είπαμε να δούμε μερικά πράγματα που βράζουν αυτή την στιγμή δίπλα μας, εκτός από τα μέσα μας.
Πριν λίγες ώρες ο Στάθης Δρογώσης ανέβασε το καινούργιο του κομμάτι με την συνεργασία του με την Μαριέττα Φαφούτη.
"Κυριακή"
Η δεσποινις Φαφούτη είχε ξαναχτυπήσει πριν λίγο καιρό με το "Cin Cin" του Tareq, ο οποίος απο μόνος του είναι ήδη μια σημαντική αναφορά στο τι συμβαίνει τώρα.
"Cin Cin"
Αλυσιδωτά, σαν αντίδραση, η πολυαναμενόμενη πρώτη LP κυκλοφορία του d:tek "Freak Show" -που στο live του Schiller, ήταν εκπληκτικός ως support-, με εκρηκτικές συνεργασίες όπως η Nomi Ruiz των Jessica 6.
"Breathe In Breathe Out"
Μαζί με αυτά το νέο άλμπουμ του Δέλτα που περιμένουμε,
Γιατί κάποιος να τολμήσει να προτείνει έναν ελληνικό δίσκο ακριβώς εδώ, στο τέλος του καλοκαιριού μιας χρονιάς που βρωμάει έξυπνη αγγλόφωνη synth pop; Γιατί απλά είναι ένας σημαντικός δίσκος για μας. Η φωνή του Σιώλα μας ακολουθεί από το φεστιβάλ τραγουδιού Θεσσαλονίκης του 2006. Η λατρεία του λυγμού. «Της Άρνης το Νερό», όπου και ακούσαμε αυτή την φωνή –αν και είχε κυκλοφορήσει από το 2002 άλλη μια δουλειά με τίτλο «Μια Ήσυχη Μέρα»-, ήταν ένα μοιρολόι για την λησμονιά και έφτασε στα αυτιά μας σαν δροσερό αεράκι από την κοιμισμένη έρημο του λεγόμενου εντέχνου. Μετά τόσα χρόνια και ενώ όλο και κάτι ακούγαμε στο youtube από τον Σταύρο (επιτρεπτή η οικειότητα στο ελληνικό σύμπαν), -ψάξε τον Γεροπλατανο και την Άνοιξη-, ηρθε ένα μικρό άλμπουμ σε μουσική δική του, στίχους του Πολυ Κυριάκου και του Φίλιππου Γράψα σε ένα μόνο κομμάτι («Σ’ερωτευομαι θα πει»), και παραγωγή του Γιώργου Ανδρέου. «Στα Μισά Της Νύχτας» είναι ο τίτλος μιας δουλειάς 7 κομματιών κυρίως νέων που περιλαμβάνουν ένα πιασαρικο ντουέτο με την νεαραιδοφωνη της ελληνικής δισκογραφίας (Αρβανιτακη), μια τζαζοπρεπη μπαλάντα(Βαγόνι) που θέλει τον χρόνο της, αναφορές εκτενείς στις παραδοσιακές μας μουσικές φόρμες (άκου το ομώνυμο), και μπόλικες ηλεκτρικές κιθάρες που ταιριάζουν σε αυτά τα τραγούδια όπως η ζάχαρη στον καφέ. Τώρα αν εσύ τον πίνεις σκέτο…κάνε ένα σκόντο ρε αδερφέ. Μοιράζομαι μαζί σας το τελευταίο μου κόλλημα, που παίζει από την Παρασκευή τέρμα στο αυτοκίνητο και είναι το εναρκτήριο «Άναψα Φώτα». Ακούστε το παρακάτω. Αν σου αρέσει ο λυρισμός που παντρεύεται με μια δυνατή σχεδόν ροκ παραγωγή και σου δίνει ένα αποτέλεσμα που περιγράφεται μόνο από Έλληνα σε Έλληνα με την φράση «πως είναι όταν ακούς κλαρίνο; Ε, έτσι!».
Κάτι αρκετά παράξενο αλλά και ευχάριστο συνέβη εχθές καθώς έκανα την βόλτα μου ανάμεσα στα ράφια δισκοπωλείου με τον νέο δίσκο του Μιχάλη Δέλτα(άψογος) ανά χείρας Το μάτι μου έπεσε σε ένα γνώριμο εξώφυλλο Το φωτογραφικό πορτραίτο ενός παιδιού, όχι πάνω από 5 χρονών, να με κοιτάζει με ένα μάτι, μιας και το άλλο παρουσιάζεται κλεισμένο, τσακισμένο και ραμμένο, και γύρω από αυτό ένα κομμάτι γδαρμένου προσώπου. Ο πιτσιρικάς με κοιτάει μάλλον θυμωμένος παρά φοβισμένος. Την ίδια στιγμή στο κεφάλι μου σκάνε δεκάδες βεγγαλικά. Από το 2006, οπότε και κυκλοφόρησε ο συγκεκριμένος δίσκος, τον ψάχνω. Δεν θυμόμουν τίποτα άλλο παρά το ότι πρόκειται για την δουλειά ενός hard rock συγκροτήματος με απίστευτα γυναικεία φωνητικά. Φυσικά και την φωτογραφία του εξωφύλλου. Έψαχνα και εγώ λοιπόν στα τυφλά να βρω κάτι από αυτούς αλλά…μάταια. Τελικά ήρθαν οι ίδιοι και με βρήκαν. Για τα καλά. Κυκλοφόρησαν τρία άλμπουμ και ετοιμάσου να με διαβάσεις να τους εκθειάζω. Είναι οι Made Out of Babies, και αξίζουν προσοχής.
“Trophy” 2005 Με παραγωγή του Joel Hamilton, που έχει δουλέψει από Frank Black(Pixies) έως Timberlake. Με δυνατές και σφιχτές συνθέσεις, που βρίσκονται με το ένα πόδι στο metal και με το άλλο σου βαράνε μια κλωτσιά…εκεί που ξέρεις. Τα φωνητικά είναι ο τουρμπο κινητήρας στην περίπτωση τους και λέγεται Julie Christmas!!! Ακου το”Sugar”.
“Coward” 2006 Την παραγωγή αναλαμβάνει ο ένα-ονομα-μια-ιστορια, Steve Albini. Αλλά μάλλον, αναλαμβάνει πολλά περισσότερα από την παραγωγή. Αυτό γιατί εξαιρώντας το εισαγωγικό Silverback, έχουμε λιγουλάκι απομακρυνθεί από τον metalιζον ήχο αλλά συνεχίζουμε να ροκαρουμε (πόσο 80s ήταν αυτή η λέξη;). “… It seems our dreams are spools of string and pigs with wings”, από το “Out”.
“The Ruiner” 2008 Εδώ η εταιρεία μας αλλάζει και από Neurot γίνεται The End. Στην παραγωγή μένει ξανά ο Albini και…δεν έχω άλλα να σου πω . Μόνο να ξέρεις ότι μιλάμε για την αδικία του να θάβονται αριστουργήματα, όπως αυτό. Καλά μπορεί και να υπερβάλλω ως προς το αριστούργημα αλλά επιτρέψτε μου διότι είμαι δεμένος συναισθηματικά με αυτή την μπάντα.
Αν σου αρέσουν Pj Harvey(η παλιά του “Rid of Me”), Big black, The Jesus Lizzard, Babes in Toyland(αξία ανεκτίμητη), και αν σου κινεί καθόλου τη περιέργεια ο χαρακτηρισμός της τραγουδίστριας, από αγγλικό έντυπο, ως “doom metal Bjork”!!!
Η αλήθεια είναι πως ασχοληθήκαμε με την μουσική έως και αποκλειστικά την χρονιά που πέρασε. Το πιθανότερο είναι να κάνουμε το ίδιο και την επόμενη με την περισσή πάντα, ασυνέπειαπου μας διακρίνει. Δηλαδή όποτε μας κάτσει κάτι υπέροχο η απαίσιο –την ίδια ένταση συναισθημάτων προκαλούν άλλωστε. Έχουμε αφήσει ολίγον στην άκρη τα υπόλοιπα. Αν δεις την αρχή του μπλογκ, αφορούσε και φιλμς και εκθέσεις και φεστιβάλ. Αλλά ακόμα και ένα απλό μπλογκ θέλει την αφοσίωση και τον χρόνο του…την φροντίδα του εν τέλει.
Εύχομαι απλά αυτό τον χρόνο να είναι όλα πιο ήρεμα και εμείς να κάνουμε αυτό που αγαπάμε συχνότερα και εντιμότερα.
attention...
Oι ιδιοκτήτες/διαχειριστές του blog (pharmartistic, Nikolas) δεν φέρουν ουδεμία ευθύνη για τα περιεχόμενα οποιασδήποτε εκ των εξωτερικών συνδέσεων (links) που εμφανίζονται σε οποιοδήποτε μέρος του blog.
Επιπλέον ο ιδιοκτήτης/διαχειριστής του παρόντος blog δεν φέρει ουδεμία ευθύνη για το περιεχόμενο των σχόλιων (comments) που αναρτούν οι επισκέπτες του blog (είτε ανώνυμα είτε ψευδώνυμα είτε επώνυμα) στα posts (αναρτήσεις) του blog. Παρ' όλα αυτά, ο ιδιοκτήτης / διαχειριστής του παρόντος blog διατηρεί πάντα το δικαίωμα να διαγράψει κατά την δική του κρίση και χωρίς προειδοποίηση ή/και αιτιολόγηση ή άλλου είδους πρότερη ή ύστερη ενημέρωση οποιοδήποτε σχόλιο επισκέπτη οποιαδήποτε στιγμή.
Όλες οι ηχογραφήσεις σε μορφή αρχείων ήχου mp3 ή άλλων format που εμφανίζονται κατά καιρούς για download στο παρόν blog προσφέρονται για περιορισμένο διάστημα και αποκλειστικά και μόνο για ενημερωτικούς / πληροφοριακούς σκοπούς.
Τα πνευματικά δικαιώματα αυτών των ηχογραφήσεων ανήκουν σε κάθε περίπτωση στους εκάστοτε καλλιτέχνες ή/και τις αντιστοιχες εταιρείες ή/και τους αντιπροσώπους αυτών.
Εαν είστε κάτοχος ή αντιπρόσωπος του κατόχου των πνευματικών δικαιώματων κάποιας εκ των ηχογραφήσεων και επιθυμείτε την απομάκρυνση της από το blog ειδοποιήστε μας και θα αφαιρεθεί άμεσα.
All mp3 files are hosted here for a limited amount of time and only for informational purposes. Please support the artists & bands, especially those on independent labels. If you own the rights of any recording appearing on this blog and want it removed, please let us know via e-mail and we will remove it immediately.
