Ο δίσκος προτάθηκε για το Mercury Prize του 2011 (το κέρδισε για δεύτερη φορά η αυτού μεγαλειότητα, PJ Harvey) και μέχρι τώρα έχει κυκλοφορήσει πέντε single στη βρετανική αγορά. Δεν ανέβηκε στην κορυφή του album chart, αλλά κατέκτησε τη δεύτερη θέση, ενώ το “Lights on”, δεύτερο single και video, φιλοξενεί τη Miss Dynamite στα φωνητικά. Μέσα σε όλα αυτά όμως, το θέμα είναι πως έχει αγαπηθεί από όλους τους μουσικογραφιάδες ανά τον κόσμο, ενώ αποθεώθηκε και από τη δύσκολη δημοσιογραφική μερίδα κριτικών του Pitchforkmedia.com, γεγονός που αν είσαι indie, hipster και τα συναφή, θα το εκτιμήσεις δεόντως.
Αν πρέπει να περιορίσω την κρίση μου σε μια μόνο λέξη, θα χαρακτήριζα το “On a mission” ως “φρέσκο και αναζωογονητικό”. Ο πρώτος χαρακτηρισμός έγκειται στην παραγωγή, η οποία καταφέρνει να είναι επίκαιρη, διόλου υπερβολική ή πρωτοποριακή, έχει αναφορές σε 90’s dance anthems τύπου “You’re not alone” από Olive και μπλέκει την αστική κουλτούρα του Λονδίνου με την pop αισθητική που κυριαρχεί στα charts και στα ραδιόφωνα. Ο δεύτερος χαρακτηρισμός έχει να κάνει με το συναίσθημα και τη φωνή της. Είναι dance μουσική με πιασάρικες μελωδίες, πόνο και διάθεση για έρωτα, παιχνίδι και εξομολόγηση. Θα έκανε κανείς (εγώ) τον συνειρμό να σκεφτεί το “Ray of light” των Madonna, Patrick Leonard και William Orbit σε κάποιες στιγμές του, αλλά μπορεί να θεωρηθεί επικίνδυνο, οπότε το αναιρώ (ειπώθηκε όμως και μάλιστα έντονα, μου φτάνει).
Πρέπει να ακούσεις το “On a mission”, γιατί θα σε ‘αναγκάσει’ να χορέψεις και να μουρμουρίσεις τις υπέροχες μελωδίες της Καιτούλας, χωρίς δεύτερες σκέψεις. Είναι υπόδειγμα καλής pop και μπορεί να είναι η βάση για μια πολλά υποσχόμενη καριέρα, εφόσον η βιομηχανία από μόνη της σταματήσει να βγάζει καλλιτέχνες της τριετίας. Κι αν σου παραθυμίσει Lily Allen ή Sugababes, μη σκας, δεν υπάρχει παρθενογένεση, όλα θα σου θυμίζουν κάτι στο τέλος της ημέρας. Απλώς, στη συγκεκριμένη περίπτωση, το αποτέλεσμα είναι ακαταμάχητο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου