Xander The Great "Caves & Clouds"

Είναι ντουέτο. Είναι Λονδρεζοι. Είναι ενεργοί από τον Δεκέμβριο και λίγο πιο πριν. Μας παρουσιάζουν το πρώτο τους mixtape. Το λένε concept λόγω της κοινής θεματικής των στίχων ( "with themes of personal isolation, nostalgia and heartbreak" λένε οι ίδιοι). Είναι αυτό που λένε nu-Rn'B , με πιό πειραματική κατεύθυνση και πιο "μπλε" διάθεση.


Δωρεάν το κατεβάζεις απο το site τους ή το soundcloud τους, και το ακούς ατόφιο και στο youtube τους.








http://www.xanderthegreat.com/
https://www.facebook.com/xtgrxtgr%E2%80%8E
http://www.youtube.com/user/XTGRXTGR
http://soundcloud.com/xanderthegreat

Case study: Law - Hustle

Είναι απο το Εδιμβούργο, την λένε Lauren Holt, αλλά διάλεξε απλά το Law.
Ακουσε το lo-fi μείγμα της σχεδόν soulful βρωμιάς της και αγαπήστε.
Πολλές πληροφορίες δεν εχουμε. Έχουμε όμως τα παρακάτω.










 http://www.lawholt.com
https://soundcloud.com/lawholt/hustle
http://www.twitter.com/lawholt

Frezzz video: Gabriel Bruce - Cars Not Leaving

Για κάποιο λόγο έχω την βεβαιότητα ότι το LP "Love In Arms" που θα κυκλοφορήσει τον Μάιο, θα είναι ένας από τους δίσκους της χρονιάς.


 Προς το παρόν...


Νέο βίντεο. Cars Not Leaving από τον κύριο Gabriel Bruce

Frezzz sound: Blaue Blume - On New Years Eve

Μόνο στο bandcamp και στο soundcloud.
Ενα τραγουδι.
"On New Years Eve".
Το ανεβάζει μια μπάντα από την Κοπεγχαγη.
Οι Blaue Blume.
Το μπλε λουλούδι.
Συμβολο του ρομαντισμου, της επιθυμιας, του έρωτα.
Αυτό που ακους, απλα σου φτιαχνει την μέρα.
Μια ονειρικη αισιοδοξία.
Οι παλιακές κιθάρες. Το ομορφα περιεργο ριβέρμπ παντού. Τα φωνητικα, που είναι τα πιο ενδιαφεροντα που εχουμε ακουσει εδω καιρο.
Μόλις χθές.

και απο τότε, υπεροχη εμμονή

Frezzz sound: Yeah Yeah Yeahs - Sacrilege

Welcome back!

Ενώ το επερχόμενο άλμπουμ ("Mosquito") αναμενεται στις 16 Απριλίου, οι Yeah Yeah Yeahs μας τρατάρουν παράδοξο κομματακι , οικείο αλλά και τόσο φρέσκο.

Frezzz video: Lion Babe "Treat Me Like Fire"

Πολύ φρέσκο δεν το λες γιατ'ι πάνε 3 εβδομαδες.
Πολύ καλό δεν το λές γιατι δεν μας λέει και κατι το κομματάκι.
Το βίντεο όμως...ε;
Οχι πές!
Ε;;;


Ειναι οι Lion Babe απο την Νέα την Υόρκη και είναι ντουετάκι (Jillian Hervey, Lucas Goodman).

LION BABE - TREAT ME LIKE FIRE from lion babe on Vimeo.

Κατερίνα Γώγου "Πάνω κάτω η Πατησίων"

Μερικά πράγματα αξίζει να τα γνωρίζεις και μόνο ως τέτοιο σου αναφέρω την κυκλοφορία αυτού του δίσκου.
Ουσιαστικά είναι ένα βιβλίο από τις εκδόσεις Οδός Πανός που περιέχει το cd με τα 20 μελοποιημένα ποιήματα της Γώγου.
Ονόματα γνωστά και άγνωστα, παλεύουν με τα καταραμένα κείμενα μιας τόσο ξεχωριστής μορφής. Αν βγαίνουν νικητες εσύ θα το κρίνεις.
Πάρε μια γεύση -που σε αυτή την περίπτωση δεν αρκεί γιατί το έργο της Γώγου είναι σύνολο και το όποιο ψυχογράφημα προσπαθεί να γίνει σε ενα βιβλίο, φαντάζει δαιδαλώδες- στο youtube.

Δεν μπορώ παρα να σου παραδώσω και το συνοδευτικό newsletter απο το κανάλι του Γιώργου Κορδελλα (τον οποίο σαφώς όλοι πρέπει να ευχαριστήσουμε για την παραγωγή του δίσκου και το upload) και κάποια κομμάτια.


"Κατερίνα Γώγου, Πάνω κάτω η Πατησίων -
Οι όψεις της μοναξιάς στην Κατερίνα Γώγου και 20 μελοποιημένα ποιήματά της"

Πρόκειται για μια πολυσυλλεκτική έκδοση αφιερωμένη στην ποιήτρια και ηθοποιό Κατερίνα Γώγου (1940-1993).

Το βιβλίο περιέχει κείμενα για την Κατερίνα και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.
• Οι φίλοι της Κατερίνας, η ηθοποιός Όλια Λαζαρίδου, ο Αντώνης Καφετζόπουλος, η δικηγόρος Λίνα Καρανασοπούλου, ο ποιητής Γιώργος Δάγλας, ο Παναγιώτης (Κάιν) Παπαδόπουλος, ο παραγωγός Άγγελος Σφακιανάκης και ο σκηνοθέτης Γιώργος Κορδέλλας, γράφουν γι'αυτήν.
• Το κεντρικό κείμενο (που δανείζει τον τίτλο του και στον υπότιτλο της έκδοσης) είναι η πτυχιακή εργασία της ηθοποιού Θωμαής Ουζούνη, απόφοιτης του Τμήματος Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ.
• Ο φιλόλογος Γιώργος Μπαλούρδος γράφει για την ποίηση της Κατερίνας (Μια αιρετική γυναικεία φωνή της γενιάς του '70).
• Οι φωτογραφίες είναι των: Διονύση Πετρουτσόπουλου, Γιώργου Κορδέλλα, Κώστα Βλαχόπουλου και αγνώστων.

Ο δίσκος (cd) περιέχει 20 μελοποιημένα ποιήματα της Κατερίνας από γνωστούς αλλά και πρωτοεμφανιζόμενους δημιουργούς. Τα ποιήματα αυτά είναι μια ανθολογία από όλες τις ποιητικές της συλλογές (που κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Καστανιώτη).

Συμμετέχουν οι:
• Πάνος Κατσιμίχας / Νίκος Καλλίτσης-Μάρθα Φριτζήλα / Μάκης Σεβίλογλου-Όλια Λαζαρίδου / Άρης Ζαρακάς / Νίκος Μαϊντάς-Magic De Spell-Σωκράτης Μάλαμας / Βάσω Αλλαγιάννη / Τάσος Ρωσόπουλος-Σαβίνα Γιαννάτου / Κώστας Χαριτάτος-Βασιλική Καρακώστα / Βαγγέλης Μαρκαντώνης / Λόλεκ / Κωνσταντίνος Βήτα / Παντελής Θεοχαρίδης / Ηλίας Λιούγκος / Εύα Λουκάτου / Μάριος Στρόφαλης-Ρίτα Αντωνοπούλου / Δημήτρης Βαρελόπουλος-Ματ σε δύο υφέσεις-Σπυριδούλα Μπάκα / Κώστας Αθυρίδης-Γεωργία Βεληβασάκη-Gaia / Τάκης Γραμμένος / Γιώργος Μάρτος / Βαγγέλης Κοντόπουλος.

Η παραγωγή του δίσκου είναι των: Γιώργου Κορδέλλα και Άγγελου Σφακιανάκη.

Η εικαστική επιμέλεια της έκδοσης είναι των: Πέτρου Παράσχη και Morgan S. Bailey.
Εκδότης: Γιώργος Χρονάς.

Περιοδικό & Εκδόσεις Οδός Πανός
Διδότου 39 & Ιπποκράτους, 106 80 Αθήνα
τηλ/fax: 210 361 6782, e-mail: chronas@otenet.gr

Frezzz video: BenZel & Jessie Ware "If You Love Me"

Για τους BenZel δεν εχω απολύτως καμία ιδέα. Ούτε και εσυ φαντάζομαι. Όταν όμως τον Νοέμβριο σκάει η συνεργασία τους με την Jessie Ware σε μια διασκευή των Brownstone (ούτε για αυτούς είχα καμία ιδέα), πακετάκι με δύο πολυ όμορφα βίντεο (το τελευταίο χθές), όσο να πεις τους ψάχνεις.
Οτι εχω να σου δείξω είναι το μικρό βιογραφικό τoυς σημείωμα που έχουν παντού, από soundcloud έως youtube και τα κλιπάκια.
Enjoy... I did

"BenZel is Umi Takahashi (15) and Yoko Watanabe (16). Originally from Osaka; Umi and Yoko both travelled to New York through their local foreign exchange program. They met in early 2012 through an online message board about ankle socks and quickly discovered they each had a profound appreciation for 90's R&B and J. Dilla. After many failed attempts to create a hypoallergenic ankle sock, they decided to put their efforts toward other creative ventures. Following hours of soul searching; they decided to start BenZel...they've been working on it since yesterday. "

Case Study: Kenna "Politics"

Ο Kenna ήταν ίσως ο πρώτος που είπε κάτι, κάπως, να κάνει, μπάς και η λιμνάζουσα r n' b ξυπνήσει. Ίσως ήταν ο πρώτος που μας πέταγε στην μούρη επιρροές πιο "ευρωπαϊκές", πιο indie.
Εδώ και ένα χρόνο όλο και κάτι έβγαζε. Κάνα E.P. , κανα βιντεάκι, κάνα digital.
Μιας και είμαι φαν μέχρι κόκαλο, θα είμαι και λίγο αυστηρός και θα σου πώ πως μου άρεσαν αλλά δεν έπαθα και την πλάκα μου.
Ο Kenna πειραματίστηκε προς την υπερ-χρήση percussions τυπου Neptunes και Kanye, αφήνοντας τα σύνθια να παλεύουν να βγάλουν μια πιο ροκ αίσθηση. Νομίζω χάθηκε κάπου και δεν θα σου πω ότι κάτι άλλαξε σε αυτά τα νέα κομμάτια που ήρθαν στο φως, απλά έκανε την σωστή αφαίρεση στα φλύαρα μέρη. Σαφώς και παραμένει σε πολύ υψηλά επίπεδα αισθητικής και τα κομμάτια είναι πάνω από αξιοπρεπή, άλλα θέλω κάτι να με ταρακουνήσει.
Αυτό είναι το θέμα με την μουσική σήμερα.
Είναι τόσο μεγάλη η προσφορά που καταλήγουμε να εκθειαζουμε έναν δίσκο καθολικά καθε χρόνο, γιατί κατάφερε να είναι ακριβώς στο σωστό timing στα αυτιά μας,  και απο εκει και επειτα όλα τα υπόλοιπα είναι αέρας που φευγει.
Ο μέγας Πετρίδης πριν απο χρόνια είπε "Θα καταλήξουμε στην εποχή όπου οι κυκλοφορίες και οι καλλιτέχνες θα έχουν απο έναν ακροατή". Είμαστε σχεδον εκεί.
Για να το τελειώνω, αγαπώ τον Kenna μεχρι την τελευταία του σταγόνα που λέμε, αλλά ίσως μετά απο καιρό να είμαι εγώ ο ένας του ακροατής.
Προς το παρόν μπορεί να γίνεις εσύ ο δεύτερος.   

Χθές στο soundcloud το Politics (παρέα με RJD2)



Πριν ένα μήνα το Long Gone που απέκτησε και σκηνοθετημένο από τον ίδιο, βίντεο

Streaming: Tall Ships - "Everything Touching"

Άλλη μια κρύα μέρα στην Κορνουάλη. Βρέχει λιγάκι και ο ουρανός μουντός, σαν παιδί που δεν του κάναν το χατήρι.
Όπως και να το κάνεις παραμένει το ιδανικό σκηνικό για την μελαγχολική κιθαριστική pop που τόσα χρόνια μας σερβίρουν οι Βρετανοί.
Ένα νέο ντεμπούτο άλμπουμ εμφανίσθηκε εχθές που δεν θα ξεφύγει αυτών των χαρακτηρισμών. Και δεν θα σου αναφέρω απλά τους Metronomy ή τους Foals ή τους Minus The Bear, γιατί έχω κατι σημαντικότερο να σου πω: The Smiths. Όλα εκεί καταλήγουν ξανά. Οση παραμόρφωση και να βάλεις στα ριφάκια, όσο και να χτυπήσεις το πόδι ρυθμικά στο πάτωμα.

Το άλμπουμ λέγεται "Everything Touching" και το γκρούπ Tall Ships.

Στην σελίδα τους μπορείς να το ακούσεις όλο σε streaming. Κάνε αυτή την χάρη στην ακοή σου και στο φθινόπωρό σου.

www.soundcloud.com/tallships

"Boys&Girls" Alabama Shakes

Τους Αθηναίους από την Τζώρτζια, τους ξέρεις, ε;
Τους Αθηναίους από την Αλαμπάμα όμως;

Μπόρεί βέβαια όλο και κάτι να πήρε το αυτί σου για τους Alabama Shakes και την πρώτη τους δουλειά "Boys & Girls".
Το MTV τους έβαλε στους Artists To Watch In 2012, ο Jack White τους έκλεισε στην δισκογραφική του και ο δίσκος τους έσκασε στην 16η θέση του αμερικάνικου Billboard.

Τι έχουμε εδώ; Ενα blues rock που τα σπάει. Απλό, σύντομο και εθιστικό. Δυο κιθάρες, ενα μπάσσο, μία ντράμς και μια φωνή.
Ω, αυτή η φωνή.
Η Brittany Howard θα μπορούσε άνετα να μας συστηθεί και ως μια πιο butch Sugah Spank -αν δεν παινέψουμε και την δικιά μας Αθηναία, ποιόν θα παινεψουμε;-, και βέβαια δεν χρειάζεται καν να μας πεί τις μεγάλες της αγάπες, όπως η Janis (Νίκο, μπορείς να αποσυρθείς τώρα), ο Otis, η Etta και τα άλλα πονεμένα παιδιά.

Φυσικά και εσύ (σε μένα μιλάω τώρα), που δεν το πολυαγαπάς το παρελθόν και όλους αυτούς τους καλλιτέχνες που μοιάζουν να νοσταλγούν και τίποτα άλλο, θα έρθεις και θα σκεφτείς "Πω, πω ρε φίλε! Πάλι ξαναζεσταμένο φαϊ;". Ε, λοιπόν ναι! Ξαναζεσταμένο. Τουλάχιστον εδώ το πετύχαμε στο "αλάτι".

Αν σου αρέσει το "παραδοσιακό" αμερικάνικο blues-rock. Ετσι όπως το θυμάσαι. Ακριβώς όμως.

Έχε υπ'όψη σου... vol.3

Ακριβώς ένα μήνα μετά από το vol.2, και ακούγοντας στο repeat τους, σχεδόν vintage, Trailer Trash Tracys, είπαμε πως είναι καιρός για άλλη μια σειρά κομμάτιών και ονομάτων που θα ακούμε, λίγο πριν μας κατεδαφίσουν...
Νέες κυκλοφορίες, άλμπουμ που πρέπει να ακούσεις, έτσι για να μην σε πάρει απο κάτω ή ακόμα και αν θές να σε πάρει βρε αδερφέ... μπορεί να το τραβάει ο οργανισμός σου, που ξέρω 'γω...
Μέχρι να κλείσουν όλα τα τιούμπς, όλα τα μπιτιτζάνκι και όλα τα άιζοχάντ...



"Ester" LP, Trailer Trash Tracys


"Blues Funeral" LP, Mark Lenegan // αξεπέραστος!


"Tramp" LP, Sharon Van Etten //γιατί στην παραγωγή είναι ο Ντέσνερ των National


"No One Can Ever Know" LP, The Twilight Sad // γιατί αν και έχουν βάλει πολύ μπλιπλίκι ηλεκτρονικό, πάντα αυτή η βαριά σκωτσέζικη προφορά θα μας στέλνει αδιάβαστους


"Le Voyage dans la Lune" LP, Air


"A Different Kind of Truth" LP, Van Halen //τι γιατί; είναι οι VAN HALEN!!!


"Be Strong" LP, The 2 Bears //γιατί οι Hot Chip δεν προβλέπεται να κάνουν σύντομα τόσο ευχάριστο δίσκο


"Have Some Faith in Magic" LP, Errors //μεσμεράιζντ!



...ως την επόμενη φορά

Underworld: Awakening (Film & OST)

Σε ευχαριστώ, γιατί την χρειαζόμουν μια ..."απαγκίστρωση" θα την πώ, από όσα έχουν δεί τα ματάκια μας και ακούσει τα αυτάκια μας, τελευταία, στο αγωνιώδες ψάξιμο για κάτι φρέσκο και διαφορετικό (το οποίο και δεν έχει και νόημα και σε βγάζει τελείως εκτός τροχιάς , που λέει και ο φίλος Ηλίας).

Η τέταρτη ταινία της σειράς Underworld είναι συνάντηση με παλιά παρέα. Θα βγείτε, θα τα πιείτε, θα γίνετε λιώμα και μετά θα σκέφτεσαι "Μα γιατί δεν βρισκόμαστε πιο συχνά;".
Κάπου εκεί ανάμεσα και μια παλιά σου αγάπη, η Kate Beckinsale -η μόνη γκόμενα που μπορεί να φοράει μια ολόσωμη δερμάτινολατέξ φόρμα και να μην σου θυμίζει την Πφάϊφερ. Εντάξει, η παλιά φλόγα δεν υπάρχει, αλλά υπάρχει η θύμησή της.
Η 3D απόδοση είναι καλή και το σενάριο μια μετριότητα, αλλά το φίλμ είναι η περιπέτεια που θα σε αποζημιώσει για τα 12 ευρώ που έδωσες Ιανουάριο 2012 ,που δεν σου τρέχουν και από τα μπατζάκια. Αν βέβαια είσαι ο τύπος που θα στεναχωρηθείς εάν στα 'Οσκαρ δεν σαρώσει το "Artist", μην μπείς στον κόπο.

Το τέταρτο soundtrack της σειράς, θα μπορούσε να περιγραφεί σχεδόν με τον ίδιο τρόπο. "Συνάντηση με παλιά παρέα".
Αυτό αφορά και στο score του Haslinger, που έχει γράψει την μουσική για το πρώτο φιλμ άλλα και το Rise of The Lycans, όμως εγώ θα μείνω λίγο στην συλλογή, που παλιότερα θα λέγαμε "Music for and inspired from...".
Εδώ κατοικοεδρεύει, για άλλη μια φορά το είδωλό μου, ο Danny Lohner (aka Renholdër). Ο άνθρωπος που ευθύνεται για το, πέραν του υπέροχου, remix του "Bring Me the Disco King" του Bowie και το αξεπέραστο μαγείρεμα του "The Outsider" των A Perfect Circle και του "Hole in the Earth" των Deftones, και ήρθε για να αναλάβει 5 remixes από Evanescence, Linkin Park, Ministry, Naked and Famous αλλά και Cure ("Aparat", μα που το ξέθαψε;). Δυστυχώς, όπως και στο φίλμ, η παραγωγή είναι μια χαρά αλλά ο κύριος Lohner δεν ξεπερνά την μετριότητα ή εγώ είμαι πολύ αυστηρός γιατί αυτός ο τύπος, παλιότερα, είχε αγγίξει το τέλειο.
Οι υπόλοιπες παλιές αγάπες (Lacuna Coil, Black Light Burns και οι κιθάρες του Geno Lenardo των Filter)δεν θα ξεφύγουν από αυτό τον χαρακτηρισμό. Ξεχωρίζει παρόλα ταύτα το νέο κομμάτι των Combichrist ("Bottle of Pain").
Την κατάσταση θα σώσουν τα συγκροτηματάκια (δεν το λέω υποτιμητικά),κυρίως άνθρωποι μικρότερου "καλλιτεχνικού εκτοπίσματος", έτοιμοι να σου δώσουν καλό αμερικάνικο hard rock, nu-metal, alternative metal, post grunge,electro rock, rockatronica όπως θές πέσ'το. Collide("Intruder), Flyleaf("Heavy Prey"), Civil Twilight("How'm I Supposed to Die").
Στην τελική, καλό είναι να φέρνουμε και κανένα καινούργιο άνθρωπο στις παλιές παρέες, αν και εμείς πάντα μεταξύ μας θα τα βρίσκουμε καλύτερα.

Αν σου αρέσει η αισθητική του υπερστυλιζαρισμένου Underworld, είτε στο φίλμ είτε στο soundtrack, ακολούθησε και δεν θα απογοητευθείς. Άλλωστε, δεν σε άκουσα να παραπονιέσαι τις προηγούμενες τρείς φορές...

"Voyageur" Kathleen Edwards

Δεν με κρατάνε τα πόδια μου και τα μάτια μου κλείνουν, μα εσύ που σε λένε Kathleen Edwards, είσαι από τον Καναδά και μόλις κυκλοφόρησες τον 4ο σου δίσκο, έχεις την απαίτηση να σε ακούσω.

Ε, λοιπόν σε άκουσα...
και το συμπέρασμα είναι ένα..
Όπως και να το κάνεις, οι κλασσικές σπουδές στην μουσική φαίνονται.




Το Voyageur είναι ένας δίσκος 10 καταπληκτικών και υπέρολοκληρωμένων(αν είναι δόκιμος ο όρος) συνθέσεων, που αν θές λές folk, αν θες λές folk rock, και αν θές την αποψή μου , δεν λές και τίποτα.

"For the record"(που λέει και το τελευταίο track) η κυρά -33ών- Kathleen, έχει χωρίσει μετά από πολυετή σχέση με συνεργάτη της και πέρασε μια στεναχώρια (Pink Champagne), αλλά σκέφτηκε μάλλον ελληνικά, δλδ "ο έρωτας με έρωτα περνάει" και ζευγάρωσε με τον Justin Vernon, πρωτοπαλίκαρο των Bon Iver.
Ε, αφού τον είχε, να μην τον εκμεταλλευτεί; Του λέει, "Κάτσε να κάνουμε την παραγωγή μαζί". Τι να κάνει και αυτός, έκατσε...

Αν αφήσουμε το χιουμοράκι, έχουμε να κάνουμε με υπέροχες ενορχηστρώσεις, σπαραχτικά backing vocals, ένα συναισθηματικό ρόλερκόστερ, από την μελαγχολία στην αισιοδοξία, και στίχους ουσιαστικούς. Τι με χαλάει; Μονάχα η φωνή της... Θα προτιμούσα να τα έδινε σε μια Sheryl Crow, μια Heather Nova, καποια άλλη τελοσπάντων.

Αν σου αρέσει... καθώς ακούς να σου έρχεται στο μυαλό η φράση "While my guitar gently weeps", ναι του Χάρισον.

Ho ho horror! Vol.4

Θα αρχίσω με μια απλη συμβουλή...
ΜΗΝ ΤΟ ΔΕΙΤΕ ΤΩΡΑ!
Αφήστε το για βραδάκι, να έχετε χωνεψει κιόλας...
Αλλα δείτε το μέχρι τέλος Δεκεμβρίου γιατί ο σκήνοθέτης ετοιμάζει μια μεγάλου μήκους πάνω σε αυτό το short film, και θα κατεβάσει το βίντεο από το vimeo.

Και το νού σας... μην ξεχάσετε τα δώρα των παιδιών αυτά τα Χριστούγεννα!!!


"Beating Hearts"
Σκηνοθέτης: Matthew Garret

Beating Hearts from Matthew Garrett on Vimeo.

"Devil's Work" Miike Snow

Στη μέση, σχεδόν, της καταμέτρησης των άλμπουμ της χρονιάς, έρχεται κάτι που περιμέναμε πραγματικά ανυπόμονα.
Οι Miike Snow επιστρέφουν και μας δίνουν ένα πρώτο δείγμα. Το Devil's Work σκάει μύτη στο youtube και στο site τους, στις 5 του Δεκέμβρη, και σύμφωνα με τους ίδιους δεν είναι single (..."Its not a single..it's a slice of what's to come").
Εντυπώσεις;
Εντάξει, δεν θα πάθεις αλλά εγώ είμαι ήδη στο 4ο repeat, και περιμένω τον δίσκο που θα δώσει πάλι μαθήματα σύγχρονης τέχνης.

Με έξτρα αφιέρωση στην εγκυμονούσα, εκεί στα βόρεια, που περιμένει πως και πως καλλιτεχνικά νέα και ...το μωρό της ;)

miikesnow.co.uk

"50 Words for Snow" Kate Bush

Η Kate Bush είναι αυτό που λέμε "θρύλος" και δεν υπερβάλλει κανείς όταν χρησιμοποιεί τον όρο. Είναι το ξωτικό πριν το ξωτικό της Ισλανδίας. Η αλαφροΐσκιωτη πριν την Αστερω-Τόρι. Η ήρεμη δύναμη που κοχλάζει πίσω από τα προφανή στο White Chalk της PJ.
Μπορεί το Director's Cut, που κυκλοφόρησε τον Μάιο, να μην έτυχε προώθησης ως νέα δουλειά -που αν με ρωτάς θα έπρεπε- εξαιτίας του παλιού υλικού, και ως εκ τούτου να έκανε ένα ελάχιστο θόρυβο, εδώ όμως πρέπει να σταθείς.

Το "50 Words for Snow" είναι η επιστροφή της.

Επτά νέες συνθέσεις. Πάνω απο 6μιση λεπτά η μικρότερη. Να χάνονται όλες σε χιονισμένα τοπία αλλά ζεστές ιστορίες, όπως αυτή ενός χιονάνθρωπου που λιώνει στα χέρια της ερμηνεύτριας, μια "νύχτα πάθους"(Misty) ή αυτή μιας ομάδας ορειβατών που βρίσκουν ίχνη του Γιέτι στα Ιμαλάια αλλά αποφασίζουν να το κρύψουν απο τον υπόλοιπο κόσμο, "we found your footprints in the snow/ We brushed them all away" (Wild Man).

Τι παράξενες ιστορίες αλήθεια...

Και τι παράξενη συνεργασία, με τον Elton John στο ερωτικό "Snowed In at Wheeler Street", αλλά όπως του λέει και η ίδια ...there's just something about you. Ακουσέ το και θα καταλάβεις και 'σύ. Συμμετοχή σε αυτόν τον υπέροχο δίσκο έχει και ο πάντα υπέροχος Stephen Fry, που μοιράζεται μαζί μας 50 λέξεις για το χιόνι, καθώς και ο γιός της Bush για άλλη μιά φορά, στο εισαγωγικό Snowflake.

Έχω χαθεί εδώ και ώρα σε αυτό τον υπέροχο δίσκο, και ίσως φταίει η ώρα, ίσως το κρύο που δένει με την ατμόσφαιρα, ίσως οι στίχοι της Bush που είναι από τους ελάχιστους που παρατηρώ σε ξενόγλωσσες δουλειές, ίσως η ονειρική σχεδόν cinematic αισθητική της κυρίας με τα "Κόκκινα Παπούτσια", ίσως ίσως ίσως...

Το "50 Words for Snow", είναι σίγουρα jazz γιατί δεν πατάει στο έδαφος, σίγουρα ποπ γιατι δεν θα σε ξενίσει, σίγουρα art γιατι δεν χωράει παρά στο βιογραφικό της ερμηνεύτριας, ίσως και λίγο βαπτισμένο σε παλιό Χόλιγουντ (Among Angels), ίσως και λίγο απλοϊκό, ίσως λίγο απομακρυσμένο απο το σήμερα, αλλά καθόλου άκαιρο. Περίεργο; Αγόρασε αυτό τον δίσκο.

Αν σου αρέσει η Kate Bush, είσαι σε καλό δρόμο...

ακολουθούν τα promo videos

Greeks do...

"Αχ Ελλάδα σ'αγαπώ!" που λέει και ο ποιητής, χωρίς να συνεχίζω τον στίχο...

Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως έχει αρχίσει ήδη αυτό που περιμέναμε στις τέχνες στη χώρα μας. Οι άνθρωποι δημιουργούν like there's no tommorrow, γιατί μπορεί και να μην υπάρξει!

Είναι μια επαναλαμβανόμενη πικρή αλήθεια πως σε περιόδους...μάντεψε, οι καλλιτέχνες κάνουν εκπληκτικές δουλειές και οι "περίπου" καλλιτέχνες πάνε σπίτια τους! Να και κάτι καλό λοιπόν.

Με αφορμή το υπέροχο "Resonance" του Νίκου Πατρελάκη, που προσφέρεται για δωρεάν download μέσα απο το δικό του -και της Μελίτας Κάραλη- DOC.TV (κατεβασέ το εδώ), με remix των συνθέσεων του απο τον Watanabe μέχρι τον Blend Mishkin και απο τον Παπασπυρόπουλο μέχρι τους Κ.Βητα και Μιχάλη Δέλτα, είπαμε να δούμε μερικά πράγματα που βράζουν αυτή την στιγμή δίπλα μας, εκτός από τα μέσα μας.

Πριν λίγες ώρες ο Στάθης Δρογώσης ανέβασε το καινούργιο του κομμάτι με την συνεργασία του με την Μαριέττα Φαφούτη.

"Κυριακή"




Η δεσποινις Φαφούτη είχε ξαναχτυπήσει πριν λίγο καιρό με το "Cin Cin" του Tareq, ο οποίος απο μόνος του είναι ήδη μια σημαντική αναφορά στο τι συμβαίνει τώρα.

"Cin Cin"


Αλυσιδωτά, σαν αντίδραση, η πολυαναμενόμενη πρώτη LP κυκλοφορία του d:tek "Freak Show" -που στο live του Schiller, ήταν εκπληκτικός ως support-, με εκρηκτικές συνεργασίες όπως η Nomi Ruiz των Jessica 6.

"Breathe In Breathe Out"





Μαζί με αυτά το νέο άλμπουμ του Δέλτα που περιμένουμε,

MIKAEL DELTA "FOR THOSE WHO HAVE BEEN CHOSEN" by mikaeldelta

τα live του Λεωνίδα Μπαλάφα,




η Μπιενάλε της Αθήνας, το μαζεμένο φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, τα διεθνή βραβεία των Beerroot που μας κάνουν περήφανους και η ...

Μάρθα Φριτζήλα, απλά γιατί έτσι.




Και είναι πολυ αργά για να συνεχίσω. Απλά μπορώ να σου υποσχεθώ περισσότερα ποστ και δυστυχώς δεν μπορώ να πώ το ίδιο για "καλύτερες μέρες"

Καληνύχτα λοιπόν με ένα βίντεο από το up to date, μαγκαζίνο Breaking Mad της Μαίρης Ρετσίνα και του Δημήτρη Μαυροκεφαλίδη στο MAD.

"The Devil's Walk" Apparat

Σαββατο πρωί. Καφές ελαφρύς και μουσικές που θα να τους ρίξεις μια ματιά.
Ξεκίνησα με Apparat.
Ο πρόσφατος του δίσκος ανοιγει με το instrumental Sweet Unrest, που φέρνει την "αυτόχειρα παρθένο" Κρίστεν Ντανστ να σε ξυπνήσει. Μετά χώνεσαι βήμα βήμα στην ambient electronica του εν λόγω Βερολινέζου κυρίου, ονόματι Sascha Ring.
Ο προγραμματισμός του είναι υπέροχος, τα στιχάκια του μελαγχολικά και τα φωνητικά του χωρίς ιδιαίτερες αξιώσεις αλλά καλοφτιαγμένα. Τα κρουστά έρχονται και φεύγουν, οι τύπου άρπες είναι φορτωμένες με delay και τα πιανάκια του περίπου "toy piano". Το μπάσσο πασχίζει να αναπνεύσει στο στενό πεδίο συχνοτήτων που του παραχωρήθηκε. Το reverb δεν γεμίζει τα ακουστικά σου αρκετά για ambient και τελικα αυτός ο δίσκος είναι καταδικασμένος να ξεχαστεί μιας και είναι τόσο εδώ όσο και εκεί.
Οι συνθέσεις θα μπορούσαν να ανήκουν στους Snow Patrol ή στους Goldplay και η ενορχήστρωση στον Ντεβεντρα αν του είχες δώσει μόνο ένα ipad με φορτωμένο το flstudio mobile. Θα μου πείς βέβαια, αυτό ακούγεται έως και ενδιαφέρον. Θα σου πω ναι αλλά μόνο έτσι όπως τον ακούω εγώ τώρα. Ένα παγωμένο πρωινό με τον καφέ σου, να διαβάζεις εφημερίδες από τα sites τους, γιατί δεν είσαι και πολυ παραδοσιακός τύπος.
Δυστυχώς δεν θα το ξανακούσω αυτό το άλμπουμ παρα μόνο σαν άσκηση.

Αν σου αρέσει η μουσική που δεν έχει πολλές απαιτήσεις και θα μπορούσε να την έχει κρεμασμένη η Μοιραράκη δίπλα στις μπουχάρες ή αν είσαι παραγωγός ηλεκτρονικής μουσικής και θές ιδιαίτερα.

Κράτα στον σκληρό το "Son of Los", άντε και το "Your House is my World"
Apparat- The Devil's Walk by apparat

"Trans-Love Energies" Death in Vegas

Τους Death In Vegas οι παλιότεροι τους θυμούνται απο το "Aisha", και οι λίγο νεότεροι από το "Your Hands Around My Throat".
Οι αρκετά νεότεροι δεν τους ξέρουν καθόλου, αν σκεφτείς ότι έχουν να κυκλοφορήσουν από το 2004 δίσκο, και μάλιστα, αν με ρωτάς, κανείς δεν πήρε χαμπάρι ότι είχαν άλμπούμ τότε. Όμως ναι, βγήκε το "Satan's Circus" πριν απο 7 χρόνια, ενώ εσύ κοιμόσουν.
Αν πάλι, με ρωτάς για το σήμερα, θα σου πώ πως κινδυνεύεις να ξανακοιμηθείς, γιατί οι αγαπητοί στην Ελλαδα κύριοι Richard Fearless -aka Richard Maguire- και Tim Holmes, φτιάχνουν εναν σκοτεινό ηλεκτρονικό δίσκο με ελάχιστες πινελιές live instrumentation -που λένε και στο χωριό μου-, με αποτέλεσμα να χάνουν αυτή την αίσθηση-ψευδαίσθηση της μπάντας.
Θα μου πείς, κακό είναι αυτό;
Όχι, δεν είναι! Άλλωστε η εξέλιξη είναι ένας δρόμος που αργά ή γρήγορα, πρέπει να ακολουθήσεις.
Για τους DIV, αυτό σημαίνει έρχομαι κοντά στο σήμερα, δλδ αποθεώνω τα synths των 80s, κοιμάμαι με minimal techno, ξυπνάω με post punk, ακούγομαι σαν τον Greg Dulli των Afghan Whigs, ελαφρώς πιο νηφάλιος και εχω μια εκτίμηση για την Katie Stelmanis(Austra)-την οποία βάζω να τραγουδήσει και σε 1 από τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου.
Θα μου ξαναπείς, κακό είναι αυτό;
Μα ποιός σου είπε πως δεν με άρεσαν; Ισα ίσα!
Απο το ψυχεδελομελαγχολικό "Silver Time Machine" -με το αλα Θανάση Παπακωνσταντίνου έγχορδο- που ανοίγει τον δίσκο, μεχρι το υπέροχο Goldfrappικό "Your Loft My Acid" με τα φωνητικά της Katie, και από το punk rock του "Black Hole" μέχρι το κιθαριστικό ξέσπασμα του βωβού "Savage Love", είναι μια κυκλοφορία που αξίζει πολλαπλές ακροάσεις.

Αν σου αρέσει αυτο το σκοτεινό, τριπαρισμένο υβρίδιο που παράγουν οι Death In Vegas, είτε το ονομάσεις post-κατι, είτε μετα-something. Ακουσέ τους!