Καθώς βαριέμαι να ακούω τα ίδια και τα ίδια, ενώ ταυτόχρονα δεν έχω διάθεση να ανακαλύψω το next best thing of something, μιας και αυτό το έχει αναλάβει η hipster κοινότητα (?), πέφτει στα χέρια μου το δισκάκι της Lykke Li. Και τρώω την ίδια φρίκη που έχω φάει στο παρελθόν με το “Arular” της M.I.A. και το “Robyn” της Robyn – pure genius.
Αυτή τη φορά, ο δεύτερος δίσκος της έχει κιθάρες, είναι πιο Indie και λιγότερο ηλεκτρονικός. Κι αυτό φαίνεται πως γοήτευσε και τα αμερικανάκια, μιας και την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του ανέβηκε στο No 34 του Billboard. Τα rhymes είναι όντως wounded enough, ώστε να σε ταλαιπωρήσουν μέχρι να τα ακολουθήσεις (“I’m a prostitute, go get some”, “Sadness is my boyfriend, sadness I’m your girl” κι άλλα τέτοια), ενώ η παραγωγή είναι τόσο φρέσκια που περισσότερο δεν το ‘χεις.
Η Lykke πήγε μέχρι το L.A. για να γράψει τον δίσκο και η ειλικρίνειά της με αφοπλίζει, καθώς παραδέχεται πως φανταζόταν ότι εκεί κάποτε έγραφαν κομμάτια οι Doors και η Joni Mitchell. “Έψαχνα να βρω κάπου τον David Lynch και τον Leonard Cohen, αλλά δεν είχα καμία τύχη”, εξομολογείται στο Pitchfork και παραδέχεται πως μπορεί να είναι παιδί της Στοκχόλμης, αλλά βαριέται το σκοτάδι και το κρύο… “Το Λος Άντζελες μπορεί να γίνει τόσο κακό, αλλά και τόσο καλό την ίδια στιγμή. Μου έδωσε έμπνευση η πόλη και η απομόνωση που μπορεί να σου προσφέρει”.
Και το εικαστικό του πράγματος βέβαια μια χαρά δουλεύει. Από το εξώφυλλο μέχρι τα video των “Get some” και “I follow rivers”, το album έχει concept, έχει σοφία, έχει μυστήριο, έχει μελαγχολία από αυτές που ο Βορράς μόνο μπορεί να δώσει, έχει έντονο αισθησιασμό και μια διάχυτη σεξουαλικότητα σε κάθε στιγμή του. Κι αν φαίνεται έντονα η διαφορά με το πρώτο album, η δημιουργός του δεν αποποιείται την ταυτότητά της επειδή την είδε καλιφορνέζικα. Κι αυτό είναι καλό.
Η Lykke Li είναι μια σύγχρονη Βάκχα. Φοράει μανδύες, στήνει χορούς και μυστήρια στη μέση μιας μεγαλούπολης και απαιτεί να την τιμήσεις με τη συμμετοχή και το χορό σου. Αν αρνηθείς, σου παίρνει τη φωνή με την αιθέρια ύπαρξή της. Πρόσεξε τι θα κάνεις…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου