Kasabian - Velociraptor!

Αν σε έναν δίσκο έβαζες τις φωνές των Oasis ή καλύτερα του Richard Ashcroft, classic rock μελωδίες από τη μαγική δεκαετία του 60’, ορχήστρες και πνευστά, ηλεκτρονικές παρεμβάσεις και ατμόσφαιρες, drum machines και ψυχεδελικές αναφορές σε συγκροτήματα όπως οι Radiohead και οι Pink Floyd, μάλλον θα ηχογραφούσες έναν αχταρμά. Αυτό κάνουν και οι Kasabian, μόνο που σε αυτή την περίπτωση θες να πεταχτείς μέχρι το Λονδίνο, να πας στην pub που πίνουν μπύρες, να τους αγκαλιάσεις και να τους πεις ένα μεγάλο “Ευχαριστώ”.

Οι δύο σταθερές που εκτοπίζουν τη διαφορετική προσέγγιση σε κάθε δίσκο των Kasabian είναι η φωνή του Tom Meighan και οι μελωδικές γραμμές των τραγουδιών. Βλέποντας, λοιπόν, πως αυτά τα δύο συνεχίζουν να οδηγούν όλη την ηχογράφηση, η αποθέωση του “Velociraptor!” έγκειται στην καινοτομία της παραγωγής. Κι αυτό γιατί μπορείς με άνεση να χαθείς στη ρετρό βάση στην οποία είναι γραμμένη και να ενθουσιαστείς με την εύστοχη προσπάθεια του συγκροτήματος να φέρει τη φρεσκαδούρα στη rock της νέας εποχής.

Αυτός είναι ο δίσκος που θα ήθελαν να κάνουν οι Verve μετά το “Forth”, οι Oasis μετά το “Dig out your soul”, οι Kula Shaker μετά το “Peasants, Pigs & Astronauts” και οι Blur μετά το “The Great Escape”. Αυτός είναι ο δίσκος που υπογράφει τη νέα εποχή της rock και ακολουθεί ένα είδος post-britpop αισθητικής, που φαινόταν πως είναι ο καιρός της μετά τη μόδα του post-punk revival. Κι επειδή έπηξα με τις ταμπέλες, άκου προσεκτικά το εισαγωγικό, το “I hear voices” για να νιώσεις την ανατροπή και την ηλεκτρονική πλευρά των Kasabian, το “Days are forgotten” (φυσικά), το καλύτερο όλων, "Switchblade Smiles" και το “Re-wired” για να δεις πως η rock χορεύεται.

Ευχαριστούμε αδέρφια, είστε μάγκες.