John Barry R.I.P. (1933-2011)

Έζησε για να μείνει στην ιστορία ως ο άνθρωπος που απογείωσε τη σειρά ταινιών James Bond με τις ιδιαίτερες μουσικές του, καθώς και ένας από τους λίγους συνθέτες στην ιστορία του κινηματογράφου που έχει κατάφερε να αποσπάσει πέντε βραβεία Oscar για τέσσερις διαφορετικές παραγωγές (κανένα James Bond όμως, ειρωνεία, ε;). Ο John Barry έντυσε μουσικά κατά τη διάρκεια της καριέρας του πάνω από 80 ταινίες και 20 τηλεοπτικές παραγωγές, ενώ το 1998 μπήκε στο Songwriters Hall of Fame. Ένα από τα τελευταία πράγματα που έκανε ήταν η συμμετοχή του στο comeback album της Shirley Bassey, “The Performance”, το 2009 μαζί με τον Don Black. Αυτή ήταν και η πρώτη φορά που το ντουέτο συνεργάστηκε πάλι με την ντίβα μετά το “Diamonds Are Forever” του 1971. Ο John Barry έφυγε από τη ζωή στις 30 Ιανουαρίου 2011 από καρδιακή προσβολή.

Μερικές από τις πιο σημαντικές ταινίες του (εκτός από τις 11 της σειράς James Bond):
• Born Free (1966)
• The Lion In Winter (1968)
• Midnight Cowboy (1969)
• Mary, Queen of Scots (1971)
• King Kong (1976)
• Frances (1982)
• The Cotton Club (1984)
• Out Of Africa (1985)
• Dances with Wolves (1990)
• Chaplin (1992)

Όσκαρ Junior: Αχου το-ο-ο-ο-ο!!!

Διαλέγεις, είτε να χαρακτηρίσεις το εγχείρημα (που δεν είναι καινούργιο να σου πω) ενοχλητικό και abusive, είτε να πεις απλά "Αχου το μωρέ".

Εγώ το ονομάζω παρωδία...

Μην πεις τίποτα ακόμα και δες παρακάτω κλιπακια.

And the nominees are:

1. 127 Hours

2. Black Swan

3. The Fighter

4. The King's Speech

5. The Social Network

Oscar Nominations 2011

Το καλό είναι ότι πάμε για Oscar και μάλιστα με μια ταινία που θα μπορούσε να είναι υποψήφια και σε άλλες κατηγορίες. Αλλά ας μην είμαστε άπληστοι, ένα-ένα τα πράγματα. Το κακό είναι ότι είμαστε συνυποψήφιοι με το ισπανόφωνο, μεξικάνικης παραγωγής “Biutiful”, που με τον μοναδικό (δεν βρίσκω άλλα λόγια) Javier Bardem έχει θέση ισχύος. Στο τέλος της ημέρας όμως, who gives a fuck? Ο “Κυνόδοντας” πάει για Oscar – για το γαμώτο!

Χαρήκαμε με:
• Τις πολλαπλές υποψηφιότητες του Toy Story 3
• Την έκπληξη της χρονιάς, “Winter’s bone”
• Τον Colin Firth που μετά το “A single man”, η Ακαδημία επιτέλους θα του το δώσει (αν όχι, θυμίστε μου να φτύσω)
• Την επιστροφή του ξεχασμένου Geoffrey Rush
• Όλη την κατηγορία του δεύτερου γυναικείου ρόλου – δεν ξέρω ποια είναι η καλύτερη
• Την ταινία του Banksy στο καλύτερο documentary

Απογοητευτήκαμε με:
• Την απουσία της Julianne Moore στην κατηγορία του πρώτου ρόλου
• Την απουσία του Nolan στη σκηνοθεσία
• Την απουσία της μαθουσάλας Cher για το βραβείο καλύτερου τραγουδιού
• Την απουσία του soundtrack του “Tron”, μιας και τα ηλεκτρονικά δεν είναι ποτέ του γούστου της Ακαδημίας
• Με την απουσία του “Black Swan” στην κατηγορία καλύτερου σεναρίου, αλλά και την απουσία της Barbara Hershey στην κατηγορία του δεύτερου ρόλου

Προβλέψεις:
Αν δεν το έχετε ήδη καταλάβει, το “Social Network” θα πάει για όλα τα major βραβεία (πόση αδικία χωρούν πλέον τα χρυσά αγαλματίδια;), μιας και οι μεγάλοι του αντίπαλοι (“Inception” & “Black Swan”) δεν έχουν υποψηφιότητα σε σκηνοθεσία και σενάριο, αντίστοιχα. Καλύτερο τραγούδι θα πάει στην Dido και στον A.R. Rahman. Ο πρώτος γυναικείος ρόλος (σε περίπτωση που δεν το πάρει η Natalie Portman για να φύγει το “Black Swan” με άδεια χέρια) θα πάει στην Annette Bening, που κακά τα ψέματα, της το χρωστάνε εδώ και δέκα χρόνια περίπου. Ο Colin Firth θα μπει στο πάνθεον των νικητών, ενώ το ίδιο ελπίζουμε και για τον Christian Bale. Προσωπική επιλογή για τον δεύτερο θα ήταν η Helena Bonham Carter, αλλά μάλλον το “Fighter” θα διεκδικήσει το βραβείο με τις δύο υποψηφιότητες. Ελπίζουμε σε νίκη του Banksy με το “Exit through the Gift Shop”, ενώ στα σενάρια, πρωτότυπο και διασκευασμένο, οι νίκες μάλλον θα πάνε σε “The Kids Are All Right” ή “The King's Speech” και “Social Network”, αντίστοιχα. Τέλος, οι ευσεβείς μας πόθοι λένε ότι θα νικήσουμε στην πολυπόθητη κατηγορία της καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας για λογαριασμό του “Dogtooth” (στα Oscar είμαστε, αγγλιστί παρακαλώ), αλλά οι αντίπαλοι είναι σκληροί. Αλλά και πάλι όμως, who gives a fuck? And The Winner is Giorgos Lanthimos!

"Miles And Miles" Cyanna //the video

Νέο βίντεο από Cyanna.

Άλλη μια φορά αποδεικνύεται το αυτονόητο. Όταν κάνεις μουσική δεν παλεύεις για να είσαι ένα καλό ελληνικό όνομα, αλλά ένα παγκόσμιο

Το συγκρότημα στοχεύει ψηλά και απογειώνεται

Σε όλα τα επίπεδα

MAX BEAUTY!!!

Cyanna - Miles And Miles
Ανέβηκε από CyannaTv. - Δείτε τα πιο πρόσφατα επιλεγμένα μουσικά videos.

Social Network

Επειδή βαρέθηκα να αναλύω και να γράφω πόσο άδικες είναι η κινηματογραφική βιομηχανία και η βιομηχανία του θεάματος (αυτό πάει για τις απονομές βραβείων), θα προτιμήσω να γράψω μια κριτική με bullets, έτσι όπως θα τη σκεφτόταν κάποιος σύντομα και επιγραμματικά στο μυαλό του για να μην έχει πολλές σκοτούρες. Ο λόγος; Διάβασε και θα καταλάβεις:

• Η πιο αδύναμη ταινία του David Fincher.
• Η πιο επιφανειακή ταινία του David Fincher, μιας και ουσιαστικά περιγράφει μια δίκη και το χρονικό μιας ιστορίας σύνθεσης ενός ιστότοπου κοινωνικής δικτύωσης, που μπορεί κανείς (μέσες άκρες) να διαβάσει στη Wikipedia.
• Η πιο εμπορικά δομημένη ταινία του David Fincher.
• Η ταινία που έχει την κατάρα του επίκαιρου (facebook).
• Η ταινία που θα κλέψει το ‘πολυπόθητο’ Oscar από τον Nolan και τον Aronofsky και θα το δώσει στον David Fincher (ξεχάσαμε όλοι επιτέλους τα αριστουργήματά του, “Seven”, “The Curious Case of Benjamin Button” και “Fight Club”;).
• Η ταινία που βάζει σε πρώτο πλάνο τον εξαιρετικό Jesse Eisenberg και δίπλα του τοποθετεί κομπάρσους (δεν εννοώ τον Justin Timberlake, μια χαρά ήταν).
• Η ταινία που σκηνοθετικά έχει να επιδείξει καλά κάδρα (αυτό της έλειπε), υπέροχη κεντρική ερμηνεία, συννεφιασμένα τοπία, ωραίες γκόμενες, ωραίους γκόμενους και πολλά laptop.
• Η ταινία που σεναριακά αρέσκεται σε δύο γλώσσες. Αυτήν με τις πολλές αναφορές στον προγραμματισμό ηλεκτρονικών υπολογιστών και αυτήν που βάζει τους χαρακτήρες της να έχουν την ατάκα στο στόμα, λες και η πρώτη παρομοίωση που σου έρχεται στο μυαλό να πεις σε περίπτωση που κάποιος αδικείται είναι η “μοιάζουν με τύπους που έχουν φορέσει στολές με σκελετούς και κυνηγούν τον Karate Kid”. Τι ρεαλιστικό!
• Η ταινία που τελικά το μόνο που έχει να επιδείξει είναι μια στοιχειώδη σκηνοθεσία (τουλάχιστον σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές του Fincher), έναν κεντρικό πρωταγωνιστή που αποτελεί όχημα για το (καλογραμμένο αλλά για-να-προκαλέσει-εντύπωση) σενάριο και το υπέροχο score από το δίδυμο Trent Reznor (Nine Inch Nails) και Atticus Ross (μια από τα ίδια και λίγο από Jane’s Addiction – τους νέους, όχι τους παλιούς).

Αν είδες το “Social Network” και σου άρεσε πολύ, τότε:

• Ζεις μέσα από το facebook…
• … ή δεν έχεις δει άλλη ταινία του David Fincher…
• … ή είσαι μεγάλος/η fun του Justin Timberlake…
• … ή έπεσες θύμα της διαφήμισης…
• … ή έχεις διαβάσει πολλές κριτικές και θες να το παίξεις σινεφίλ
• … ή απλά δεν είδες κάτι καλύτερο πρόσφατα.

Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, welcome to the club.

"Ρε μάνα; Πάλι Gaga θα φάμε σήμερα;" @Mugler Menswear Show

Είναι αυτή η κατάσταση που από την μια θέλει να σε κάνει να αποκληθείς στην εφευρετικότητα των δημιουργών και από την άλλη να ουρλιαξεις "ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟ"!!!

Η GAGA για άλλη μια φορά θα γίνει θέμα και είδηση αλλά καλο κάτι υπάρχει από πίσω..δε λέω οτι είναι η πρώτη φορά.

Όπως και να το κάνουμε μας έχει αναγκάσει να ασχοληθούμε μαζί της θέλουμε δεν θέλουμε..και η αμέσως επόμενη ατάκα που μου έρχεται είναι: "Ελα τώρα που δεν θέλεις κιόλας;"

Λοιπόν παιδιά μου. Ο οίκος Mugler διευθύνεται απο τον τύπο που διαλέγει τα ρούχα της τραγουδίστριας (ναι, αυτά με τα μπριζολιδια). Χθες παρουσίασαν την ανδρική σειρά και music director(!?!) ήταν η Lady. Έστρωσε λοιπόν τον κώλο της κάτω και έφτιαξε ένα remix σε ένα απο τα καινούργια της κομμάτια ("Scheiße") που θα βγουν τον Φεβρουάριο ή Μάρτιο. "Born This Way" θα λέγεται το αλμπουμ και στις 13 Φεβρουαρίου που θα σκάσει μύτη το βιντεοκλίπ του τραγουδιού θα καούν τα youtube. Προς το παρόν πάρε το βίντεο που προβλήθηκε στο χθεσινό show.

trivia: Gaga's new outfit will be made out of shattered glasses!!!

Στη κρίση σας

Signe Tollefsen – Baggage

Δεν γνωρίζω τίποτα για την Signe, πέρα από το γεγονός ότι είναι μικρή, γύρω στα 29, έχει μόλις έναν ολοκληρωμένο δίσκο στο ενεργητικό της με το όνομά της (κλισέ, I know) που δεν έχω ακούσει, θυμίζει Laura Marling αλλά στο πιο Indie και λιγότερο folk (κάτι προδίδουν οι κιθάρες για αυτό), ενώ κυκλοφόρησε μόλις ένα EP με τίτλο “Baggage”, περιλαμβάνοντας 6 κομμάτια-διασκευές σε classics των Portishead, PJ Harvey, Michael Jackson, David Bowie, Jimmie Davis (από το 1940, σωστά) και των τοπικών Ολλανδών συμπατριωτών της, The Woodwards. Το αποτέλεσμα της ακρόασης; Θαύμα!

Η φωνή της Signe είναι τόσο βαθιά και συγκινητική, που σκορπάει στον αέρα συναισθήματα. Παίρνει τα αγαπημένα της κομμάτια και τα κάνει τόσο δικά της, που νομίζω πως (σκοτώστε με) κάποια μου αρέσουν εξίσου με τα original. Άκου και μέθα με το “Glory Box” για να καταλάβεις τι εννοώ και παραδέξου πως το “Down by the water” είναι επική σύνθεση, πράγμα που πάντα γνώριζες, αλλά τώρα αναδεικνύεται και ανάγεται ως τέτοια, μέσα από το στόμα μιας κοκκινομάλλας Ολλανδής. Θαύμα σου λέγω, θαύμα!