
Επειδή βαρέθηκα να αναλύω και να γράφω πόσο άδικες είναι η κινηματογραφική βιομηχανία και η βιομηχανία του θεάματος (αυτό πάει για τις απονομές βραβείων), θα προτιμήσω να γράψω μια κριτική με bullets, έτσι όπως θα τη σκεφτόταν κάποιος σύντομα και επιγραμματικά στο μυαλό του για να μην έχει πολλές σκοτούρες. Ο λόγος; Διάβασε και θα καταλάβεις:
• Η πιο αδύναμη ταινία του David Fincher.
• Η πιο επιφανειακή ταινία του David Fincher, μιας και ουσιαστικά περιγράφει μια δίκη και το χρονικό μιας ιστορίας σύνθεσης ενός ιστότοπου κοινωνικής δικτύωσης, που μπορεί κανείς (μέσες άκρες) να διαβάσει στη Wikipedia.
• Η πιο εμπορικά δομημένη ταινία του David Fincher.
• Η ταινία που έχει την κατάρα του επίκαιρου (facebook).
• Η ταινία που θα κλέψει το ‘πολυπόθητο’ Oscar από τον Nolan και τον Aronofsky και θα το δώσει στον David Fincher (ξεχάσαμε όλοι επιτέλους τα αριστουργήματά του, “Seven”, “The Curious Case of Benjamin Button” και “Fight Club”;).
• Η ταινία που βάζει σε πρώτο πλάνο τον εξαιρετικό Jesse Eisenberg και δίπλα του τοποθετεί κομπάρσους (δεν εννοώ τον Justin Timberlake, μια χαρά ήταν).
• Η ταινία που σκηνοθετικά έχει να επιδείξει καλά κάδρα (αυτό της έλειπε), υπέροχη κεντρική ερμηνεία, συννεφιασμένα τοπία, ωραίες γκόμενες, ωραίους γκόμενους και πολλά laptop.
• Η ταινία που σεναριακά αρέσκεται σε δύο γλώσσες. Αυτήν με τις πολλές αναφορές στον προγραμματισμό ηλεκτρονικών υπολογιστών και αυτήν που βάζει τους χαρακτήρες της να έχουν την ατάκα στο στόμα, λες και η πρώτη παρομοίωση που σου έρχεται στο μυαλό να πεις σε περίπτωση που κάποιος αδικείται είναι η “μοιάζουν με τύπους που έχουν φορέσει στολές με σκελετούς και κυνηγούν τον Karate Kid”. Τι ρεαλιστικό!
• Η ταινία που τελικά το μόνο που έχει να επιδείξει είναι μια στοιχειώδη σκηνοθεσία (τουλάχιστον σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές του Fincher), έναν κεντρικό πρωταγωνιστή που αποτελεί όχημα για το (καλογραμμένο αλλά για-να-προκαλέσει-εντύπωση) σενάριο και το υπέροχο score από το δίδυμο Trent Reznor (Nine Inch Nails) και Atticus Ross (μια από τα ίδια και λίγο από Jane’s Addiction – τους νέους, όχι τους παλιούς).
Αν είδες το “Social Network” και σου άρεσε πολύ, τότε:
• Ζεις μέσα από το facebook…
• … ή δεν έχεις δει άλλη ταινία του David Fincher…
• … ή είσαι μεγάλος/η fun του Justin Timberlake…
• … ή έπεσες θύμα της διαφήμισης…
• … ή έχεις διαβάσει πολλές κριτικές και θες να το παίξεις σινεφίλ
• … ή απλά δεν είδες κάτι καλύτερο πρόσφατα.
Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, welcome to the club.
4 σχόλια:
Δεν έχεις φουλ δίκιο, Νικόλα, κακώς απαξιώνεις το φιλμ τόσο. To Social Network είναι καλή ταινία, με ρυθμό, καλύτερη και πιο ενδιαφέρουσα απ'το Zodiac και με περισσότερη ουσία πίσω από το λόγο ύπαρξής της απ'όσο αναφέρεις.
Εξηγεί πάνω σε τι είδους ανθρώπου το όραμα βασίστηκε μία από τις πιο άχρηστες "cool συνήθειες" του πλανήτη και τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την ψυχολογία και την πορεία ολόκληρης της ανθρωπότητας σήμερα. Εγώ τουλάχιστον αυτό είδα... ;)
Κοίτα, η ταινία δεν ήταν κακή, αλλά νομίζω πως μακράν είναι κάτω από τα επίπεδα Fincher. Ο ρυθμός δεν με τρέλανε, θα έλεγα πως μέχρι και βαρέθηκα και λιγάκι. Το Zodiac μου άρεσε πιότερο, συγκριτικά πάντα.
Για το αντίκτυπο που είχε σε μένα, είναι λίγο περίεργο. Θεωρώ πως δεν χρειαζόταν μια τέτοια ταινία για να δω το προφίλ του Mark. Ήξερα ότι ήταν ένας σπασίκλας του Harvard που ήθελε να γίνει ο επόμενος Bill Gates και να βγάλει εκατομμύρια και το έκανε με αφορμή μια γκομενοδουλειά. Οπότε δεν μου έδωσε κάτι από το προφίλ του δημιουργού του fb, αντιθέτως. Υποστηρίζω πως θα ήταν κατάλληλη για τηλεταινία, αλλά για όλο το hype αυτό... no way.
Αν βέβαια η γνώμη μου μετρούσε τόσο πολύ, δεν θα έγραφα στο an art called, αλλά στη Guardian ή στην Entertainment Weekly!
Ε, κοίτα, δεν είναι το πόσο "έγκριτος" είσαι... Αλλά ίσως ο πολύς κόσμος βιώνει το fb διαφορετικά και εμένα να μου άρεσε η προσπάθεια απομυθοποίησης.
Συμφωνώ.Η ταινία είναι μέτρια.And this is as good as it gets.
Unpoke
Δημοσίευση σχολίου