An Art Called The Albums Of 2008 (Πόσο surreal μπορεί να είναι τελικά;)

Είναι τα καλύτερα που άκουσαν τα αυτιά μας μέσα στο 2008. Από την άλλη δεν μπορεί να είναι και απόλυτα αντικειμενικό. Και όχι μόνο επειδή είμαστε δύο, αλλά και επειδή δεν τα ακούσαμε όλα. Μήπως λοιπόν να μπαίναμε στην διαδικασία να ερευνήσουμε όλη την γκάμα των δισκογραφικών κυκλοφοριών μέσα στο 2008 και μετά να κρίνουμε; Από την άλλη είναι γνωστό ότι οι δουλειές που βρήκαν τον δρόμο για τα ράφια των δισκοπωλείων τους τελευταίους 12 μήνες είναι κάτι παραπάνω από ένα εκατομμύριο, εκ των οποίων μάλιστα μόνο οι 170 χιλιάδες κατάφεραν να πουλήσουν το λιγότερο ένα αντίτυπο. Τι σημαίνει αυτό; Ότι δεν θα κάψουμε το μυαλό μας για να ακούσουμε ότι σάπιο βγήκε στη φόρα και να γίνουμε πιο πλήρεις και αντικειμενικοί. Άλλωστε, τη γνώμη μας λέμε, δεν ποδηγετούμε καριέρες. Μ’αυτά και μ’αυτά, ακούστε τα εξής (αν δεν τα έχετε ήδη ακούσει):

10. Cyndi Lauper – Bring Ya To The Brink… γιατί η μαθουσάλα σταρ και άλλοτε πρώτη punk της δισκογραφίας έχει πιο πολύ ταλέντο (και μυαλό) από όσο θέλει να δείχνει.
9. Deus – Vantage Point... αδυναμίες είναι αυτές, τι να κάνουμε;
8. Lizz Wright – The Orchard... γιατί άργησε να αναγνωριστεί. Συστήνοντας αυτόν τον δίσκο, προτείνουμε εμμέσως πλην σαφώς και τους δύο πρώτους της.
7. Portishead – Third... δεν επέστρεψαν. Απλά υπενθύμισαν τους λόγους για τους οποίους θα είναι για πάντα πρωτοπόροι.
6. Beck – Modern Guilt... τόσο hot όσο και οι λούπες του Danger Mouse που δεν σε αφήνουν να ηρεμήσεις. Σχεδόν συγκινητικό.
5. The Last Shadow Puppets – The Age of the Understatement... back to basics και επί της ουσίας λοιπόν. Μαθήματα ενορχήστρωσης από ένα δίδυμο που οφείλει να μείνει στην ιστορία.
4. Monika – Avatar... εμείς θα της προτείναμε να πάρει βρετανική υπηκοότητα και να πάει με φόρα για το Mercury Prize. Laura Marling, φάε τη σκόνη της.
3. Kings Of Leon – Only By The Night... δεν καταλαβαίνουμε τον λόγο που έπρεπε να βγάλουν τέταρτο δίσκο για να τους πάρει πρέφα ο κόσμος. Και σας παρακαλούμε, μην στέκεστε στο “Sex On Fire”, υπάρχουν τόσο καλύτερες στιγμές.
2. Adele – 19... η πεμπτουσία του τραγουδιού μέσα σε ένα τροφαντό, δεκαεννιάχρονο κορίτσι από τη Βρετανία. Και μιλάμε φυσικά για αυτή τη φωνή που έχει στοιχειώσει το ακουστικό μας σύστημα και δεν λέει να φύγει. Μα, ποιος είπε ότι θέλουμε να φύγει;
1. Santogold – Santogold... Τύφλα να’χει η MIA. Σου την θυμίζει, αλλά φέρνει και κάτι από MGMT. Είναι fresh, αλλά μυρίζει και 80’s. Σα να λέμε: Και βουνό και θάλασσα. Είναι πασιφανές γιατί βρίσκεται στην πρώτη θέση της λίστας αυτής. Την γουστάρουν όλοι και αυτό κάνει την διαφορά.

And A Happy New Year (whatever that means...)!