Τι συμπαθητικό και χαρισματικό που ήταν αυτό το κορίτσι.
Ε, τώρα μπήκε και στην κλίκα των πολύ ταλαντούχων κοριτσιών. Κυκλοφόρησε ένα
ντεμπούτο μέσα στο ρυθμό, τα ηλεκτρονικά και τα ζεστά φωνητικά, έκανε μια
αξιοπρεπή πορεία στα charts, τα έμπλεξε με τον Skrillex, έκανε και μια επιτυχία στην Αμερική με το “Lights” και ομόρφυνε. Κι αφού λες ότι το πρώην επερχόμενο και νυν παρόν “Halcyon” θα είναι άλλη μια ευχάριστη και μελωδική synth-pop (στο μεγαλύτερο μέρος της) δουλειά, εκείνη
αρπάζει τον ταύρο από τα κέρατα και φτιάχνει ένα αριστούργημα, πολύ πιο πάνω από
τις δυνατότητες που νόμιζες ότι είχε ή θα μπορούσε να έχει.
Το “Halcyon” είναι ίσως μια συλλογή τραγουδιών, τον
φάκελο της οποίας θα πρέπει να μετονομάσεις στην επιφάνεια εργασίας σου ως “After the storm, comes the rainbow” ή “To feel better” ή κάτι τέτοιο μπουρδοσαχλό, για να μην ξεχνάς να τον ανοίγεις τουλάχιστον
μια φορά την εβδομάδα για τους επόμενους μήνες. Γιατί αν κάνει σου μένει με την
πρώτη ακρόαση και διογκώνεται με τις επόμενες είναι πως σε κάνει να χορεύεις,
να ψιθυρίζεις τα ενίοτε επικά λόγια και να αισθάνεσαι καλύτερα. Είναι για άλλη
μια φορά η αιθέρια φωνή της, που αποκτά τεχνική και λες “Τη δούλεψε αρκετά”,
είναι οι επιρροές της από την πιο Florence, Lykke Li και γενικά sophisticated pop των τελευταίων χρόνων, είναι οι παραγωγές που
παίρνουν το ρίσκο να παίξουν με τις συνθέσεις και να τις κάνουν ίσως λιγότερο
ραδιοφωνικές, αλλά περισσότερο δεμένες. Βασικά, είναι μάλλον η ίδια, που ξέρει πώς
να δουλεύει τη μουσική της και ήθελε απλά την ευκαιρία, για να (απο)δείξει ότι
το ‘χει ρε παιδί μου.
Το “Halcyon” είσαι μακράν ανώτερος δίσκος από το
ντεμπούτο. Κι ενώ έχει μπαλάντες, έχει up-tempo καταστάσεις, έχει ηλεκτρονικά, πολλά πιάνα
και έγχορδα, έχει επικές μελωδίες, αλλά και πιο πειραματικές στιγμές, την ίδια
στιγμή είναι ένα πράγμα από την αρχή μέχρι το τέλος. Thumbs up.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου