
Η πρώτη ακρόαση είναι πολύ κρίσιμη για να μπεις στην διαδικασία να βγάλεις πόρισμα για το αν σου αρέσει ή όχι. Η δεύτερη είναι αυτή που αναγκαστικά σε βάζει στην άλλη διαδικασία, αυτή που σου φέρνει στο νου τους δύο προηγούμενους δίσκους και μπερδεύεσαι πολύ περισσότερο. Η τρίτη ακρόαση πάλι δεν βοηθάει και πολύ, μιας και αναμένεις να ακούσεις την στιγμή που θα σου θυμίσει κάτι από “White Flag”, “Here With Me”, ακόμα και “Life For Rent” (εμένα γιατί μου άρεσε τόσο πολύ αυτό το κομμάτι;), γεγονός που δεν συμβαίνει ποτέ. Και ερχόμαστε στην τέταρτη ακρόαση, που συνειδητοποιείς (ειδικά αν σου αρέσει η Dido) ότι ο δίσκος αυτός είναι ο πιο δύσκολος της καριέρας της. Δεν μπαίνω στην διαδικασία να περιγράψω την επιμέλεια του ήχου και την παραγωγή, μιας και ο Jon Brion (Fiona Apple, Kanye West, Marianne Faithful αλλά και μουσική για τις ταινίες “Magnolia” και “Eternal Sunshine Of A Spotless Mind”) αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι διαθέτει το άγγιγμα του Μίδα. Δεν μπορώ να επιμείνω σε κάποιο συγκεκριμένο κομμάτι σαν να το ξεχωρίζω με κάποιο τρόπο από τα υπόλοιπα αφού, ειλικρινά, κανένα δεν υπόσχεται πολλαπλά, ραδιοφωνικά airplays. Συνεχίζω να ακούω και βγάζω το συμπέρασμα ότι η επιλογή των Brian Eno και ?uestlove σε κάποιες συνθέσεις είναι απλώς λειτουργικές, ενώ η φωνή της παίζει με τις λέξεις και προσφέρει άπειρες στιγμές ανακούφισης (ίσως και υπνηλίας). Ο δίσκος τελικά είναι 100% Dido, ακόμα κι αν νομίζεις ότι οι high-profile καλεσμένοι της θα κλέψουν την παράσταση. Έχει εύηχες αρμονίες, τις πιο κυκλοθυμικές, ευφυείς και πολυεπίπεδες ενορχηστρώσεις που έχει χτίσει ποτέ και μια νοηματική γραμμή που φέρνει σβούρες γύρω από τον έρωτα – όχι τον επικό και μελιστάλαχτο, αλλά τον καθημερινό, αυτόν που μπορεί να καταλήξει σε ρουτίνα και να ξαναφουντώσει μέσα σε λίγα λεπτά. Μου άρεσε; Ασφαλώς. Είναι ο καλύτερος της; Μάλλον θα ξέρω σε κάνα-δυο μήνες, θέλω χρόνο. Έκανε καλά που μετά από 5 χρόνια δισκογραφικής απουσίας κυκλοφόρησε κάτι τέτοιο; Μα, αν δεν πάρεις το καλλιτεχνικό ρίσκο, γιατί να σε λένε καλλιτέχνη;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου