Δεν με ενδιαφέρει που έχει ήδη περάσει ένα δίμηνο από την κυκλοφορία του “Modern Guilt”. Δεν με ενδιαφέρει επίσης που ο Beck είναι τόσο αντιπαθητικός και σνομπ που όλος ο κόσμος θεωρεί ότι είναι από την Μεγάλη Βρετανία (είναι γέννημα-θρέμμα Αμερικής). Εξίσου δεν με απασχολεί το γεγονός ότι ο νέος δίσκος έχει περάσει στο backround των πρόσφατων δισκογραφικών κυκλοφοριών, ενώ το τελευταίο που με νοιάζει είναι το γεγονός ότι εδώ και μια δεκαετία δεν έχει αλλάξει ακόμα κούρεμα και στυλίστα. Επί της ουσίας λοιπόν τίποτα δεν θα μπορούσε να με ενθουσιάζει περισσότερο από μια δουλειά που θα ζήλευαν πολλοί indie ή wannabe indie rockers μέσα στο 2008. Και ποιος είναι αρωγός του σε αυτή την προσπάθεια; Ο παραγωγός Danger Mouse, γνωστός από τη δουλειά του με τους Gorillaz αλλά και το project των Gnarls Barkley. Και θα μου πείτε τώρα “Τι ακριβώς κάνει ο Danger Mouse”; Επαναλαμβάνει όλα αυτά τα περίεργα ηλεκτρονικά και τα τύμπανα που έχει κατά καιρούς χρησιμοποιήσει σε πολλές ηχογραφήσεις για να οδηγήσει τον Beck στον δρόμο μιας υποτιθέμενης, εμπορικής alternative ταμπέλας που θα τον φέρει μετά από πολλά χρόνια στο προσκήνιο; Η απάντηση είναι προφανώς “Όχι”. Ο Beck δεν αφήνει την ιδιοφυΐα του να καπελωθεί από το τάλαντο του αμερικανού συναδέλφου του, μιας και ο βασικός κορμός κινείται στα σκοτεινά, κυκλοθυμικά και παλιομοδίτικα μονοπάτια που μας έχει συνηθίσει. Προσεγμένο drum-programming, ελαφρώς bluesy και χαοτικά φωνητικά, staccato κιθάρες και διακριτικά ηλεκτρονικά συνθέτουν μια από τις ενδιαφέρουσες (ετυμολογικά) προτάσεις μέσα στο 2008. Αφού ακούσετε όλο τον δίσκο πολλές φορές για να καταλάβετε περί τίνος πρόκειται, μπορείτε να βάλετε στο repeat κομμάτια όπως τα “Chemtrails”, “Gamma Ray” αλλά και το αριστουργηματικό ομώνυμο.
P.S. Έκτακτη συμμετοχή της Cat Power σε δύο στιγμές του “Modern Guilt”, η οποία μάλλον θα πρέπει να αρχίσει να αγχώνεται για νέο υλικό και όχι κάποια συλλογή με διασκευές (καλές, αν μη τι άλλο)...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου