
Το γεγονός ότι η Madonna καταδέχτηκε επιτέλους να επισκεφτεί τη χώρα μας μετά από 25 χρόνια καθυστέρησης και πιθανής, μόνιμης στέρησης αποτελεί σημείο αναφοράς για το κλείσιμο του συναυλιακού μας καλοκαιριού και την έναρξη των live εμφανίσεων για τον χειμώνα (εξαιρούνται οι ένοικοι της παραλιακής και της Ιεράς Οδού). Η βασική ερώτηση λοιπόν δεν (εμ)μένει στο αν η βασίλισσα της ποπ ήταν καλή – δεν θα επέτρεπε άλλωστε στον ίδιο της τον εαυτό να μην είναι. Η απορία στρογγυλοκάθεται στο ερώτημα αν η κυρία Guy Ritchie ήταν τελικά αντάξια των προσδοκιών μας. "Θα κάνει το show που αναμένεται; Θα παραλείψει στιγμές που ίσως δεν μπορεί να τις υποστηρίξει σκηνικά λόγω εγκαταστάσεων και τεχνικής υποδομής; Θα τραγουδήσει live (τώρα θα μου πεις ποιος τραγουδάει πλέον live επί 2 ώρες o stage); Θα τηρήσει το tracklist και την ανάγκη μας να ακούσουμε κομμάτια που δεν δύνανται παράλειψης; Θα πει σε άπταιστα Greenglish Καλησπέρα Αθήνα;". Χμμμ…
Από τη στιγμή που ταλανίζει κάποιος τα κύτταρα του εγκεφάλου του τόσο εκτεταμένα για να βρει απαντήσεις στα διάφορα θέματα που τον απασχολούν, το πιο πιθανό είναι να μην απολαμβάνει τις εκάστοτε στιγμές. Όταν λοιπόν στην προκειμένη περίπτωση έσβησαν οι προβολείς και η σκηνή γέμισε με τον εντυπωσιακό φωτισμό, τα εντυπωσιακά σκηνικά, τα εντυπωσιακά χορευτικά, την όχι και τόσο εντυπωσιακή ορχήστρα (για να είμαστε συνεπείς με αυτά που γράφουμε) και την πάντα εντυπωσιακή Madonna, κάθε ερώτημα θάφτηκε προσωρινά στον back-up φάκελο του προαναφερθέντος, καμένου εγκεφάλου για να απολαύσει την "Sticky and Sweet Tour" στον τελευταίο της ευρωπαϊκό σταθμό. Και άξιζε τον κάθε κόπο.
Η προώθηση του δίσκου "Hard Candy" ήταν αναμενόμενη. Αν και μιλάμε για τον πλέον αδύναμο δίσκο της καριέρας της, δεν σε χάλαγε στα πλαίσια της συναυλίας. Το προσπέρασες με χαμόγελο και στάθηκες αλλού. Στην μοναδική συναισθηματικά φορτισμένη στιγμή της βραδιάς που φέρει τον τίτλο "You Must Love Me". Στην τσιγγάνικη μεταφορά/προσαρμογή/εκτέλεση/όπως-αλλιώς-θέλεις-να-το-πεις του "La Isla Bonita". Στα 80's απωθημένα σου και στο χρώμα που απεγνωσμένα ψάχνεις στην καθημερινότητα καθώς άκουγες το "Get Into The Groove". Την οπτικά ανυπέρβλητη εκτέλεση του "Devil Wouldn't Recognize You". Τους guests-φίλους της που πλαισίωναν με εντυπωσιακά videos τα κομμάτια (βλέπε Pharrell Williams, Kanye West και Britney Spears). Την forte παρότρυνσή της "Sing along you motherfuckers". Το κεφάτο encore του "Give It To Me" με την κατά τ' άλλα χλιαρή και ξενέρωτη (όπως πάντα) συμμετοχή μας - συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες, τι να κάνουμε;
Το θέμα τελικά είναι ένα: Madonna was live in Athens yesterday. Φτιάξτε μπλουζάκια για το καλοκαίρι. Γράφτε το στα βιογραφικά σας. Κάντε κορνίζα τις φωτογραφίες που τραβήξατε και ανεβάστε video στο Youtube. Παραδεχτείτε ότι ήταν το καλύτερο και πιο εντυπωσιακό show που έχετε δει ποτέ. Τι είπατε; Δεν ήταν και τόσο συναισθηματική; Δεν άγγιξε το κοινό; Δεν είπε τελικά το πολυαναμενόμενο "Καλησπέρα Αθήνα"; Who cares; It's Madonna bitch… και μας άρεσε!
P.S. Και η απόλυτη indie-pop περσόνα ήταν εκεί. Η Σουηδή Robyn άνοιξε την βραδιά γύρω στις 20:45 και απέδειξε ότι δεν έχει προκαλέσει άδικα τόσο ντόρο γύρω από το όνομά της μέσα στο 2008.
1 σχόλιο:
Και τι κατάλαβες...η Madonna αγόρασε νησάκι με τα λεφτά που της δώσατε..
Δημοσίευση σχολίου