An Art Called The Albums Of 2008 (Πόσο surreal μπορεί να είναι τελικά;)

Είναι τα καλύτερα που άκουσαν τα αυτιά μας μέσα στο 2008. Από την άλλη δεν μπορεί να είναι και απόλυτα αντικειμενικό. Και όχι μόνο επειδή είμαστε δύο, αλλά και επειδή δεν τα ακούσαμε όλα. Μήπως λοιπόν να μπαίναμε στην διαδικασία να ερευνήσουμε όλη την γκάμα των δισκογραφικών κυκλοφοριών μέσα στο 2008 και μετά να κρίνουμε; Από την άλλη είναι γνωστό ότι οι δουλειές που βρήκαν τον δρόμο για τα ράφια των δισκοπωλείων τους τελευταίους 12 μήνες είναι κάτι παραπάνω από ένα εκατομμύριο, εκ των οποίων μάλιστα μόνο οι 170 χιλιάδες κατάφεραν να πουλήσουν το λιγότερο ένα αντίτυπο. Τι σημαίνει αυτό; Ότι δεν θα κάψουμε το μυαλό μας για να ακούσουμε ότι σάπιο βγήκε στη φόρα και να γίνουμε πιο πλήρεις και αντικειμενικοί. Άλλωστε, τη γνώμη μας λέμε, δεν ποδηγετούμε καριέρες. Μ’αυτά και μ’αυτά, ακούστε τα εξής (αν δεν τα έχετε ήδη ακούσει):

10. Cyndi Lauper – Bring Ya To The Brink… γιατί η μαθουσάλα σταρ και άλλοτε πρώτη punk της δισκογραφίας έχει πιο πολύ ταλέντο (και μυαλό) από όσο θέλει να δείχνει.
9. Deus – Vantage Point... αδυναμίες είναι αυτές, τι να κάνουμε;
8. Lizz Wright – The Orchard... γιατί άργησε να αναγνωριστεί. Συστήνοντας αυτόν τον δίσκο, προτείνουμε εμμέσως πλην σαφώς και τους δύο πρώτους της.
7. Portishead – Third... δεν επέστρεψαν. Απλά υπενθύμισαν τους λόγους για τους οποίους θα είναι για πάντα πρωτοπόροι.
6. Beck – Modern Guilt... τόσο hot όσο και οι λούπες του Danger Mouse που δεν σε αφήνουν να ηρεμήσεις. Σχεδόν συγκινητικό.
5. The Last Shadow Puppets – The Age of the Understatement... back to basics και επί της ουσίας λοιπόν. Μαθήματα ενορχήστρωσης από ένα δίδυμο που οφείλει να μείνει στην ιστορία.
4. Monika – Avatar... εμείς θα της προτείναμε να πάρει βρετανική υπηκοότητα και να πάει με φόρα για το Mercury Prize. Laura Marling, φάε τη σκόνη της.
3. Kings Of Leon – Only By The Night... δεν καταλαβαίνουμε τον λόγο που έπρεπε να βγάλουν τέταρτο δίσκο για να τους πάρει πρέφα ο κόσμος. Και σας παρακαλούμε, μην στέκεστε στο “Sex On Fire”, υπάρχουν τόσο καλύτερες στιγμές.
2. Adele – 19... η πεμπτουσία του τραγουδιού μέσα σε ένα τροφαντό, δεκαεννιάχρονο κορίτσι από τη Βρετανία. Και μιλάμε φυσικά για αυτή τη φωνή που έχει στοιχειώσει το ακουστικό μας σύστημα και δεν λέει να φύγει. Μα, ποιος είπε ότι θέλουμε να φύγει;
1. Santogold – Santogold... Τύφλα να’χει η MIA. Σου την θυμίζει, αλλά φέρνει και κάτι από MGMT. Είναι fresh, αλλά μυρίζει και 80’s. Σα να λέμε: Και βουνό και θάλασσα. Είναι πασιφανές γιατί βρίσκεται στην πρώτη θέση της λίστας αυτής. Την γουστάρουν όλοι και αυτό κάνει την διαφορά.

And A Happy New Year (whatever that means...)!

"Πάει ο παλιός ο χρόνος"(Δεκεμβριος 2008)

Για τον μήνα που διανύουμε δεν έχω να σου πω απολύτως τίποτα εκτός από το εξής απλό.
Κυκλοφορούν νέοι δίσκοι από τον 2L8 και το ντουέτο των Mary & The Boy.
Μιλάμε για δισκαρες!
Απόκτησε τους και άσε την Μόνικα για τις μέρες που δεν έχεις ύπνο!

Το οξύμωρο είναι ότι ήδη την έχουμε βάλει στα καλύτερα του 2008.
Πφ..

"Πάει ο παλιός ο χρόνος"(Νοεμβριος 2008)

Το δεύτερο δεκαήμερο του μήνα το ”Our Bright Future” ξαναβάζει την Tracy Chapman στο παιχνίδι(11/11).
Στις 18 καλό ομώνυμο άλμπουμ από τον David Cook του αμερικάνικου X-Factor.
Στο τέλος όμως ξυρίζουν το γαμπρό και έτσι στις 23 έρχεται το διπλό “I Am …Sasha Fierce” της Beyonce και μας πείθει τελικά ότι ξέρει από…καλό λάδι!
Παράλληλα οι αγαπημένοι Mudvayne και το “The New Game” που χτυπάνε την πόρτα μας την ίδια μέρα με τα Όπλα και τα Τριαντάφυλλα με το “Chinese Democracy” . Τι ωραίο που είναι να μην απογοητεύεσαι…
Στις 24 ο Kanye West δίνει μαθήματα παραγωγής και φουλάρει το νέο του δίσκο με αφρικάνικα κρουστά. Ταυτόχρονα οι The Killers, για τους οποίους ότι ήταν να πούμε το έχουμε ήδη πει.
Τέλος του μήνα με μια Britney σαν τον παλιό ΚΑΚΟ της εαυτό στο“Circus” στις 28.

Στα Ελληνικά δισκάδικα, πουλάει πάλι ο Χατζηγιαννης και ευτυχώς κυκλοφορεί και το soundtrack από το τηλεοπτικό «Ματωμένα Χώματα» με την υπογραφή του πάντα σπαρακτικού Βασίλη Δημητρίου.

"Πάει ο παλιός ο χρόνος"(Οκτωβριος 2008)

Τι να πρωτοπεί κανείς για τον δέκατο μήνα του 2008!
“Dig Out Your Soul” Oasis 6/10, “Break Up The Concrete” The Pretenders 7/10, “Perfect Symmetry” Keane 13/10, “Off with their Heads” Kaiser Chief 21/10, “A Hundred Million Suns” Snow Patrol,”Evolver” John Legend, “Funhouse” Pink και “Heart On” Eagles of Death Metal 28/10.
Έλεος!!!

Στα δικά μας τα μέρη το crossover γίνεται από την Ζουγανέλη την Ελεονόρα… του Ζουγανέλη την κόρη… Αυτή ναι. Ξέρω πως αν ακούσεις άλλη μια ακόμη φορά το «Έλα» θα βγάλεις σπυράκια αλλά καλύτερα ήταν όταν άκουγες τα Κάλαντα του Φοίβου; Μην απαντήσεις…

"Πάει ο παλιός ο χρόνος"(Σεπτεμβριος 2008)

Γιατί να επιστρέψουν οι New Kids On The Block με το“The Block” στις 2/9; Δεν πήραμε ποτέ απάντηση και δεν ακούσαμε ποτέ το άλμπουμ! Τώρα θα μου πεις είχε λόγο ύπαρξης και το “The Quilt” τωνGym Class Heroes; Όχι, αλλά μια μέρα μετά το “Death Magnetic” των Metallica στις 10/9 έκανε έναν θόρυβο. Δικαίως.
“Dear Science” από τους TV On The Radio στις 22/9. αναμφίβολα μια από τις πιο ολοκληρωμένες δουλειές για την χρόνια που πέρασε. Καθολική αποδοχή από τον Τύπο.
Μετά είχαμε το “The Hawk Is Howling” των σκοτεινών Mogwai.
Αλλά το μπαμ ήρθε από το ”Only By The Night” των Kings of Leon στις 23/9. Έτσι η επιστροφή στα 90s έγινε μόδα και στον ήχο.
Travis και James Morrison στις 29/9.
“Way to Normal” από Ben Folds στις 30/9, και μας αποχαιρέτισε και ο πρώτος μήνας του φθινοπώρου.

Σαφέστατα η κυκλοφορία του μήνα για το μικρό μας κράτος, αλλά και μια από τις καλύτερες για φέτος, δουλειές, είναι οι “Πέτρινοι Κήποι” του Θηβαίου με την υπέροχη διασκευή στο “Forget Her” του Jeff Buckley.

"Πάει ο παλιός ο χρόνος"(Αυγουστος 2008)

Να ανακηρυχθεί ο τελευταίος μήνας του καλοκαιριού ως ο metal μήνας του έτους; Στις 5 “The Anti-Mother” από τους hardcore Norma Jean, και “Fragile Future” από τους ατμοσφαιρικούς Hawthorne Heights.
Στις 9 έρχεται το πολύ καλό “O Soundtrack My Heart” των Pivot.11, Noah and The Whale με το “Peaceful, the world Lays Me Down”.
Κάπου εδώ έρχονται και οι ανεκδιήγητοι Jonas Brothers με το “A Little Bit Longer”, Στην πυρααα!!!
David Byrne and Brian Eno “Everything that happens will happen Today”! Αυτή είναι συνεργασία. Για άλλη μια φορά οι δυο μεγάλοι αυτοί μουσικοί ενώνουν τις δυνάμεις τους.
Lady GaGa και “The fame”στις 19. Let’s Dance!!! “The Illiusion of Progress” των Staind στις 19 επίσης. “Raw Footage” λέγεται η επιστροφή του Ice Cube την ίδια μέρα.
Η επανένωση των Verve και η κυκλοφορία του “Forth” είναι μια ευκαιρία να ορθοποδήσουν αλλά το άλμπουμ παίρνει μέτριες κριτικές που οδηγούν σε μέτρια αποδοχή. Παρόλα αυτά το “Love Is Noise” κάνει την επιτυχία που του αρμόζει. Παράλληλα η Γαλλίδα Madonna, Mylene Farmer kykloforei to“Point De Suture” και έχει ήδη μια massive επιτυχία το “Degeneration”.
Το καλοκαίρι τελειώνει με “All Hope Is Gone” Slipknot (26/08), “Motorizer” Motorhead(επίσης 26/08). Στην Ελλάδα η νεκρή αγορά δεν μας δίνει τίποτα.
Τα μπάνια του λαού συνεχίζονται

"Πάει ο παλιός ο χρόνος"(Ιουλιος 2008)

Έξω κάνει κρύο και εγώ γράφω για τις κυκλοφορίες Ιούλιο μήνα, ντάλα κατακαλόκαιρο.
Ελάχιστα πράγματα. Φαίνεται oλοι πήγαν για βουτιές.
Στις 8 “LP3” των Ratatat και “ModernGuilt” του κυρίου Beck,.12 Ιουλίου “Melodia” από τους συμπαθέστατους The vines.
21 Ιουλίου “Beautiful Future” , μέτρια κυκλοφορία των Primal Scream.
Στις 22 μια παλιά αγάπη επιστρέφει από το ήρεμο πλέον Seattle:“Into the Sun” Candle box.
Την ίδια μέρα διαλέγουν οι Black Kids για να μας δώσουν το πολύ καλό τους “Partie Traumatic”.

Η ηλιοκαμένη Ελλαδιτσα έχει την τύχη να δει τον ξεχωριστό Θανάση Παπακωνσταντινου να συνεργάζεται με τον Διονύση Σαββόπουλο στον δίσκο “Ο Σαμάνος”

"Πάει ο παλιός ο χρόνος"(Ιουνιος 2008)

Λίγα πράγματα και για τον Ιούνιο.
Παρόλα αυτά μεγάλο μέρος από τα best sellers της χρονιάς που πέρασε βρίσκουμε εδώ.
“The Carter III” του Lil Wayne στις 10, “Seeing Sounds” N.E.R.D, “One of the Boys” Katy Perry στις 17“, και “Viva La Vida” Coldplay την ίδια μέρα.
Προσωπική επιλογή το “Flavors of Entanglement” της Alanis Morissette.
Σημαντική και η επιστροφή των Sigur Ros στα τέλη του μήνα(23/06).

Στην χώρα μας κυκλοφορεί μεταξύ άλλων, ένα κορίτσι με αγγλικό και ελληνικό στίχο, συμπαθητική φατσουλα και ζεστή φωνή, και πολύ γράσο στη φωνή. Η προστατευόμενη του Φιλλιπου Πλιάτσικα λέγεται Joanna Drigo

"Πάει ο παλιός ο χρόνος"(Μαιος 2008)

Ο 5ος μήνας του έτους μας έρχεται φτωχός. Τόσο φτωχός που δεν έχω ελληνικό εξώφυλλο να σου δώσω εκτός αυτού που βλέπεις!
Αξίζει πάντως να αναφερθούν οι πειραματικοί πάντα Tiamat και το “Amanethes”,η επιστροφή με το “Anthems for The Damned” των Filter, το “Narrow Stairs” των Death Cub For Cutie και το “Night Internal” των ισπανών ατμοσφαιρικών Moonspell.
Στις 13 κυκλοφορεί το “We sing, we dance, we steal Things” του Jason Mraz και η ημέρα δεν φέρνει καθόλου γρουσουζιά.
“Anywhere I Lay My Head” λέγεται το ντεμπούτο άλμπουμ της Scarlett Johansson που κυκλοφορεί στις 20 Μαΐου και τυγχάνει θερμής υποδοχής από κριτικούς και την μουσική κοινότητα.

Ελληνική έκπληξη για τον μήνα αυτό είναι η Μαντώ! Μπορείς να κοροϊδεύεις όσο θες αλλά λαβε υπόψην σου ότι τον ίδιο μήνα οι υπόλοιπες κυκλοφορίες με ελληνική σφραγίδα περιλαμβάνουν την Άρτεμις Αλεξανδράτου, τους Master Tempo και την Ναταλι Θάνου. Στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος

"Πάει ο παλιός ο χρόνος"(Απριλιος 2008)

Συνήθως αποφεύγουμε την αναφορά σε best, αλλά οι Tribe Called Quest, μια από τις πλέον επιδραστικες μπάντες της προηγούμενης δεκαετίας, κυκλοφορούν ένα τέτοιο άλμπουμ. Την ίδια μέρα ,δηλαδή την 1η του μήνα οι Ministry κυκλοφορούν το “Cover Up”.
Οι Cut Copy και το “In Ghost Colours” είναι άλλο ένα συγκρότημα που τρελαίνει τους συμπατριώτες μας. Αντίθετα, το κοινό αγνοεί τους Ashes Divine του Billy Howerdel και το “Keep Telling Myshelf It’s Alright”, ενώ έχει λατρέψει το προηγούμενο του project δηλαδή τους A Perfect Circle.
Ακόμα, κυκλοφορεί από τους Tapes n’ Tapes το “Walk it Off”, από τους υπερεπιτυχημενους Children of Bodom το “Blooddrunk”,το “Konk” των The Kooks, το “Apocalypso” από τους Presets και οι M83 το σπουδαίο κατά πολλούς, “Saturdays=Youth” .
Για εμάς, η σπουδαιότερη κυκλοφορία εκείνης της ημέρας, δηλαδή της 14ης του Απριλίου έρχεται από τους απίστευτους DEUS. Ένα υπέροχα εύπεπτο άλμπουμ, το “Vantage Point”.
Όμως ο μήνας αυτός είχε και άλλους άσους στο μανίκι. Τρία από τα καλύτερα –κατά γενική ομολογία- “προϊόντα” για το 2008. The Last Shadow Puppets “Age of Understatement” στις 21/04, Portishead “Third” στις 28/04, Santogold “Santogold” 29/04.
Βέβαια για τον κόσμο της ποπ, η σημαντικότερη είδηση εκείνη την ημέρα ήταν η Madonna και το “Hard Candy” και η λιγότερο σημαντική-μάλλον με το δίκιο τους- οι The Roots που έσκασαν μύτη ξανά με ένα μέτριο “Rising Down”.

Αλλά και για εμάς εδώ, ο μήνας Απρίλιος υπήρξε γενναιόδωρος, χαρίζοντας μας το καλύτερο άλμπουμ ελληνικής παραγωγής για την φετινή χρονιά. Νατάσσα Μποφίλιου “Μέχρι Το Τέλος”. Στίχοι (καιρό είχαμε να ακούσουμε τέτοιους) Γεράσιμος Ευαγγελάτος. Μουσική Θέμης Καραμουρατιδης. Από την δισκογραφική του Παρασκευά Καρασούλου.

"Πάει ο παλιός ο χρόνος"(Μαρτιος 2008)

Τρίτος μήνας του 2008 και πολλές σημαντικές κυκλοφορίες.
Οι R.E.M και το “Accelarate” στο τέλος του μήνα είναι η σημαντικότερη. Αλλά και οι Buckethead με το “From The Coop”, οι Bauhaus και οι Black Crowes με τα “Go Away White” και “Warpaint” αντίστοιχα, σπάνε κόκαλα.
Ακολουθούν οι The Kills με το “Midnight Boom”, ο Snoop Dogg με το “Ego Trippin” και το εκπληκτικό single “Sensual Seduction”, οι We are Scientists και το “Brain Thrust Mastery”, που δημιουργεί funbase στην χώρα μας, οι Gnarls Barkley με την επιστροφή του “The Odd Couple”, οι Panic At The Disco και το “Pretty Odd”, οι Foals με το “Antidotes”, οι Supergrass κυκλοφορούν το αμφιβόλου ποιότητας “Diamond Hoo Ha”, οι Cavalera Conspiracy με το “Inflikted”, και οι Pennywise με το “Reason To Believe”.
Στις 24 Μαρτίου μια μπάντα που υπέγραψε μέσω myspace, οι Does It Offend You, Yeah? Κυκλοφορούν το “You Have No Idea What You’re Getting Yourshelf Into” και κάνουν τον μουσικό τύπο να παραμιλάει για κάνα μήνα. Έπειτα ξεχνιούνται!
Αγαπημένη επιστροφή αυτή των πάντα συμπαθητικών B-52’s “Funplex”.
Ουφ…

Στην Ελλάδα τον μήνα Μάρτιο κυκλοφορεί η υπέροχη φωνή της Μόρφως Τσαϊρελη. Α…και οι Stavento

Singles of 2008("An Art Called..." choice)

Τα singles είναι μια υπόθεση εμπορική. Καθαρά και μόνο.
Το έργο ενός δημιουργού, στην ιδανική του μορφή που ονομάζεται τέχνη, είναι ένα σύνολο όπου κάθε τμήμα εξυπηρετεί το “όλον” και αποκομμένο δεν στέκει.
Ας θυμηθούμε το “Another Brick in The Wall” των Pink Floyd. Σίγουρα αποτελεί μια τεράστια επιτυχία. Μα φαντάζει αδύναμο μπροστά σε μια συνολική ακρόαση του άλμπουμ.
Από την άλλη πλευρά η δισκογραφία βρίθει κυκλοφοριών όπου σε ένα cd είναι πακτωμένα τραγούδια με μόνο συνδετικό κρίκο τον σύνθετη ή χειρότερα τον ερμηνευτή.
Έτσι η επιλογή των singles της χρονιάς από την ομάδα του “An Art Called…” δεν βασίζεται σε απόλυτα καλλιτεχνικά κριτήρια. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι διαλέγουμε τα πιο αγαπημένα μας mega hits για το 2008.
Σημείωση: Στην λίστα στα αριστερά σας θα βρείτε τα download links για τα πλέον ενδιαφέροντα b-sides σε αυτές τις κυκλοφορίες.

"Πάει ο παλιός ο χρόνος"(Φεβρουαριος 2008)

Στις 4 του μηνα μας ερχεται το "Made in the Dark" των Hot Chip και κανει πάταγο! Μαζι του το "Dive Deep" των αγαπημενων για τους Ελληνες Morcheeba το οποιο κανει την χειροτερη εισοδο στα charts στο Ηνωμένο Βασιλειο που εχει γνωρίσει ποτέ το συγκρότημα(Νο 59). Την επόμενη κυκλοφορει ο φίλος μας ο Lenny Kravitz το "It is Time for a Love Revolution", η σταθερη αξια που ονομαζεται Bob Mould το "District Line" και οι αγαπημένοι Nada Surf το "Lucky". Στις 8 ο ανεκδιήγητος κυριος Jackson επανεκδιδει το αλμπουμ του αιώνα με τίτλο πλεον "Thriller 25" γιατι εχει να κλεισει κατι τρυπες οικονομικές. Τον ίδιο μήνα διαλέγει και η αδερφή του Janet, για την επιστροφή της με ενα αξιοπρεπέστατο άλμπουμ("Discipline" 26/02). Αυτό τον μήνα επίσης British Sea Power-"Do you Like Rock Music?", Seven Mary Three-"Day & Night Driving", Goldfrapp-"Seventh Tree"(folk και υπνωτιστικη διαθεση μετα την electrodisco massive επιτυχια της), Sebastien Tellier-"Sexouality". Για το τελος το καινουργιο(τότε) χτύπημα της Erykah Badu. "New Amerykah Part One(4th World war)" που χτυπάει κατευθειαν την 2η θέση στο αμερικάνικο Billboard. Στην Ελληνική επικράτεια τον Φεβρουάριο, εκτος του ότι τελειώνουν επιτέλους την θητεία τους οι δυο στυλοβάτες αυτου εδώ του blog, κυκλοφορεί και το επιτυχημένο "Just A Crush" των Cyanna.

"Πάει ο παλιός ο χρόνος"(Ιανουαριος 2008)

1^η Ιανουαρίου επανακυκλοφορεί ο ήδη διανεμημένος μέσω διαδικτυου, δίσκος “In Rainbows” των Radiohead. Το απογοητευτικό “American Gothic” των Smashing Pumkins στις 02/01 τυγχάνει χλιαρής υποδοχής. Στις 22 Ιανουαρίου το ακριβώς αντίθετο επιτυγχάνουν οι MGMT με το υπερεπιτυχημενο Oracular Spectacular. Στις 28 η Adele μας χαρίζει το 19 και την ευχαριστούμε γι’αυτό αλλά ήδη το crossover έχει γίνει από την Winehouse και δεύτερη την Duffy. Κρίμα. “Vampire weekend” Ομώνυμο. Διθύραμβοι για τούτο εδώ το πανκ υβρίδιο των 34 λεπτών που έφτασε μέχρι την 17η θέση στο Billboard στις 29 οπότε και κυκλοφόρησε. Την ίδια μέρα: Sara Brightman-Symphony, The Mars Volta-The Bedlam in Goliath, Xiu Xiu-Women As Lovers. Ο πρώτος μήνας του 2008 τελειώνει με το “Detours” της Sheryl Crow που πει καλά στην Αμερική(Νο 2) αλλά ο υπόλοιπος κόσμος το αγνοεί… Σημαντικότερη ελληνική κυκλοφορία για τον πρώτο μήνα του 2008 η έκτη συνέχεια της πολύ επιτυχημένης σειράς "Cafe de l' art" του Νοτη Μαυρουδή.

"Gaetana" Giusy Ferreri

Την συνάντησα τυχαία. Με τράβηξε το πλατύ της χαμόγελο και τα μεγάλα της εκφραστικά μάτια. Μετά ήρθε η φωνή. Έμεινα να την χαζεύω.
Όταν τέλειωσε το τραγούδι την ρώτησα. «Πως σε λένε;» «Giuseppa Gaetana Ferreri, αλλά οι φίλοι με φωνάζουν Gaetana».
Ήταν έρωτας με την πρώτη… ακρόαση.
Το πασίγνωστο πλέον, «Non ti scordar mai di me» που αν δεν με γελά ο translator μου σημαίνει «Μη με ξεχνάς», ήταν η αφορμή για να χαθώ εκ νέου, μέσα στα ζεστά νερά της ιταλικής μουσικής.
Φυσικά και σου θυμίζει Amy Winehouse αυτή η φωνή και αυτό σε προκαταβάλει αρνητικά, αλλά μήπως να άκουγες τον δίσκο της;
Έτσι, για να ανακαλύψεις ότι η Giusy έχει και άλλες επιρροές.
Φωνητικά : Sarah Vaughan(αν θυμάσαι το “… Come, Mr. Tally Man, tally me banana…” ), Joss Stone, Ornella Vanoni(που έκαναν και ντουετακι),Norah Jones(στο χαρούμενο της).
Μουσικά: Ποπ μελιστάλαχτη, σοουλ παρόμοιου τύπου, ιταλικό έντεχνο όπως λέμε Lucio Batisti, μπαλάντες ροκ-περίπου, σε στυλ «ο κόσμος είναι άδικος, γι’αυτό είμαι κατάδικος», μπιτατα χαζοτραγουδα σαν το “Get this party started” .Και για να πω και την αμαρτία μου, σε κάποιο τραγούδι μου θύμισε έντονα τη φωνή της Skin σε power μπαλάντες των Skunk Anansie.
Πριν όμως, με λιθοβολήσεις για την ιεροσυλία που μόλις ξεστόμισα, θα ήθελα να σου πω δυο τρία πραγματάκια ακόμα.
Εντάξει δεν μιλάμε και για την αποκάλυψη της χρονιάς, αλλά μέσα σε όλη την άμορφη μουσική μάζα όπου οι φωνές ,περισσότερο, αλλά και οι μελωδίες ξεχωρίζουν μόνο στα αυτιά των ειδικών και ακούς πιο πολύ από ποτέ άλλοτε την φράση «Ποιος το λέει αυτό;» , μια ιδιαίτερη φωνή με περίσσευμα συναισθήματος, μπροστά από μια ντουζίνα –συν ένα bonus χαρούμενο τραγουδάκι για πάρτι και την ισπανική εκτέλεση του «Non ti scordar mai di me»- τραγουδιών αξιοπρεπούς ποπ, είναι μια ευχάριστη έκπληξη στο δεύτερο μισό του 2008.
Το ντεμπούτο της άλμπουμ «Gaetana» κυκλοφόρησε στις 14 Νοεμβρίου. Η παραγωγή ανήκει στον Tizziano Ferro ("Perdono") , ο οποίος συμμετέχει και στο υπέροχο «L'amore e basta» και έγραψε κομμάτια μαζί της. Άλλη μια σημαντική συνεργασία είναι αυτή με την Linda Perry (4Non Blondes; What’s going on;) που εδώ και πολλά χρόνια ασχολείται αποκλειστικά με την σύνθεση και τώρα ετοιμάζει και την πολυαναμενομενη(;) επιστροφή της Courtney Love. Αυτή η κυρία λοιπόν, συνεργάζεται πρώτη φορά με Ιταλό καλλιτέχνη και έγραψε στην Ferreri δυο τραγούδια(“La scala” και “Cuore assente'”).
Με αυτά και μ’αυτά το άλμπουμ πήγε στο Νο1 της Ιταλίας και το Νο20 της Ελβετίας. Αυτό φαντάζομαι, θα γινόταν έτσι και αλλιώς γιατί η Giusy μας έρχεται από το XFactor της χώρας της , όπου και κατέκτησε-αν αυτό το λες κατάκτηση- την 2η θέση.
Μια αντικειμενικότερη κριτική θα σου έλεγε βέβαια , ότι τα 4 πρώτα tracks του άλμπουμ είναι ασύλληπτα, αλλά από εκεί και κάτω σε περιμένει η χρυσή μετριότητα με ελάχιστες εξαιρέσεις -π.χ. το "Cuore Assente" που απαιτεί την προσοχή σου.
Εγώ όμως όπως είπα παραπάνω, την έχω ήδη ερωτευτεί και τώρα σας αφήνω γιατί πάω να της στείλω μήνυμα στο myspace με ψεύτικη φωτογραφία μου –θα βάλω μια του Παπαδακη- μπας και μου απαντήσει. Ευχηθείτε μου καλή τύχη! Άντε και άμα πάω στο Μιλάνο όλο και κάτι θα σας φέρω…

Αν σου αρέσει η ποπ αξιώσεων, η ιταλική γλώσσα που είναι και η πλέον μουσική γλώσσα, οι soul γυναικείες φωνές του σήμερα, το «γρεζι» στη φωνή και αγαπάς την ζωή σου γιατί όποιος πει κακή κουβέντα για την juicy Giusy…τον έφαγε το μαύρο φίδι!!!

"P!nk" Funhouse

Έχω βαρεθεί να ακούω ότι η P!nk είναι μια από τα ίδια. Ότι είναι η Britney Spears με περισσότερες κιθάρες. Ότι είναι μια ροζοξανθομαλλούσα που αρπάζει ένα μικρόφωνο και φωνάζει. Ότι αν δεν έβριζε και αν δεν κοκορευόταν για το θράσος της, θα είχε τερματίσει την καριέρα της λίγο μετά το “Get The Party Started”. Enough! Σε πληροφορώ ότι η P!nk είναι η μοναδική εκ των teen-pop εκρήξεων πριν 10 χρόνια που έχει καταφέρει να συνεργαστεί με ονόματα όπως ο Beck, ο William Orbit, η Peaches και ο Tim Armstrong (Rancid). Είναι από τις λίγες περιπτώσεις καλλιτεχνών που έχουν βραβευτεί σε pop, rock αλλά και urban (κυρίως με το ντεμπούτο “Can’t Take Me Home”) κατηγορίες, ενώ μεταξύ μας είναι η μόνη που έχει καταφέρει να τιμήσει ερμηνευτικά την Janis Joplin με τρόπο που θα ζήλευαν πολλές (άκου στο youtube την εκτέλεση του “Me And Bobby McGee”). Αφού λοιπόν μπήκα στην διαδικασία να σε προδιαθέσω θετικά όσον αφορά στην Alecia Moore (a.k.a. P!nk), λέω να προχωρήσω δυσανάλογα καλά, μιας και το “Funhouse” δεν είναι αυτό που περίμενα. Όχι ότι η πρώην Lady Marmalade και νυν, wannabe Janis (επιμένω ότι τα βράδια ονειρεύεται την ημέρα που θα της αποδώσουν τον χαρακτηρισμό αυτό – μέχρι και εφιάλτες μπορεί να βλέπει) θα έχει βάρος στο στομάχι, κουβέντα να γίνεται. Συγκρίνοντας τον δίσκο με τον καλύτερο της καριέρας της σύμφωνα με τα media, “I’m not dead”, αλλά και τον πιο αδικημένο “Try this” (δικός μου αγαπημένος), καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η Pink αγχώθηκε τόσο πολύ για να βρει διάδοχο της No 1 επιτυχίας “U+Ur hand”, που το διαζύγιό της δεν φαίνεται αρκετό να στηρίξει κάτι πολύ σημαντικό. Μπαίνοντας στα ενδότερα είναι ευκόλως εννοούμενο ότι μπαλάντες του τύπου “I don’t believe you” δεν της πάνε καθόλου, μιας και ακούγεται σαν την Pj Harvey να προσπαθεί μάταια να τραγουδήσει Barbra Streisand – too cheesy. Το “Sober” (δεύτερο single) σώζει κάπως την κατάσταση με τα rock/blues φωνητικά να τονώνουν το φυσικό γρέζι της παραγωγής, την ίδια στιγμή που στη μέση της ακρόασης αντιμετωπίζεις τις 2 στιγμές (“Bad influence” και το ομώνυμο) που δίνουν ταυτότητα στο “Funhouse” και θα μπορούσαν να είναι πιλότοι για ένα concept album χωρισμού και ανάλογου σαρκασμού (που ποτέ δεν έγινε, ακόμα κι αν το επιδίωξε σκληρά). Και φτάνω στο τέλος για να περάσω την πόρτα ενός σαγηνευτικού μυστηρίου που με ταξιδεύει ανά τον κόσμο και φωνάζει “Ave Mary A” σε ένα up-beat τρίλεπτο που αδικείται από τη θέση του στο track-list (ειδικά αν υπολογίσεις ότι στο τέλος ακούμε το outsider, υποτονικό και διόλου εμπορικών προδιαγραφών “Glitter in the air” – πάντα μας φυλάει ένα μικρό διαμάντι για το encore). Αν λοιπόν ξεχωρίσεις αυτά που μελετήθηκαν, τα υπόλοιπα άκουσέ τα για να μην πεις ότι αγόρασες άδικα όλο το album. Που για να λέμε και του στραβού το δίκιο δεν είναι και λίγα, μην είσαι άπληστος...

P.S. To “So What” από ποιον δίσκο περίσσεψε; Αν και αρκετά catchy για να το προσπεράσεις, εμένα δεν μου βγάζεις από το μυαλό ότι ηχογραφήθηκε ξανά με άλλη στιχομυθία μόνο και μόνο για να ταιριάξει στα υπόλοιπα.

Listen Without Prejudice – December 2008 (10+1 αυτή τη φορά)

Εγώ σας τα έλεγα την προηγούμενη φορά, αλλά εσείς δεν με ακούσατε. Τα Χριστούγεννα λέμε έφτασαν, τα δώρα μπαίνουν στους λογαριασμούς μας, οι ανάγκες δημιουργούνται από το πουθενά και παίρνουν πρωτοβουλίες να ικανοποιηθούν χωρίς να μας ρωτήσουν, ενώ οι δισκογραφικές κυκλοφορίες είναι τόσες πολλές και ενδιαφέρουσες που ένα δώρο δεν φτάνει (κατά το μία ζωή δεν φτάνει). Τι θα λέγατε λοιπόν για ένα σύντομο preview όσων πρέπει να ακούσετε και τελικά να αγοράσετε/κατεβάσετε/γράψετε από φίλο (σας το συγχωρούμε, αρκεί ο φίλος να έχει ήδη κάνει την σχετική κατανάλωση);

10+1. Grace Jones – Incorporate Cannibal… γιατί το ακούω τόσο καιρό και ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω τι θέλει να πει ο ποιητής (help me guys).
10. Lady Gaga – Just Dance… η επόμενη dance diva;
9. Nicole Atkins – Maybe Tonight… γιατί κάνει αυτό που κάνουν πολλές, με τη διαφορά ότι το κάνει πολύ καλύτερα.
8. Ayo - Slow Slow (Run Run)… δεν υπάρχει γιατί, απλά πρέπει να το ακούσεις.
7. Will Young – Grace... η πιο ταλαντούχα, αντρική παρουσία της βρετανικής σκηνής τα τελευταία δέκα χρόνια. Τι είπατε; Μετά τον Mika και τον Lemar; Πολύ θα ήθελαν.
6. Taylor Swift – White Horse... λίγη μελωδική, κιθαριστική country δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.
5. Guns N’ Roses – Chinese Democracy... Roses are back! Και δεν είναι καθόλου κακοί (ίσως λίγο αναχρονιστικοί, αλλά who cares?).
4. Jasmine Sullivan – Bust Your Windows... the best female r’n’b vocal performance of the year; Πολύ πιθανό...
3. Adele – Make You Feel My Love... και την καραγκούνα στα 130 bpm να τραγουδήσει με σόλο από αρπίχορδο σε παραγωγή του Lee “Scratch” Perry εγώ θα συνεχίσω να την υποστηρίζω.
2. Killers – Human… γιατί από αλλού το περιμέναμε το καλό το πράγμα (Oasis, The Verve) και από αλλού τελικά μας ήρθε (Kings Of Leon, The Killers).
1. Seal – A Change Is Gonna Come... Αν ζούσε ο Sam Cooke, θα ήταν το λιγότερο περήφανος. Ο Seal είναι η πιο σημαντική φωνή της γενιάς του, ενώ η νέα του δουλειά “Soul” αντικατοπτρίζει τα μουσικά αποστάγματα μιας σειράς γενεών που μεγάλωσαν με soul και blues.

Άντε και καλά Χριστούγεννα!