Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2012

Blogovision 2012 – No 1: Miguel – Kaleidoscope Dream



Αυτοί είναι οι 10 λόγοι που δεν πρέπει να σου αρέσει ο Miguel και το “Kaleidoscope Dream”:

10. Το όνομά του παραπέμπει σε Ισπανό πρωταγωνιστή σαπουνόπερας, πατέρα 17 παιδιών και βιαστή της Μαρία Ντε ΛαΒέγκα, που επιστρέφει, για να διεκδικήσει την περιουσία που του άφησε η μητέρα του, πριν φύγει για τη Βενεζουέλα.
9. Είναι πολύ γκόμενος, για να συμβαδίσει με την εναλλακτική μουσική.
8. Δεν φοράει γραβατούλες και ζακετούλες, όπως ο Frank Ocean, αλλά σκισμένα τζιν, οπότε ανήκει στην κατηγορία Contemporary R’nB, που ίσως και να τη σνομπάρεις, χωρίς να την έχεις ακούσει.
7. Είναι μουνάκιας και το δηλώνει στα μισά του τραγούδια. Δεν γράφει για αιώνιες αγάπες, κοινωνικές αδικίες ή βασανισμένα παιδικά χρόνια, αλλά για το πώς μπορεί να περιποιηθεί μια γκόμενα σαν σκληρό ναρκωτικό.
6. Δεν είναι καλύτερος από τον Weeknd, απλά λίγο πιο cool.
5. Έχει ένα από τα πιο lame και ταυτόχρονα cult εξώφυλλα της φετινής δισκογραφίας, ενώ το μαλλί του έχει επιρροές από John Travolta στο “Grease”.
4. Έχεις ξανακούσει τον ίδιο δίσκο από DAngelo, Maxwell, ακόμα και Prince.
3. Έχεις ξανακούσει τον ίδιο δίσκο από Erykah Badu, Mary J Blige και Kelis.
2. Το 4 και το 2 σημαίνουν ότι κοπιάρει, αλλά τουλάχιστον έχει καλό γούστο.
1. Δεν είναι indie.

Αυτός είναι ο ένας λόγος που πρέπει να σου αρέσει ο Miguel και το “Kaleidoscope Dream”:

1. Όλα τα παραπάνω.

No 2: Alabama Shakes – Boys & Girls
No 3: Django Django – Django Django
No 4: Lianne La Havas – Is Your Love Big Enough?
No 5: Michael Kiwanuka – Home Again
No 6: Dr. John – Knocked Down
No 7: Jessie Ware - Devotion
No 8: Alt-J – An Awesome Wave
No 9: The Black Keys – El Camino
No 10: Wanda Jackson – Unfinished Business
No 11: The Vaccines – Come Of Age
No 12: The xx - Coexist
No 13: Noisettes - Contact
No 14: Frank Ocean - channel ORANGE
No 15: Grizzly Bear - Shields
No 16: Santigold - Master Of My Make-Believe
No 17: Grace Potter & The Nocturnals - The Lion The Beast The Beat
No 18: Emeli Sande - Our Version Of Events
No 19: Ellie Goulding - Halcyon
No 20: Jens Lekman - I Know What Love Isn't


Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012

BLOGOVISION 2012 // The (20) Loved Ones by pharmartistic





Με λένε pharmartistic, τα βράδια που φοράω την κάπα του μασκοφόρου μουσικογραφιά.

Τούτα εδώ είναι τα αγαπημένα μου για εφέτος για την Blogovision.

Καλή μας συνέχεια. Τίποτα άλλο.







20.Killers - Battle Born Μη με κοιτας Μαρία, στα μάτια με απορία. Η αγάπη δεν χάνεται. Ούτε για τους Killers, ούτε για τα 80s. Stadium rock με τρείς απλές κινήσεις: απλή σύνθεση, υποδειγματική παραγωγή και εθιστικά φωνητικά.


19.Skunk Anansie - Black Traffic Πάμε σαν άλλοτε. Τους πετυχαίνεις στην εκπνοή της χρονιάς γιατί δεν πήρες καν χαμπάρι ότι κυκλοφόρησαν μήνες πριν. Δικιά τους εταιρεία και προώθηση για το πέος. Παρόλα ταύτα βαράνε όπως πρέπει και η Skin ερμηνεύει με νεύρα.

18.Ren Harvieu - Through the Night Δεν είναι απλά άλλη μια νοσταλγος της σειράς (οχι αυτής με τα ζόμπι, του σωρού εννοώ). Που και να ηταν, αν είχε καλο άλμπουμ γιατί να την σνομπαρεις; Αυτή η μικρή όμως βουτάει την τζαζ, τον Μπέρτ Μπάκαρα και τον Γουέλερ, και τους ξαναφέρνει στα ταλαιπωρημένα απο την παραμόρφωση αυτιά μου.

17.The Black Keys - El Camino Θα θελες να μπει πολύ πιο ψηλά άλλα σε χαλάει που πίσω από αυτό το δεν-μπορώ-να-σταματήσω-να-κουνιέμαι δημιούργημα, κρύβεται ένας παραγωγός καταλύτης. Μήπως χωρίς τον Μάους όλα θα ήταν απλά μέτρια;
16.Miike Snow - Happy to You Πες ότι θες! Αυτοί οι κύριοι θα κάνουν ποπ με μαεστρία και συνθέσεις ζηλευτές χωρίς να προσβάλουν την νοημοσύνη σου ούτε στιγμή. Τους αγάπησα ακόμα και αν πάτησα το skip κάποιες φορές.
15.Kathleen Edwards - Voyageur Ολοκληρωμένη δουλειά. Αυτό μου ερχόταν πάντα στο μυαλό. Αρχή μέση τέλος , χωρίς να είναι consept. Καλοδουλεμενα όλα, χωρίς να σε δυσκολεύει ούτε στιγμή. Δεν ακούμε μουσική σαν εναλλακτική στο αυτομαστιγωμα. Οχι εμείς! Τα μέτρια φωνητικά την ρίχνουν σε αυτή την θέση.
14.The 2 bears - Be Strong Αυτόν τον δίσκο ονομαζεις απλα «Απενοχοποιηση Τωρα!». Χορεύοντας με τις αρκούδες. Αν θες να τον ανταλλάξεις με τον αντίστοιχο των Hot Chip, λόγω συγγένειας, μην το κάνεις. Συγκρατήσου σου λέω!!!
13.Deftones - Koi No Yokan Δεν εχω να σου δικαιολογηθω. Αυτή η μπάντα , που δεν παίζει τα πάντα, έχει χρυσο λαρυγγι, χρυσες μπασογραμμες και χρυσα κουταλια με τόση δόξα. Τουλάχιστον το αξίζουν.



12.Alt-j - An Awesome Wave Αγαπημενε μου κατοικίδιε Hipsterά. Σου γραφω για να σου πω πως τουλαχιστον σε αυτή την περίπτωση δεν διαφωνούμε. Απόλυτα δικαιολογημενος ο ενθουσιασμός σου που θα κρατησει όσο και η σεζόν του 666 Park Avenue!
11.The xx - Coexist Ορίζοντας σχεδόν ένα νέο ήχο, οφείλεις να πας παραπέρα άμεσα; Όχι. Αυτοί όμως το έκαναν και να γιατι είναι σε αυτή την θέση. Γιατι έτσι σας αρέσει!
10.Jessie Ware - Devotion Συγκρινέ την με την Sade. Είναι κοπλιμάν αμπσολιμάν! Χωρίς την έκταση που θα σε καθηλωνε, χωρίς την ένταση που θα σε ξεσηκωνε, ο δίσκος αυτός κατορθώνει να ακούγεται ολόκληρος χωρίς ούτε ένα χασμουρητό!
09.The Cult - Choice of Weapon Η «Ινδιάνικη καρδιά» τους ο λέει ακόμα, που λέμε και στο χωριό μου ένας δημογέροντας ονόματι ο «Καθιστός BloggerοΒούβαλος»!
08.Ihsahn - Eremita Εδώ πια μιλάμε για άλλα επίπεδα. Η βάση ήταν metal και θα παραμείνει για το Insahn των Emperor, αλλά στον τέταρτο προσωπικό του δίσκο περνάει από χίλια μύρια μουσικά κύματα. Ξέρω ότι οι περισσότεροι δεν θα μπείτε καν στον κόπο λόγω μουσικής δυσπεψίας των μη μυημένων στο είδος και δεν θα σας κατηγορήσω μιάς και αν δεν είσαι φαν, το σφυροκόπημα και τα ουρλιαχτα από τον ταφο είναι όσο να πεις... σκιαχτηκά. Εδώ όμως τα επίπεδα είναι απίστευτα πολλα. Τζαζ, πνευστά, μελωδικά φωνητικά, στιγμές λάτιν, κρουστά για σεμινάριο και μια avant αίσθηση που δεν θα σε αφήσει για πολύ ώρα μετά την ακρόαση.
07.Twin Shadow - Confess Δυστυχώς ή ευτυχώς, το τι είναι καλό και κακο μπορεί να είναι αντικειμενικό. Το τι είναι καλό και τι καλύτερο όμως; Έτσι και αυτή η λίστα βρίθει επιλογών που σαφώς δεν έχουν ιδιαίτερη καλλιτεχνική αξία αντικειμενικα αλλά εμένα μου χτυπησαν μια χορδη. Την Μι, την πάνω , συγκεκριμένα. Δώσε μου λοιπόν νοσταλγία Smithίλα και Cureίλα και την ψυχή μου πάρε.
06.Anberlin - Vital Το να είσαι γκρούπ χριστιανικού ρόκ είναι καπως... κάπως τελοσπάντων. Για αυτό καλά κάνεις και μας αποδεικνύεις ότι feel good, bigger than life, τεχνικό hard rock (καθόλου παλιακό), μπορείς να βρείς στα πιο απρόσμενα στέκια. Τις εκκλησίες. Σε σας μιλάω Anberlin. Ευχαριστούμε.
05.Mark Lenegan - Blues funeral Δάσκαλε; Χρειάζεται να σε συστηνω και να εξηγησω γιατι είσαι τοσο ψηλά; Να σαι καλά που υπάρχείς και ευφραίνεται η καρδίαν μας. Να ζήσεις σαν τα ψηλά τα κυπαρισσια και όχι σαν τα ψηλά τα «Δέντρα Που Ουρλιάζουν»...
04.Blood Red Shoes - In Time To Voices Η παραμόρφωση αντεπιτειθεται! Δώστε μου και μένα μια Gibson να τα κανω γης μαδιαμ! Αλτερνατίβα γκραντζοαναθρεμενη και άγιος ο θεός!!!

03.Santigold - Master of my Make Believe Προσκυνηστε το είδωλο! Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό που ακούς εδώ. Θα μπορούσα να εκθειάσω την παραγωγή όπως συνήθως αλλά εδώ οι καταβολές με τρελαίνουν και βγαίνουν πάντα από τις πιο υπογειες διαδρομές γα να μας πνίξουν. Ναι! I am a sucker for The Smiths!

02.Shearwater-Animal Joy Θέλω να μου εξηγήσεις πως να ξεπεράσω αυτά τα φωνητικά. Θελω επίσης να του κλέψω το λαρυγγι. Τέλος θέλω α καταλάβεις ότι αφού αποθέωσες τους Editors, είναι απλά γελοιότητα να μην ακούς άπαξ εβδομαδιαίως το Animal Joy!








01.Alabama Shakes - Boys & Girls 

Είμαστε στην κορυφή γιατί αυτός ο δίσκος έχει τόσο συναίσθημα που ακόμα και στα 60kbps να ήταν θα τον αγαπούσαμε. Το τρανταχτό παραδειγμα και το επιχείρημα όσων λέμε τόσο καιρό. Η τέχνη είναι να μην σου πατήσει τον κάλο. Έτσι και στον πάτησε έχει περάσει στην αιωνιότητα. Και ας είναι μόνο δυό στιχάκια, δυο ακόρντα, δυό πινελιές σε ένα λαδόπανο, ενα πλάνο, ένα κλίκ της μηχανής.





Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

Blogovision 2012 – No 2: Alabama Shakes - Boys & Girls


Όταν ακούω την Brittany να βρυχάται με όλο το γρέζι που θα μπορούσαν να πασπαλίσουν κάποιον ή κάποια όλοι οι Θεοί κι οι Βάκχοι του Αμερικάνικου Νότου, μου έρχεται στο νου η μορφή μιας άπλυτης του δρόμου, ξανθοκάστανης γκόμενας τίγκα στο φτηνό άρωμα, για να καλύπτει την τσιγαρίλα και την ιδρωτίλα της νυχτιάς που μόλις τελείωσε, με νύχια λίγο βρώμικα από τις καταχρήσεις, βλέμμα ταλαιπωρημένο από τους ανθρώπους και σώμα καμπουριασμένο από το βάρος της συνείδησής της. Κι εκεί καταλαβαίνω πως πάλι τη Janis Joplin έχω στο μυαλό μου και παραδέχομαι πως έχω εμμονή. To the point λοιπόν...

Όταν ακούω Alabama Shakes, φτιάχνω εικόνες με κόκκινους αμμόλοφους, δρόμους που οδηγούν στο άπειρο, ένα αμάξι μισοσακαράκα να τρέχει με 130 χιλιόμετρα, εσύ κι εγώ να πίνουμε τις πιο τιποτένιες μπύρες που φτιάχτηκαν στην ιστορία της ανθρωπότητας ως οδηγός και συνοδηγός και την αίσθηση πως μπροστά μας βρίσκεται μόνο ο Θεός. Και κάπου εκεί δεν σε νοιάζει και δεν με νοιάζει να μη ζήσουμε άλλο, γιατί εκείνη την πολύ ασαφή αλλά και πολύ συγκεκριμένη στιγμή, η ευτυχία του αέρα που κοπανάει τις όμορφες μούρες μας μεταφράζεται σε δάκρυα. Και κάπου εκεί καταλαβαίνω πως έχω καιρό να δω το “Θέλμα και Λουίζ” και παραδέχομαι πως αν δεν σταματήσω να ακούω το “Boys & Girls”, θα μεταφερθώ σε άλλη διάσταση ή θα δημιουργήσω βιώματα που δεν έχω ή θα μείνω για πάντα φυτό.

Είναι η στιγμή που ξαναμπαίνει το εισαγωγικό “Hold on” και μου μυρίζει η ιδρωτίλα της Janis μαζί με την πιο τιποτένια μπύρα της ανθρωπότητας. Και λέω: “Δε βαριέσαι, άστο...”.

No 3: Django Django Django Django
No 4: Lianne La Havas – Is Your Love Big Enough?
No 5: Michael Kiwanuka – Home Again
No 6: Dr. John – Knocked Down
No 7: Jessie Ware - Devotion
No 8: Alt-J – An Awesome Wave
No 9: The Black Keys – El Camino
No 10: Wanda Jackson – Unfinished Business
No 11: The Vaccines – Come Of Age
No 12: The xx - Coexist
No 13: Noisettes - Contact
No 14: Frank Ocean - channel ORANGE
No 15: Grizzly Bear - Shields
No 16: Santigold - Master Of My Make-Believe
No 17: Grace Potter & The Nocturnals - The Lion The Beast The Beat
No 18: Emeli Sande - Our Version Of Events
No 19: Ellie Goulding - Halcyon
No 20: Jens Lekman - I Know What Love Isn't

Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012

Blogovision 2012 – No 3: Django Django – Django Django


Το χρονικό της γνωριμίας μου με το “Django Django” των Django Django (3 φορές copy-paste, δεν ξέρω αν έγινε αντιληπτό):

Την πρώτη φορά, τον άκουσα μισό, γιατί με κούρασε.
Τη δεύτερη φορά, τον άκουσα ολόκληρο, αλλά οδηγούσα, οπότε δεν πιάνει.
Την τρίτη φορά, ολοκληρώθηκε η ακρόαση, χωρίς να ομολογήσω πως τα πήγαμε καλά.
Την τέταρτη φορά, άρχισαν να επαναλαμβάνονται στο μυαλό μου μόνα τους τα rhythm sections και να αναζητάω στο repeat το “Hail Bop”, γιατί τα λόγια μου θύμισαν έναν χωρισμό.
Την πέμπτη φορά, αναρωτήθηκα πως είναι δυνατόν να θέλω να τον ακούσω ολόκληρο για πέμπτη φορά μετά από τόσες άνισες μάχες και πώς γίνεται να έχει ήδη μπει η έκτη φορά και να τον αφήνω.
Η έκτη φορά προαναφέρθηκε.
Η έβδομη φορά έγινε αντικείμενο μελέτης, μιας κι έπρεπε, έστω κι εγκυκλοπαιδικά, να ανακαλύψω την αδικαιολόγητη γοητεία που ασκεί το album στον εγκέφαλό μου.
Η όγδοη φορά με έκανε να τον συμπαθήσω, όπως συμπάθησε ο Jack Nicholson τον Greg Kinnear και τους ανθρώπους στο “As good as it gets” – αναγκαστικά και καχύποπτα.
Στην ένατη φορά, είχε φτάσει ο κόμπος στο χτένι, έπρεπε να αποφασίσω αν θα τον βάλω στα καλύτερά μου για το 2012.
Στην δέκατη φορά, τον έβαλα μετά βίας μέσα κι υπολόγιζα πως θα μπει κάπου στο 15, απλά και μόνο για να δικαιολογήσω το λόγο που ασχολήθηκα τόσο πολύ μαζί του.
Στην ενδέκατη φορά, εκνευρίστηκα, γιατί τον άκουσα και δωδέκατη και δέκατη τρίτη και κατάλαβα πως κάτι συμβαίνει ανάμεσά μας.
Η δωδέκατη προαναφέρθηκε.
Η δέκατη τρίτη, το αυτό.
Στη δέκατη τέταρτη, είχε περάσει ύπουλα μέσα στην πρώτη δεκάδα, χωρίς να μπορέσω να διακρίνω ποιου δίσκου τη θέση είχε ήδη πάρει.
Στη δέκατη πέμπτη, άρχιζα να φοβάμαι.
Στη δέκατη έκτη, ο φόβος υποχώρησε κι έδωσε τη θέση του στον σεβασμό.
Στη δέκατη έβδομη, παράτησα τα όπλα κι είπα πως θα τον αφήσω να πάει όπου θελήσει από μόνος του.
Στη δέκατη όγδοη, έγινε το No 3 μου.
Στη δέκατη ένατη, επιβεβαιώθηκε, μιας κι ήθελα να μην έχω δεύτερες σκέψεις.
Στην εικοστή ακρόαση, επιτέλους μου άρεσε. Πολύ.

Αν είχαμε άλλη μια εβδομάδα Blogovision, βάζω στοίχημα με τον εαυτό μου πως θα ήταν στην πρώτη θέση. Και δεν θα ήταν δική μου επιλογή.

No 4: Lianne La Havas – Is Your Love Big Enough?
No 5: Michael Kiwanuka – Home Again
No 6: Dr. John – Knocked Down
No 7: Jessie Ware - Devotion
No 8: Alt-J – An Awesome Wave
No 9: The Black Keys – El Camino
No 10: Wanda Jackson – Unfinished Business
No 11: The Vaccines – Come Of Age
No 12: The xx - Coexist
No 13: Noisettes - Contact
No 14: Frank Ocean - channel ORANGE
No 15: Grizzly Bear - Shields
No 16: Santigold - Master Of My Make-Believe
No 17: Grace Potter & The Nocturnals - The Lion The Beast The Beat
No 18: Emeli Sande - Our Version Of Events
No 19: Ellie Goulding - Halcyon
No 20: Jens Lekman - I Know What Love Isn't

Αντί απολογισμού…

Η αλήθεια είναι πως ασχοληθήκαμε με την μουσική έως και αποκλειστικά την χρονιά που πέρασε. Το πιθανότερο είναι να κάνουμε το ίδιο και την επόμενη με την περισσή πάντα, ασυνέπεια που μας διακρίνει. Δηλαδή όποτε μας κάτσει κάτι υπέροχο η απαίσιο –την ίδια ένταση συναισθημάτων προκαλούν άλλωστε. Έχουμε αφήσει ολίγον στην άκρη τα υπόλοιπα. Αν δεις την αρχή του μπλογκ, αφορούσε και φιλμς και εκθέσεις και φεστιβάλ. Αλλά ακόμα και ένα απλό μπλογκ θέλει την αφοσίωση και τον χρόνο του…την φροντίδα του εν τέλει.

Εύχομαι απλά αυτό τον χρόνο να είναι όλα πιο ήρεμα και εμείς να κάνουμε αυτό που αγαπάμε συχνότερα και εντιμότερα.

attention...

Oι ιδιοκτήτες/διαχειριστές του blog (pharmartistic, Nikolas) δεν φέρουν ουδεμία ευθύνη για τα περιεχόμενα οποιασδήποτε εκ των εξωτερικών συνδέσεων (links) που εμφανίζονται σε οποιοδήποτε μέρος του blog.

Επιπλέον ο ιδιοκτήτης/διαχειριστής του παρόντος blog δεν φέρει ουδεμία ευθύνη για το περιεχόμενο των σχόλιων (comments) που αναρτούν οι επισκέπτες του blog (είτε ανώνυμα είτε ψευδώνυμα είτε επώνυμα) στα posts (αναρτήσεις) του blog. Παρ' όλα αυτά, ο ιδιοκτήτης / διαχειριστής του παρόντος blog διατηρεί πάντα το δικαίωμα να διαγράψει κατά την δική του κρίση και χωρίς προειδοποίηση ή/και αιτιολόγηση ή άλλου είδους πρότερη ή ύστερη ενημέρωση οποιοδήποτε σχόλιο επισκέπτη οποιαδήποτε στιγμή.

Όλες οι ηχογραφήσεις σε μορφή αρχείων ήχου mp3 ή άλλων format που εμφανίζονται κατά καιρούς για download στο παρόν blog προσφέρονται για περιορισμένο διάστημα και αποκλειστικά και μόνο για ενημερωτικούς / πληροφοριακούς σκοπούς.

Τα πνευματικά δικαιώματα αυτών των ηχογραφήσεων ανήκουν σε κάθε περίπτωση στους εκάστοτε καλλιτέχνες ή/και τις αντιστοιχες εταιρείες ή/και τους αντιπροσώπους αυτών.

Εαν είστε κάτοχος ή αντιπρόσωπος του κατόχου των πνευματικών δικαιώματων κάποιας εκ των ηχογραφήσεων και επιθυμείτε την απομάκρυνση της από το blog ειδοποιήστε μας και θα αφαιρεθεί άμεσα.

All mp3 files are hosted here for a limited amount of time and only for informational purposes. Please support the artists & bands, especially those on independent labels. If you own the rights of any recording appearing on this blog and want it removed, please let us know via e-mail and we will remove it immediately.