Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2008

"P!nk" Funhouse


Έχω βαρεθεί να ακούω ότι η P!nk είναι μια από τα ίδια. Ότι είναι η Britney Spears με περισσότερες κιθάρες. Ότι είναι μια ροζοξανθομαλλούσα που αρπάζει ένα μικρόφωνο και φωνάζει. Ότι αν δεν έβριζε και αν δεν κοκορευόταν για το θράσος της, θα είχε τερματίσει την καριέρα της λίγο μετά το “Get The Party Started”. Enough! Σε πληροφορώ ότι η P!nk είναι η μοναδική εκ των teen-pop εκρήξεων πριν 10 χρόνια που έχει καταφέρει να συνεργαστεί με ονόματα όπως ο Beck, ο William Orbit, η Peaches και ο Tim Armstrong (Rancid). Είναι από τις λίγες περιπτώσεις καλλιτεχνών που έχουν βραβευτεί σε pop, rock αλλά και urban (κυρίως με το ντεμπούτο “Can’t Take Me Home”) κατηγορίες, ενώ μεταξύ μας είναι η μόνη που έχει καταφέρει να τιμήσει ερμηνευτικά την Janis Joplin με τρόπο που θα ζήλευαν πολλές (άκου στο youtube την εκτέλεση του “Me And Bobby McGee”). Αφού λοιπόν μπήκα στην διαδικασία να σε προδιαθέσω θετικά όσον αφορά στην Alecia Moore (a.k.a. P!nk), λέω να προχωρήσω δυσανάλογα καλά, μιας και το “Funhouse” δεν είναι αυτό που περίμενα. Όχι ότι η πρώην Lady Marmalade και νυν, wannabe Janis (επιμένω ότι τα βράδια ονειρεύεται την ημέρα που θα της αποδώσουν τον χαρακτηρισμό αυτό – μέχρι και εφιάλτες μπορεί να βλέπει) θα έχει βάρος στο στομάχι, κουβέντα να γίνεται. Συγκρίνοντας τον δίσκο με τον καλύτερο της καριέρας της σύμφωνα με τα media, “I’m not dead”, αλλά και τον πιο αδικημένο “Try this” (δικός μου αγαπημένος), καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η Pink αγχώθηκε τόσο πολύ για να βρει διάδοχο της No 1 επιτυχίας “U+Ur hand”, που το διαζύγιό της δεν φαίνεται αρκετό να στηρίξει κάτι πολύ σημαντικό. Μπαίνοντας στα ενδότερα είναι ευκόλως εννοούμενο ότι μπαλάντες του τύπου “I don’t believe you” δεν της πάνε καθόλου, μιας και ακούγεται σαν την Pj Harvey να προσπαθεί μάταια να τραγουδήσει Barbra Streisand – too cheesy. Το “Sober” (δεύτερο single) σώζει κάπως την κατάσταση με τα rock/blues φωνητικά να τονώνουν το φυσικό γρέζι της παραγωγής, την ίδια στιγμή που στη μέση της ακρόασης αντιμετωπίζεις τις 2 στιγμές (“Bad influence” και το ομώνυμο) που δίνουν ταυτότητα στο “Funhouse” και θα μπορούσαν να είναι πιλότοι για ένα concept album χωρισμού και ανάλογου σαρκασμού (που ποτέ δεν έγινε, ακόμα κι αν το επιδίωξε σκληρά). Και φτάνω στο τέλος για να περάσω την πόρτα ενός σαγηνευτικού μυστηρίου που με ταξιδεύει ανά τον κόσμο και φωνάζει “Ave Mary A” σε ένα up-beat τρίλεπτο που αδικείται από τη θέση του στο track-list (ειδικά αν υπολογίσεις ότι στο τέλος ακούμε το outsider, υποτονικό και διόλου εμπορικών προδιαγραφών “Glitter in the air” – πάντα μας φυλάει ένα μικρό διαμάντι για το encore). Αν λοιπόν ξεχωρίσεις αυτά που μελετήθηκαν, τα υπόλοιπα άκουσέ τα για να μην πεις ότι αγόρασες άδικα όλο το album. Που για να λέμε και του στραβού το δίκιο δεν είναι και λίγα, μην είσαι άπληστος...

P.S. To “So What” από ποιον δίσκο περίσσεψε; Αν και αρκετά catchy για να το προσπεράσεις, εμένα δεν μου βγάζεις από το μυαλό ότι ηχογραφήθηκε ξανά με άλλη στιχομυθία μόνο και μόνο για να ταιριάξει στα υπόλοιπα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Αντί απολογισμού…

Η αλήθεια είναι πως ασχοληθήκαμε με την μουσική έως και αποκλειστικά την χρονιά που πέρασε. Το πιθανότερο είναι να κάνουμε το ίδιο και την επόμενη με την περισσή πάντα, ασυνέπεια που μας διακρίνει. Δηλαδή όποτε μας κάτσει κάτι υπέροχο η απαίσιο –την ίδια ένταση συναισθημάτων προκαλούν άλλωστε. Έχουμε αφήσει ολίγον στην άκρη τα υπόλοιπα. Αν δεις την αρχή του μπλογκ, αφορούσε και φιλμς και εκθέσεις και φεστιβάλ. Αλλά ακόμα και ένα απλό μπλογκ θέλει την αφοσίωση και τον χρόνο του…την φροντίδα του εν τέλει.

Εύχομαι απλά αυτό τον χρόνο να είναι όλα πιο ήρεμα και εμείς να κάνουμε αυτό που αγαπάμε συχνότερα και εντιμότερα.

attention...

Oι ιδιοκτήτες/διαχειριστές του blog (pharmartistic, Nikolas) δεν φέρουν ουδεμία ευθύνη για τα περιεχόμενα οποιασδήποτε εκ των εξωτερικών συνδέσεων (links) που εμφανίζονται σε οποιοδήποτε μέρος του blog.

Επιπλέον ο ιδιοκτήτης/διαχειριστής του παρόντος blog δεν φέρει ουδεμία ευθύνη για το περιεχόμενο των σχόλιων (comments) που αναρτούν οι επισκέπτες του blog (είτε ανώνυμα είτε ψευδώνυμα είτε επώνυμα) στα posts (αναρτήσεις) του blog. Παρ' όλα αυτά, ο ιδιοκτήτης / διαχειριστής του παρόντος blog διατηρεί πάντα το δικαίωμα να διαγράψει κατά την δική του κρίση και χωρίς προειδοποίηση ή/και αιτιολόγηση ή άλλου είδους πρότερη ή ύστερη ενημέρωση οποιοδήποτε σχόλιο επισκέπτη οποιαδήποτε στιγμή.

Όλες οι ηχογραφήσεις σε μορφή αρχείων ήχου mp3 ή άλλων format που εμφανίζονται κατά καιρούς για download στο παρόν blog προσφέρονται για περιορισμένο διάστημα και αποκλειστικά και μόνο για ενημερωτικούς / πληροφοριακούς σκοπούς.

Τα πνευματικά δικαιώματα αυτών των ηχογραφήσεων ανήκουν σε κάθε περίπτωση στους εκάστοτε καλλιτέχνες ή/και τις αντιστοιχες εταιρείες ή/και τους αντιπροσώπους αυτών.

Εαν είστε κάτοχος ή αντιπρόσωπος του κατόχου των πνευματικών δικαιώματων κάποιας εκ των ηχογραφήσεων και επιθυμείτε την απομάκρυνση της από το blog ειδοποιήστε μας και θα αφαιρεθεί άμεσα.

All mp3 files are hosted here for a limited amount of time and only for informational purposes. Please support the artists & bands, especially those on independent labels. If you own the rights of any recording appearing on this blog and want it removed, please let us know via e-mail and we will remove it immediately.