"Day & Age" The Killers

Losing touch: Εισαγωγή στο πολυαναμενομενο day & Age των Killers. Σκέφτομαι ότι αρχίσαμε χαλαρά. Λίγο παραπάνω από διακριτή η χρήση των σύνθ. Ας είναι. Η παιχνιδιάρικη μελαγχολία του συγκροτήματος μας αρέσει. Μια καθαριστική έκρηξη στο τέλος μας κλείνει το μάτι.
Human: Are we Human? Το πρώτο single τα σπάει. Χορευτικό. Ναι, είναι αλήθεια ότι το πάνε ένα βήμα παραπέρα.
Spaceman: Δεύτερο κομμάτι που σκάει μύτη πριν την κυκλοφορία του άλμπουμ. Συνεχίζουμε δυνατά και οι κιθάρες μπαίνουν χοντρά στο παιχνίδι. Πιασαρικο.
Joy Ride: Τώρα περνάμε από μονοπάτια χιλιοπερπατημενα από τον Bowie και Roxy Music. Βάλαμε και τα πνευστά μας στο χορό και το κέφι καλά κρατεί. Ρυθμικό έως funky.
A Dustland Fairytale: Ο Elton John κάθεται πίσω από το πιάνο (μεταφορικά μιλώντας) για μια χαλαρή εισαγωγή, έτσι για να πάρουμε μια ανάσα πριν αρχίσουν το κοπανιμα στον ρυθμό-σταχτοπούτα-με-το party-dress-της-και-ένας-διάβολος-που-τρίβει-ευχαριστημένος-τα-χέρια-του.
This is your life: Εκεί που κάποιοι μπορεί να ακούν τους The The εγώ για ένα παράξενο λόγο ακούω τους Cure και μαζί την πρώτη μετριότητα του δίσκου.
I can’t Say: Έχω μια περίεργη αίσθηση από την αρχή του δίσκου που τώρα συγκεκριμενοποιείται. Στο μυαλό μου γυρνάμε οι Keane. Γιατί άραγε; Επιπλέον έχω μια απορία. Πότε επιτέλους θα παψει να είναι τόσο εμφανής η αγάπη των 30something για την disco rock των αρχών του 80;
Neon Tiger: Βρήκα άλλη μια μετριότητα και ούτε η επιστροφή της παραμόρφωσης στην κιθάρα δεν σώζουν αυτό το παραφορτωμένο ενορχηστρωτικα stadium pop track.
The World We Live In: Το tribute σε άλλες εποχές συνεχίζεται αλλά εδώ επιστρέφει η συνταγή επιτυχίας των Killers και το απλό ρεφραίν κολλαει στο αυτί σου.
Goodnight Travel Well: Εισαγωγή σκοτεινή; Πως και έτσι; Το φυλαγανε για το τέλος τα παιδιά; “There is nothing we can do now” μουρμουρίζει ο κύριος Flowers και εγώ σκεφτομαι πως από μόνο του αυτό το κομμάτι θα όριζε ένα άλλο ύφος για τον δίσκο. Αργά αναπτυσσόμενο με ορμή και εκπληκτικό arrangement. Δώστε Grammy στον παραγωγό- ο οποίος είναι ο τύπος που μιξαρισε το "Mr.Brightside" και ακούστηκε παντού.
A Crippling Blow (bonus track για Ιαπωνία και Αυστραλία): Μην μπεις στον κόπο καν να σχολιάσεις. Τόσο άνευρο. Ρε παιδιά; Θα συνεχίσετε να με απογοητεύετε;
Forget about what I said(Bonus track επίσης): Τελικά όχι, δεν θα συνεχίσουν να με απογοητεύουν. Για φινάλε ένα κομμάτι που ζητά να ξεχάσεις τι είπαν. Καλά, θα τους κάνω το χατίρι.
Πέρα από οποιαδήποτε προσωπικά κολλήματα ο δίσκος έχει δυνατότητα για τουλάχιστον τρία mega hits: Human, Joy Ride, The world we live in. Η παράγωγη είναι άψογη, η φωνή γοητευτικότατη, το artwork αξιοπρεπέστατο και το συναίσθημα ηλεκτρικό, όπως λένε και οι ίδιοι στους στίχους τους.

Αν σου αρέσει το glam, το Velvet Goldmine, ο Brian Fery και τα μυωπικά γυαλιά-αστερια του Elton John- με τον όποιο να αναφέρουμε ότι ετοιμάζουν κυκλοφορία ντουέτου σε single αποκλειστικά και εκτός άλμπουμ, σύντομα.