Blogovision 2012 – No 9: The Black Keys – El Camino

Το μοναχικό αγόρι είναι πάνω από το κλαβιέ μέρα-νύχτα. Γράφει χωρίς σταματημό μελωδίες σε συνάρτηση με διάφορα λόγια, που του κατεβαίνουν την εκάστοτε στιγμή. Το μόνο πρόβλημα είναι πως κάθε φορά που προσπαθεί να αγγίξει τα λευκά κλειδιά, γίνεται κάτι κακό στον κόσμο του.

Το μοναχικό αγόρι, με σκοπό να μην κάνει κάποιο λάθος, έχει τοποθετήσει πάνω από τα λευκά κλειδιά ποντικοπαγίδες, ώστε αν πάει να τα πιέσει κατά λάθος, να τιναχτεί στις μύτες των ποδιών του από τον πόνο και να μην προλάβουν να ξεμυτίσουν ψηλά οι συχνότητες των καθαρών νοτών. Κάποια πρωινά μάλιστα, έχουν υπάρξει φορές που έχει ξυπνήσει, έχει φτιάξει καφέ, έχει πλησιάσει το πιάνο κι έχει ακούσει ζωηρούς ήχους μικροσκοπικού κλάματος, μιας κι οι ποντικοπαγίδες έχουν λειτουργήσει για τον σκοπό που ως επί το πλείστον έχουν κατασκευαστεί – για να πιάνουν ποντικούς.

Το μοναχικό αγόρι έχει ζήσει πολλά δεινά τις ελάχιστες φορές που έχει παίξει μουσική με τα λευκά κλειδιά. Την πρώτη φορά, γκρεμίστηκε η σκεπή του σπιτιού του. Η κατάρα θέλει το σπίτι του να μην έχει στεριώσει από τότε και κάθε απόπειρα που έχει κάνει να την χτίσει από την αρχή, έχει αποτύχει παταγωδώς. Τη δεύτερη φορά, το μοναχικό αγόρι βρέθηκε στην άβολη θέση να γράφει στα αρχαία ελληνικά. Μπορεί και σκέφτεται στα αγγλικά, αλλά όταν σηκώνει το μολύβι να γράψει, όλοι οι χαρακτήρες είναι αρχαίοι ελληνικοί. Δεν μπορεί να τους διαβάσει. Την τρίτη και τελευταία φορά, το μοναχικό αγόρι κατάλαβε ότι κάθε φορά που τον πλησιάζει κάποιος άνθρωπος, γίνεται αόρατος. Κανείς εδώ και χρόνια δεν έχει καταφέρει να του μιλήσει και να τον προσεγγίσει. Όλοι πιστεύουν πως το σπίτι του στη μέση του πουθενά, κάπου λίγο πιο έξω από το Οχάιο, είναι στοιχειωμένο, οπότε κανείς δεν το πλησιάζει. Ο ίδιος καλλιεργεί μόνος του τα ζαρζαβατικά του και ζει από αυτά, μιας και αδυνατεί να πάει για ψώνια και να συνεννοηθεί με τους πωλητές της πιο κοντινής πόλης. Όπως είναι ευνόητο, είναι αναγκαστικά χορτοφάγος.

Το μοναχικό αγόρι δεν έχει βρει τον τρόπο να σπάσει την κατάρα. Κι όπως είναι εύλογο, είναι μόνο του εδώ και χρόνια. Γιατί μπορεί να γράφει στα αρχαία ελληνικά και να αδυνατεί να στρώσει χαλιά, μιας κι όποτε βρέχει, το σαλόνι γίνεται λίμνη, αυτό που τον ταλαιπωρεί περισσότερο όμως είναι η μοναξιά του. Ο μοναδικός τρόπος για να επανέλθει στη φυσιολογική ζωή είναι η κοπέλα που θα αγαπήσει να παίξει μουσική με τα λευκά κλειδιά του πιάνου. Αλλά πότε ένας καταραμένος στην ιστορία Θεών κι ανθρώπων γνώριζε τον τρόπο να εξιλεωθεί από τα δεινά της μοίρας του;

Το μοναχικό αγόρι παίρνει την απόφαση να πάει ξανά στην πόλη, για να καταφέρει να κλέψει μερικές ποντικοπαγίδες, μιας και του τελείωσαν, αλλά και μερικά μολύβια, μιας και του σώθηκαν κι αυτά. Αυτό που δεν έχει υπολογίσει είναι πως τη μέρα που θα αποφασίσει να βγει από το σπίτι και να πάρει το δρόμο για την πόλη, όλα θα αλλάξουν.

Το μοναχικό αγόρι φτάνει στην πόλη, πηγαίνει βιαστικά στην αγορά κι αρπάζει αυτά που χρειάζεται προσεκτικά, μιας κι αυτός μπορεί να μην φαίνεται, αλλά τα προϊόντα του κρέμονται και τρέχουν στον αέρα. Τα συλλέγει με μοναδική μαεστρία και τρέχει με όλη τη δύναμη της καταραμένης ψυχής του για το σπίτι. Φτάνει, μπαίνει μέσα, κλείνει τη πόρτα, αφήνει τα “ψώνια” στο πάτωμα και κάθεται να πάρει μιαν ανάσα. Είναι η στιγμή, που η πόρτα θα ανοίξει και θα μπει μια κοκκινομάλλα λευκόδερμη με φακίδες, βγαλμένη από τα πιο ηλιόλουστα παραμύθια των Κάτω Χωρών. Είναι η στιγμή, που το μοναχικό αγόρι θα ερωτευτεί, χωρίς να μπορεί να το εξομολογηθεί σε κανέναν.

Το μοναχικό αγόρι θα κοιτάξει για αρκετή ώρα την κοπέλα, την ίδια στιγμή που εκείνη θα επεξεργάζεται το σπίτι χωρίς σκεπή, τις ποντικοπαγίδες πάνω στα λευκά κλειδιά και τα νερά στο πάτωμα από την τελευταία μπόρα και τη φυσική υγρασία της περιοχής. Θα κάνει βόλτες μέσα στο σπίτι, χωρίς να μιλάει. Σε ποιον να μιλήσει άλλωστε! Με μια σκούπα ρημαγμένη, θα πετάξει όλες τις ποντικοπαγίδες, οι οποίες θα πέσουν κάτω με αναφιλητά, μιας και θα έχουν όλες κλείσει χωρίς θήραμα μέσα τους. Θα κάτσει με χάρη και τεντωμένη τη μέση της στο σπασμένο κάθισμα, θα κοιτάξει την πρώτη παρτιτούρα που στέκεται αγέρωχη μπροστά της και θα ξεκινήσει να παίζει τις πιο αισιόδοξες αρμονίες που έχει ακούσει ποτέ άνθρωπος.

Το μοναχικό αγόρι θα θαυμάζει για αρκετή ώρα τα δάχτυλά της και θα έχει κλειστά τα μάτια του, απολαμβάνοντας τις μελωδίες. Μέχρι που η κοπέλα θα τον δει και θα σταματήσει να παίζει, φοβούμενη πως έχει εισβάλλει σε ξένη περιουσία και πρέπει να ζητήσει αμέσως συγγνώμη. Η συνέχεια σε τέτοιες περιπτώσεις είναι λίγο έως πολύ γνωστή, ας μη γινόμαστε γραφικοί με κινηματογραφικές λεπτομέρειες.

No 10: Wanda Jackson – Unfinished Business

No 11: The Vaccines – Come Of Age

No 12: The xx - Coexist

No 13: Noisettes - Contact

No 14: Frank Ocean - channel ORANGE

No 15: Grizzly Bear - Shields

No 16: Santigold - Master Of My Make-Believe

No 17: Grace Potter & The Nocturnals - The Lion The Beast The Beat

No 18: Emeli Sande - Our Version Of Events

No 19: Ellie Goulding - Halcyon

No 20: Jens Lekman - I Know What Love Isn't