Το χρονικό της
γνωριμίας μου με το “Django Django” των Django Django (3 φορές copy-paste, δεν ξέρω αν έγινε
αντιληπτό):
Την πρώτη
φορά, τον άκουσα μισό, γιατί με κούρασε.
Τη δεύτερη
φορά, τον άκουσα ολόκληρο, αλλά οδηγούσα, οπότε δεν πιάνει.
Την τρίτη φορά,
ολοκληρώθηκε η ακρόαση, χωρίς να ομολογήσω πως τα πήγαμε καλά.
Την τέταρτη φορά,
άρχισαν να επαναλαμβάνονται στο μυαλό μου μόνα τους τα rhythm sections και να αναζητάω στο repeat το “Hail Bop”, γιατί τα λόγια μου θύμισαν έναν χωρισμό.
Την πέμπτη
φορά, αναρωτήθηκα πως είναι δυνατόν να θέλω να τον ακούσω ολόκληρο για πέμπτη
φορά μετά από τόσες άνισες μάχες και πώς γίνεται να έχει ήδη μπει η έκτη φορά
και να τον αφήνω.
Η έκτη φορά
προαναφέρθηκε.
Η έβδομη
φορά έγινε αντικείμενο μελέτης, μιας κι έπρεπε, έστω κι εγκυκλοπαιδικά, να ανακαλύψω
την αδικαιολόγητη γοητεία που ασκεί το album στον εγκέφαλό μου.
Η όγδοη φορά
με έκανε να τον συμπαθήσω, όπως συμπάθησε ο Jack Nicholson τον Greg Kinnear και τους ανθρώπους στο “As good as it gets” – αναγκαστικά και καχύποπτα.
Στην ένατη
φορά, είχε φτάσει ο κόμπος στο χτένι, έπρεπε να αποφασίσω αν θα τον βάλω στα
καλύτερά μου για το 2012.
Στην δέκατη
φορά, τον έβαλα μετά βίας μέσα κι υπολόγιζα πως θα μπει κάπου στο 15, απλά και
μόνο για να δικαιολογήσω το λόγο που ασχολήθηκα τόσο πολύ μαζί του.
Στην
ενδέκατη φορά, εκνευρίστηκα, γιατί τον άκουσα και δωδέκατη και δέκατη τρίτη και
κατάλαβα πως κάτι συμβαίνει ανάμεσά μας.
Η δωδέκατη
προαναφέρθηκε.
Η δέκατη τρίτη,
το αυτό.
Στη δέκατη
τέταρτη, είχε περάσει ύπουλα μέσα στην πρώτη δεκάδα, χωρίς να μπορέσω να
διακρίνω ποιου δίσκου τη θέση είχε ήδη πάρει.
Στη δέκατη πέμπτη,
άρχιζα να φοβάμαι.
Στη δέκατη
έκτη, ο φόβος υποχώρησε κι έδωσε τη θέση του στον σεβασμό.
Στη δέκατη
έβδομη, παράτησα τα όπλα κι είπα πως θα τον αφήσω να πάει όπου θελήσει από
μόνος του.
Στη δέκατη
όγδοη, έγινε το No 3 μου.
Στη δέκατη
ένατη, επιβεβαιώθηκε, μιας κι ήθελα να μην έχω δεύτερες σκέψεις.
Στην εικοστή
ακρόαση, επιτέλους μου άρεσε. Πολύ.
Αν είχαμε
άλλη μια εβδομάδα Blogovision, βάζω στοίχημα με τον
εαυτό μου πως θα ήταν στην πρώτη θέση. Και δεν θα ήταν δική μου επιλογή.
No 4: Lianne
La Havas – Is Your Love Big Enough?
No 5:
Michael Kiwanuka – Home Again
No 6: Dr.
John – Knocked Down
No 7: Jessie
Ware - Devotion
No 8: Alt-J
– An Awesome Wave
No 9: The
Black Keys – El Camino
No 10: Wanda
Jackson – Unfinished Business
No 11: The
Vaccines – Come Of Age
No 12: The
xx - Coexist
No 13:
Noisettes - Contact
No 14: Frank
Ocean - channel ORANGE
No 15:
Grizzly Bear - Shields
No 16:
Santigold - Master Of My Make-Believe
No 17: Grace
Potter & The Nocturnals - The Lion The Beast The Beat
No 18: Emeli
Sande - Our Version Of Events
No 19: Ellie
Goulding - Halcyon
No 20: Jens
Lekman - I Know What Love Isn't
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου