Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

Mumford & Sons – Sigh No More


Δεν δύναμαι να ξεκινήσω διαφορετικά από το να γκρινιάξω για το φετινό Mercury Prize. Ο δίσκος των The XX ήταν υπέροχος, αλλά με ποιον λογικό και θεμιτό τρόπο μπορείς να παραγκωνίσεις το γεγονός ότι οι Mumford & Sons κυκλοφόρησαν ίσως τον καλύτερο δίσκο της χρονιάς μαζί με αυτόν της Laura Marling; Και πιστέψτε με, δεν είμαι καθόλου οπαδός της folk-pop/rock σκηνής. Συνεχίζω…
Αν η μελωδία θεωρείται υπόθεση-δευτεράτζα στην προσπάθεια των μουσικών να συγκινήσουν με τις παραγωγές, τις φωνές τους, τις συνεργασίες, τα κιθαριστικά ριφ και τα επιβλητικά rhythm section, τότε σε αυτή την περίπτωση μιλάμε για… θαύμα; Οι Mumford & Sons χρησιμοποιούν τον λυρισμό των συνθέσεών τους και κορυφώνουν τα ακόρντα σε ένα συναισθηματικό peak, το οποίο σε αναγκάζει να πέσεις θύμα, να βαρύνεις αυθόρμητα το σαγόνι σου και να σταματήσεις να ακούς αναλυτικά για να γράψεις σχόλια. Όταν ένας δίσκος το καταφέρνει αυτό, τότε τα πράγματα είναι σοβαρά.
Το folk είναι σχετικό, μιας και το συγκρότημα μπορεί να θυμίσει από Laura Marling μέχρι Kings Of Leon (με μια διαφορετική ματιά του αμερικάνικου νότου). Από την άλλη δεν είναι ανάγκη να είσαι λάτρης της folk ή country κουλτούρας για να σου αρέσει, μιας και η προσέγγιση έχει καταβολές στην rock και pop αισθητική. Οι κιθάρες αναλαμβάνουν σχεδόν όλο το βάρος των ενορχηστρώσεων, αλλά από την άλλη ο Markus Dravs φέρεται αρκετά έξυπνα, γεμίζοντας τις αρμονίες με την υπόλοιπη μπάντα, αλλά και με φωνητικά που χάνονται στις διφωνίες και τις τριφωνίες (άλλοτε και παραπάνω, δεν είμαι και η Julie Massino dudes).
Με λίγα λόγια λοιπόν: Το “Sigh No More” μπορεί να θεωρηθεί η αποκάλυψη της χρονιάς, όχι όμως για το πόσο πρωτοποριακό είναι, αλλά για το πόσο σημαντικό σε θέματα μελωδίας και στίχων. Τόσο απλά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Αντί απολογισμού…

Η αλήθεια είναι πως ασχοληθήκαμε με την μουσική έως και αποκλειστικά την χρονιά που πέρασε. Το πιθανότερο είναι να κάνουμε το ίδιο και την επόμενη με την περισσή πάντα, ασυνέπεια που μας διακρίνει. Δηλαδή όποτε μας κάτσει κάτι υπέροχο η απαίσιο –την ίδια ένταση συναισθημάτων προκαλούν άλλωστε. Έχουμε αφήσει ολίγον στην άκρη τα υπόλοιπα. Αν δεις την αρχή του μπλογκ, αφορούσε και φιλμς και εκθέσεις και φεστιβάλ. Αλλά ακόμα και ένα απλό μπλογκ θέλει την αφοσίωση και τον χρόνο του…την φροντίδα του εν τέλει.

Εύχομαι απλά αυτό τον χρόνο να είναι όλα πιο ήρεμα και εμείς να κάνουμε αυτό που αγαπάμε συχνότερα και εντιμότερα.

attention...

Oι ιδιοκτήτες/διαχειριστές του blog (pharmartistic, Nikolas) δεν φέρουν ουδεμία ευθύνη για τα περιεχόμενα οποιασδήποτε εκ των εξωτερικών συνδέσεων (links) που εμφανίζονται σε οποιοδήποτε μέρος του blog.

Επιπλέον ο ιδιοκτήτης/διαχειριστής του παρόντος blog δεν φέρει ουδεμία ευθύνη για το περιεχόμενο των σχόλιων (comments) που αναρτούν οι επισκέπτες του blog (είτε ανώνυμα είτε ψευδώνυμα είτε επώνυμα) στα posts (αναρτήσεις) του blog. Παρ' όλα αυτά, ο ιδιοκτήτης / διαχειριστής του παρόντος blog διατηρεί πάντα το δικαίωμα να διαγράψει κατά την δική του κρίση και χωρίς προειδοποίηση ή/και αιτιολόγηση ή άλλου είδους πρότερη ή ύστερη ενημέρωση οποιοδήποτε σχόλιο επισκέπτη οποιαδήποτε στιγμή.

Όλες οι ηχογραφήσεις σε μορφή αρχείων ήχου mp3 ή άλλων format που εμφανίζονται κατά καιρούς για download στο παρόν blog προσφέρονται για περιορισμένο διάστημα και αποκλειστικά και μόνο για ενημερωτικούς / πληροφοριακούς σκοπούς.

Τα πνευματικά δικαιώματα αυτών των ηχογραφήσεων ανήκουν σε κάθε περίπτωση στους εκάστοτε καλλιτέχνες ή/και τις αντιστοιχες εταιρείες ή/και τους αντιπροσώπους αυτών.

Εαν είστε κάτοχος ή αντιπρόσωπος του κατόχου των πνευματικών δικαιώματων κάποιας εκ των ηχογραφήσεων και επιθυμείτε την απομάκρυνση της από το blog ειδοποιήστε μας και θα αφαιρεθεί άμεσα.

All mp3 files are hosted here for a limited amount of time and only for informational purposes. Please support the artists & bands, especially those on independent labels. If you own the rights of any recording appearing on this blog and want it removed, please let us know via e-mail and we will remove it immediately.