Η Robyn είναι ένα παιδί λίγο πριν την ενηλικίωση. Είναι μια μηχανή αυθορμητισμού που ζει για το σήμερα, νοσταλγεί με γλύκα το παρελθόν και σπανίως ασχολείται με το μέλλον, μιας και δεν της μένει καθόλου ενέργεια για κάτι τέτοιο. Είναι μια ξανθούλα από τον γοητευτικό Βορρά, η οποία γνωρίζει πολύ καλά τον τρόπο να φτιάχνει διασκεδαστική μουσική και καμιά φορά δείχνει να μην γνωρίζει πραγματικά πόσο σημαντικό είναι το έργο της.
Το “Body Talk Pt. 1” είναι το πρώτο μέρος της δισκογραφικής τριλογίας που θα κυκλοφορήσει μέχρι το τέλος της χρονιάς από την Σουηδή performer και αποδεικνύει ότι η synthpop δεν έχει ακουστεί ποτέ πιο διασκεδαστική τα τελευταία χρόνια με εξαίρεση το “Robyn” του 2005 που είναι… δικό της; Σωστά. Με μια γρήγορη ματιά δεν είναι σαφής ο προσανατολισμός του δίσκου. Ακούς μπαλάντα, ακούς Royksopp, ακούς παραδοσιακό, σουηδικό τραγούδι, ακούς ένα minimal intro που σε δυσκολεύει αλλά σου αρέσει γιατί είσαι μαζόχα και θες να το αναλύσεις, ενώ ακούς και μια καθολικά home edition παραγωγή που θα μπορούσες να κάνεις στο υπνοδωμάτιό σου με ένα laptop και ένα midi. Ίσως και όχι.
Το album είναι ουσιαστικά ένα σύντομο ταξίδι σε μια καθημερινή βραδιά της Robyn, έτσι όπως η ίδια την αντιλαμβάνεται. Περιλαμβάνει χορό, αλκοόλ, κλάμα, χαλάρωση, αναμνήσεις και πάνω απ’ όλα διάθεση για ανεξαρτησία, έτσι όπως την παρουσίασε και το 2005. Μόνο που αυτή τη φορά δεν είναι τόσο cool και fun, αλλά μπαίνει στην διαδικασία να περάσει σε πιο προσωπικά μονοπάτια και να καταλάβει ότι μεγάλωσε λίγο. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως χάνει το δυνατό της χαρτί, που είναι αυτό που έχει ήδη επισημανθεί – είναι ένα παιδί λίγο πριν την ενηλικίωση, με όλα τα καλά και όλα τα κακά της υπόθεσης. Και αυτό είναι που μεταμορφώνει τις μπότες, τα μπάσα, τα pads, τα βιμπράφωνα, το reverb και τα πλήκτρα σε συναισθηματικό ξέσπασμα πρώτου βαθμού. Highlight του δίσκου; “Jag Vet En Dejlig Rosa” με κλειστά τα μάτια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου