Είναι σύνηθες να βλέπουμε την κατηγορία singer/songwriter σε κάθε γωνιά του πλανήτη, πόσο μάλλον στη γενέτειρα της pop. Και όταν σκάει μύτη κάθε λίγο και λιγάκι μια φωνή που μπορεί και παίζει πλήκτρα, γράφει στίχους, ενίοτε ενορχηστρώνει, ξέρει και μερικά ακόρντα στην κιθάρα, τότε άντε να ξεχωρίσεις τι πρόκειται να παιδέψει το μυαλό και την αισθητική σου και τι θα πάει στα αζήτητα. Η περίπτωση της Marina Diamandis είναι περίπλοκη για να βάλεις κατευθείαν ταυτότητα. Όταν την βλέπεις εντυπωσιάζεσαι από την ομορφιά της. Όταν την ακούς σε εκπλήσσει με την θεατρικότητά που ενθουσιωδώς προβάλει. Όταν προσέξεις λίγο πιο αναλυτικά τις συνθέσεις της συνειδητοποιείς πως οι αναφορές στην πιανιστική ροκ των Queen και του Elton John είναι κάτι παραπάνω από προφανείς. Όταν ξεπεράσεις τις indie προσδοκίες σου, καταλήγεις στο συμπέρασμα ότι το “The Family Jewels” είναι ένας καλοδουλεμένος pop δίσκος. Και όταν κάνεις τη ζωή σου δύσκολη, ψάχνοντας εντατικά για πληροφορίες που θα σε οδηγήσουν σε ένα τελικό συμπέρασμα, βλέπεις με τα ίδια σου τα μάτια ότι οι Βρετανοί την τοποθετούν σε κάθε pre-release απονομή βραβείων στη δεύτερη θέση, πίσω από την Ellie Goulding. Πόρισμα: Ο κόσμος της μουσικής βιομηχανίας έχει ως προτεραιότητα να βρει το “The next best someone” παρά υποσχόμενους μουσικούς, που θα προτείνουν κάτι διαφορετικό (χωρίς παρθενογένεση, έστω). Το project/group/solo artist ή όπως αλλιώς θες να το πεις, Marina And The Diamonds, κάνει ακριβώς αυτό – προτείνει. Μια φωνή που δεν είναι wannabe something. Μια παραγωγή που αυτοσαρκάζεται σε κάθε μέτρο. Ένα καλλιτεχνικό προφίλ με ταμπεραμέντο. Αλλά και μια σειρά από singles (“Hollywood”, “I Am Not A Robot”, “Shampain”) που κάθε ένα αυτόνομα στέκεται στο ύψος του γιατί είναι και ταυτόχρονα καλό τραγούδι. Η προσπάθεια της Ελληνίδας Marina (κάποια στιγμή έπρεπε να το αναφέρω) προϋποθέτει κάτι βασικό: διάθεση για ακρόαση. Όποιος τη βρει, θα ανακαλύψει όσα διάβασε. Για τους δύσπεπτους: “BBC Poll – The Sound Of…”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου