Cyanna – End Is Near

Το sophomore είναι όρος που πολύ αγαπούν στο εξωτερικό οι κριτικοί δίσκων. Αυτό προϋποθέτει κάτι βασικό: την κυκλοφορία του δεύτερου album ενός καλλιτέχνη. Αν λοιπόν συνυπολογίσεις το γεγονός ότι το “End Is Near” είναι τρίτος δίσκος για τους Cyanna (δεύτερος με μεγάλη δισκογραφική), τότε το sophomore για την συγκεκριμένη περίπτωση είναι άκυρο από γεννησιμιού του.
Το οξύμωρο είναι φαινομενικά προφανές, αλλά και πάλι λίγο για το concept του δίσκου, μιας και τα λόγια οδηγούν σε μικρά διαμάντια και κορυφώσεις. Θρησκεία, λάθη, παρερμηνείες, εγκυμοσύνες, επιθετικότητα, φετίχ, εξομολογήσεις και παρεξηγήσεις μπαίνουν σε πρώτο πλάνο, ακολουθώντας πιστά τις κιθάρες, τα περιορισμένα (ή διακριτικά, όπως θες πες το) ηλεκτρονικά, κάποια κυκλοθυμικά, staccato πλήκτρα και τις πιο καλοδουλεμένες, ανδρικές χαμηλές στα φωνητικά εδώ και χρόνια. Είναι το ίδιο οξύμωρο που βλέπουμε συχνά με τους Cyanna, μόνο που εδώ η διάθεση αυτή αποκτά οργανική υπόσταση και δείχνει έτοιμη να βγει και να δώσει συναυλίες.
Η αίσθηση ενός ηλεκτρονικού/rock project, με βάση πάντα το “Just a crash” είναι ευγενής πόθος μετά τη συνολική ακρόαση. Και καλά κάνει γιατί δεν θα έπρεπε να ακούσουμε το sequel του προηγούμενου δίσκου. Εδώ τα παιδιά κερδίζουν το στοίχημα από νωρίς. Τα πράγματα κινούνται από την απενοχοποίηση του post-punk των Killers μέχρι τις ρετρό κιθάρες των Raveonettes και τις industrial αισθητικές των Nine Inch Nails και του Manson. Συμφωνώ, το τελευταίο απαιτεί πολλά ηλεκτρονικά. Μίλησα όμως για την αισθητική, όχι την τεχνική και αυτό προδίδει έλλειψη μιμητισμού στην παραγωγή – προσόν των αδερφών Sid.
Η κυκλοθυμία είναι βασικό χαρακτηριστικό στις ηχογραφήσεις των Cyanna. Αν γίνεται κατά τύχη, χρειάζεται προσοχή, μιας και λειτουργεί πολύ καλά. Αν γίνεται ηθελημένα, χρειάζεται ενίσχυση για να συνεχίσει να γίνεται. Η ουτοπία μιας ηχογράφησης που έχει ρυθμό είναι ακριβώς αυτό – ουτοπία. Η έλλειψη ροής (με την έννοια της μανιέρας) είναι τελικά το ετυμολογικά ενδιαφέρον (=αυτό που φέρει τη διαφορά) και εδώ το συναντάς ανεξάντλητο. Έτσι κι αλλιώς, η ψυχολογία πάντα έπαιζε σπουδαίο ρόλο στην παραγωγή και διαμόρφωση ενός tracklist. Τα στοιχήματα συνεχίζουν να κερδίζονται για τους Cyanna.
Το “End Is Near” καταλήγει να είναι τόσο άμεσο όσο και πονηρό. Μην μένεις μόνο στο ομώνυμο, στο πρώτο single (“Perfect Mistake”) και στις radio friendly στιγμές (υπάρχουν). Άκου τα λόγια, πρόσεξε το αρχιτεκτονικό στήσιμο και μπλέξε με τις ατμόσφαιρες στον επίλογο του “Free falling” μέχρι να πιάσεις το μήνυμα. Ποιο είναι αυτό; Η βουτιά χωρίς επιστροφή, σε οτιδήποτε. Άλλωστε, ποιος μπορεί να κατηγορήσει κάποιον για τα πάθη του, πέρα από τον ίδιο; Το πολύ-πολύ η ίδια του η τέχνη.
Extra στολίδι του δίσκου; Το εξώφυλλο. Are we suckers for a good life? Μπορεί και ναι. Όλοι ανεξαιρέτως.