Το γιατί και το πώς.
Αυτό ψάχνουν όλοι εδώ και σχεδόν 20 χρόνια για ένα από τα πολύ αγαπημένα γκρουπ στην Ελλάδα. Τους Puressence.
Γιατί εδώ και πως εδώ;
Έχουν γραφτεί τα πάντα για αυτούς από ελληνικά έντυπα. Είναι δικοί μας πια και το ξέρουμε και το ξέρουν. Θυμάμαι (γιατί είμαι και μιας κάποιας ηλικίας) την συνέντευξη τους στο τότε Ποπ&Ροκ, με αφορμή το πρώτο τους live στην Αθήνα, στο Ροδον (πάει και αυτό).
Στα ράφια των δισκοπωλείων το ομώνυμο άλμπουμ τους. Στην χώρα μας έχει ξεκινήσει η μανία. Ο Rock FM τους αποθεώνει και εμείς στόμα με στόμα διαδίδουμε την γέννηση του αισθαντικοτερου indie group που υπήρξε ποτέ. Αυτοί δεν έχουν πάρει χαμπάρι. Στην Αγγλία τους έχουν σχεδόν χεσμένους. Μόνο μια αναφορά στο Kerrang, το οποίο και χρίζει τον δίσκο ως το καλύτερο και περισσότερα υποσχόμενου ντεμπούτο εκείνου του μήνα. Το βρετανικό περιοδικό έβρισκε τρομερές επιρροές έως και από Black Sabbath! Η μπασογραμη τους ήταν όντως βαριά και ασήκωτη … “I Suppose”.
Πισω στα δικα μας, οπου ο Έλληνας δημοσιογράφος τους ενημερώνει για την απήχηση τους στην ημεδαπή. Κάτι ξέρουν αλλά όχι πολλά. Τους κάνει την απλή ερώτηση, πόσο κόσμο περιμένουν στην Αθήνα. Του απαντούν γύρω στα 300 άτομα. Αυτός τους ενημερώνει πως συναυλία είναι sold-out και το Ροδον έχει χωρητικότητα 1500 άτομα! Περιττό να πω πως οι τύποι έμειναν παγωτό!
Έτσι ξεκίνησε η μεγάλη αγάπη που κρατάει μέχρι και σήμερα.
Καταλαβαίνουμε όλοι ότι ένας best δίσκος για τους Έλληνες δεν είναι τίποτα. Τα δυο νέα κομμάτια δεν μας λένε κάτι, γιατί είναι λίγα, και η διασκευή του “Che” της Judi Collins έχει ήδη κυκλοφορήσει από πρόπερσι αν δεν κάνω λάθος, οπότε κάθε fan του συγκροτήματος (εμού συμπεριλαμβανόμενου) το έχει ήδη και είναι εκπληκτικό βεβαίως, βεβαίως.
Αν δεν έχεις ξανακούσει Puressence -άρα μάλλον δεν είσαι από τα μέρη μας- κατέβασε τώρα αυτόν τον δίσκο από εδώ γιατί μόλις τον ακούσεις, έτσι και αλλιώς, θα πας να αγοράσεις όλα μα όλα τα άλμπουμ τους. Αν σου αρέσει…αν σου αρέσει; Τι εννοείς «αν»; Δεν παίζει να μην σου αρέσει. Τελεία και παύλα!
Αυτό ψάχνουν όλοι εδώ και σχεδόν 20 χρόνια για ένα από τα πολύ αγαπημένα γκρουπ στην Ελλάδα. Τους Puressence.
Γιατί εδώ και πως εδώ;
Έχουν γραφτεί τα πάντα για αυτούς από ελληνικά έντυπα. Είναι δικοί μας πια και το ξέρουμε και το ξέρουν. Θυμάμαι (γιατί είμαι και μιας κάποιας ηλικίας) την συνέντευξη τους στο τότε Ποπ&Ροκ, με αφορμή το πρώτο τους live στην Αθήνα, στο Ροδον (πάει και αυτό).
Στα ράφια των δισκοπωλείων το ομώνυμο άλμπουμ τους. Στην χώρα μας έχει ξεκινήσει η μανία. Ο Rock FM τους αποθεώνει και εμείς στόμα με στόμα διαδίδουμε την γέννηση του αισθαντικοτερου indie group που υπήρξε ποτέ. Αυτοί δεν έχουν πάρει χαμπάρι. Στην Αγγλία τους έχουν σχεδόν χεσμένους. Μόνο μια αναφορά στο Kerrang, το οποίο και χρίζει τον δίσκο ως το καλύτερο και περισσότερα υποσχόμενου ντεμπούτο εκείνου του μήνα. Το βρετανικό περιοδικό έβρισκε τρομερές επιρροές έως και από Black Sabbath! Η μπασογραμη τους ήταν όντως βαριά και ασήκωτη … “I Suppose”.
Πισω στα δικα μας, οπου ο Έλληνας δημοσιογράφος τους ενημερώνει για την απήχηση τους στην ημεδαπή. Κάτι ξέρουν αλλά όχι πολλά. Τους κάνει την απλή ερώτηση, πόσο κόσμο περιμένουν στην Αθήνα. Του απαντούν γύρω στα 300 άτομα. Αυτός τους ενημερώνει πως συναυλία είναι sold-out και το Ροδον έχει χωρητικότητα 1500 άτομα! Περιττό να πω πως οι τύποι έμειναν παγωτό!
Έτσι ξεκίνησε η μεγάλη αγάπη που κρατάει μέχρι και σήμερα.
Καταλαβαίνουμε όλοι ότι ένας best δίσκος για τους Έλληνες δεν είναι τίποτα. Τα δυο νέα κομμάτια δεν μας λένε κάτι, γιατί είναι λίγα, και η διασκευή του “Che” της Judi Collins έχει ήδη κυκλοφορήσει από πρόπερσι αν δεν κάνω λάθος, οπότε κάθε fan του συγκροτήματος (εμού συμπεριλαμβανόμενου) το έχει ήδη και είναι εκπληκτικό βεβαίως, βεβαίως.
Αν δεν έχεις ξανακούσει Puressence -άρα μάλλον δεν είσαι από τα μέρη μας- κατέβασε τώρα αυτόν τον δίσκο από εδώ γιατί μόλις τον ακούσεις, έτσι και αλλιώς, θα πας να αγοράσεις όλα μα όλα τα άλμπουμ τους. Αν σου αρέσει…αν σου αρέσει; Τι εννοείς «αν»; Δεν παίζει να μην σου αρέσει. Τελεία και παύλα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου