Viva The King Of Pop!

Ήρθε, έγραψε μουσική, άφησε ιστορία κι έφυγε στις 25 Ιουνίου 2009. Ας αφήσουμε τα ιστορικά ντοκουμέντα που αναγράφει το wikipedia κι ας προσπεράσουμε τις προσωπικές αλήθειες και αναλήθειες, αφήνοντάς τες σε αυτούς που βγάζουν έτσι το ψωμί τους (βλέπε Perez Hilton). Ας μιλήσει η μουσική...

• Τι να κατεβάσεις: Όλες τις παραγωγές που έκανε παρέα με τον Quincy Jones, την live performance του “Billie Jean” στο τηλεοπτικό show “Motown 25: Yesterday, Today, Forever” αλλά και την long version του “Moonwalker”.
• Τι να ανακαλύψεις: Το artwork του album “Invincible”, το οποίο φυσικά επιμελήθηκε ο ίδιος, αλλά και ότι δεν έχεις ακούσει από τους Jackson 5.
• Τι να αγοράσεις: Όποιο βινίλιό του βρεις στον Ζαχαρία στο Μοναστηράκι.
• Τι να αναμένεις: Το τελευταίο album που ηχογράφησε, μιας και μετά το θάνατό του δεν υπάρχει περίπτωση να μην κυκλοφορήσει. Ότι κι αν σημαίνει αυτό.
• Τι να αγνοήσεις: Το προσωπικό του δράμα. Αν ασχοληθείς με αυτό, ή θα στενοχωρηθείς ή θα νευριάσεις που κατάντησε έτσι τον εαυτό του ή θα γίνεις κακεντρεχής που ακόμα δεν έχει ξεθωριάσει η κατηγορία για κακοποίηση παιδιών.
• Τι να θαυμάσεις: την ικανότητά του να τραγουδάει, να χορεύει, να ενορχηστρώνει, να κάνει παραγωγή, να παίζει αμέτρητα μουσικά όργανα και να είναι ένας άψογος επιχειρηματίας.
• Τι να καταμετρήσεις: Τα 13 βραβεία Grammy που έχει κερδίσει αλλά και τα 109 εκατομμύρια που έχει πουλήσει μόνο με το “Thriller” του 1982.
• Τι δεν ξέρεις: Ότι το “Bad” προοριζόταν για ντουέτο με τον Prince, ενώ το “ I Just Can't Stop Loving You” για αντίστοιχο ντουέτο με τη Whitney Houston.
• Τι ξέρεις: Ότι αποτελεί αναμφισβήτητα τον Βασιλιά Της Pop και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ακόμα κι αν ο Justin γίνει μαύρος ή ο θάνατος του Elvis αποδειχτεί fake.

"Pixel" Δήμητρα Γαλάνη

Να κάνω μια απλή ερώτηση;
Με δουλεύεις;
Δηλαδή τι να πρωτοπρολάβει να γράψει κανείς;
Το 1ο εξάμηνο του 2009 είναι στο τέλος του και οι δίσκοι που έρχονται στα αυτιά μου και κάθονται είναι ασύλληπτοι. Έχουμε πάθει σύγχυση και δεν ξέρουμε τι να πρωτογραψουμε.
Για την επιστροφή της Ταναγρη. Για την ηλεκτρογκομενα La Roux? Για το απρόσμενα καλό νέο άλμπουμ των Kasabian; Για Regina Spektor, Sonic Youth, Tortoise, Gossip; Για όλους αυτούς θα επανέλθουμε, μάλλον.
Τώρα όμως, λόγω ιδιαίτερης αγάπης και σχέσης θα έλεγα, θα μιλήσουμε για την Δήμητρα Γαλάνη.
Αυτή η γυναίκα είναι μουσικός πρώτα από όλα. Απλά τυχαίνει να έχει και μια από τις ελάχιστες φωνές που μπορείς να δώσεις τον χαρακτηρισμό «ισοπεδωτική». Η μεγάλη μου αγάπη για αυτή, ξεκινάει κάπως αργά, από το «.ΜΕΤΑ», που μαγείρεψε με τον Κβητα, επιβεβαιώνοντας το ανήσυχο του πνεύματος της και την ανάγκη της να περπατήσει σε διάφορα μουσικά μονοπάτια. Αυτό έκανε από παλιά, αν αναλογιστούμε ότι έχει στο ενεργητικό της συνεργασίες με καλλιτέχνες στο ξεκίνημα τους στη δισκογραφία ή αποτελεί το πέρασμα τους στα μεγάλα κοινά. Τελοσπαντων, ατελείωτα μπορώ να γράφω γι αυτήν τη γυναίκα που έχει στα μπαγκάζια της δουλειές όπως η «Παλίρροια», το «Κανονικά», την «Αθανασία».
Να μιλήσουμε για το σήμερα, οπότε και ένας δίσκος κυκλοφορεί και λέγεται «Πιξελ». Η τρακλιστ φανερώνει τραγούδια της ερμηνεύτριας από το «Μη μου Μιλάς Για Αγάπη» έως το πλέον πρόσφατο «Στερεότυπα», σε εκτελέσεις και διασκευές όπου το χέρι τους έχουν βάλει νέοι έλληνες δημιουργοί. Δεν εννοώ ηλικιακά αλλά κυρίως από άποψη δυναμικής. Dimi Phaze, Marsheaux, Cyanna, Yosebu, Olga Kouklaki… Θυμάμαι που πέρσι την είχα δει στο Synch στην εμφάνιση της Μόνικα, και είχα πει να μια καλλιτέχνης που παρακολουθεί πως κινούνται τα μουσικά τρελά νερά και δεν οχυρώνεται στην χτισμένη καριέρα της. Άσχετο που η Μόνικα ανήκει στην ίδια εταιρεία με την Γαλάνη. Ε;
Μαζεύει λοιπόν μια ομάδα ανθρώπων που δίνουν νέα ζωή σε αγαπημένα τραγούδια και μεγάλες επιτυχίες αλλά και μια δεύτερη ευκαιρία σε όσα δεν ακούστηκαν, όπως η «Δίψα» του Κβητα. Βάζει για κερασάκι στην τούρτα και ένα νέο κομμάτι από τον Βασιλικό γραμμένο. Των Raining Pleasure τον Βασιλικό, όχι τον άλλο ρε. Η συμμετοχή των αγαπημένων στην Ελλάδα Bajofondo, που διασκευάζουν το "Querer" από το τελευταίο στουντιακο άλμπουμ της, δεν είναι και τίποτα ιδιαίτερο. Ευτυχώς οι ατυχείς στιγμές τελειώνουν με τους υπερεκτιμημενους Imam Baildi και την τύπου Γιώργου Αλκαίου διασκευή. Έλεος πια.
Η συλλογή παρόλα αυτά είναι απόκτημα. Για μένα θησαυρός μιας και μερικά από τα αγαπημένα μου κομμάτια υπόκεινται στην επίσης αγαπημένη μου «μουσική αποδομηση και ανασυγκρότηση». Κατέβασε το απλά γιατί αξίζει.

Μέρος Πρώτο
Μέρος Δεύτερο

01. δεν είμαι από δω / διασκευή Δ.Γαλάνη, Π.Παυλίδης ,Χρ.Μουράτογλουμουσική – στίχοι: Παύλος Παυλίδης
02. esse olhar – χειροκρότημα / Ilias Katelanos remixμουσική: Δήμητρα Γαλάνη στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλουστίχοι στα Πορτογαλικά: Μιράντα Βερούλη
03. querer / Bajofondo versionμουσική: Rene Dupere στίχοι: Μanuel Tadros ελληνικοί στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
04. ζω / Marsheaux remix
μουσική: Γιώργος Χατζηνάσιος στίχοι: Κώστας Τριπολίτης
05. τα χάρτινα / Imam Baildi version μουσική: Τάκης Σούκας στίχοι: Νίκος Μωραϊτης
06. δίψα / Κωνσταντίνος Βήταμουσική – στίχοι: Κ.Βήτα
07. gas – μη μου μιλάς γι’ αγάπη / Μatisse versionμουσική: Γιάννης Σπανός στίχοι: Κώστας Ασημακόπουλοςαγγλικοί στίχοι: Άρης Σιάφας
08. αίνιγμα / Vassillikosμουσική- στίχοι: Vassilikos
09. τίποτα / Cyanna versionμουσική: Στέφανος Κορκολής στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος
10. συρτάρια / Χρυσόστομος Μουράτογλου versionμουσική: Δήμητρα Γαλάνη στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
11. δεν είσαι εδώ / Olga Kouklaki remixμουσική: Στέφανος Κορκολής στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος
12. το σ’ αγαπώ μπορεί / Dimi Phaze remixμουσική: Δήμητρα Γαλάνη στίχοι: Μαριανίνα Κριεζή
13. μη πάμε απόψε πουθενά / ντουέτο με τους Freedom of Speechμουσική:Σταμάτης Κραουνάκης στίχοι:Λίνα Νικολακοπούλουadditional rap στίχοι: Origin K
14. και σ’ αγαπώ / Yosebu reworkμουσική: Στέφανος Κορκολής στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος
15. στερεότυπα / Χρυσόστομος Μουράτογλου remixμουσική:Χρυσόστομος Μουράτογλου στίχοι:Λίνα Νικολακοπούλου

Αν σου αρέσει η Γαλάνη και να μαγειρεύεις κάθε φορά κάτι νέο. Γιατί πόσες φορές πια να φας γιουβέτσι; Θα το σιχαθείς…

"The Silent Movie Project" Synch 2009

Ήρθε η ώρα να αρχίσουμε να παινεύουμε το σπίτι μας
Σχόλια για το φετινό Synch δεν έχουμε μιας και προβλήματα υγείας, κυρίως, μας κράτησαν μακριά.
Η Florence είναι ένα κομμάτι που δεν θέλαμε να χάσουμε. Ίσως και ο Squarepusher. Παρόλα αυτά η παρουσία μας ήταν κάτι παραπάνω από αισθητή. Αυτή την χρόνια ήμασταν μέρος του φεστιβάλ.
Το βίντεο που ακολουθεί είναι ένα από τα 23 πονήματα καλλιτεχνών από όλο τον κόσμο, που προβάλλονταν στις οθόνες της Τεχνοπολης εκείνες τις μέρες.
Είναι σαφέστατα χαρά αλλά και τιμή μας που η επιλογή, μας συμπεριλάμβανε σε ένα τόσο σημαντικό γεγονός.
Πριν αρχίσω τα «είμεθα βαθύτατα συγκινημένοι…» θα κλείσω ευχόμενος απλά
STAY CREATIVE!

Ακολουθεί η ανακοίνωση του φεστιβάλ

"The Silent Movie Project"
Στο πλαίσιο της θεματικής ενότητας Moving Image, το Synch κάλεσε δημιουργούς από όλο τον κόσμο να στείλουν βίντεο έργα που θα λειτουργούν χωρίς ήχο και θα έχουν διάρκεια έως 2 λεπτά.
Τα επιλεγμένα βίντεο προβλήθηκαν σε υπαίθριες οθόνες καθ΄όλη τη διάρκεια του Synch Festival στις 12 και 13 Ιουνίου, στην Τεχνόπολη.

Οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες και έργα ήταν τα εξής:

BEN BARTON - UPHILL FOR JESUS
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΧΑΤΖΗ - LE PEIGNE
ANDREW MCKEE - PEEKIN' BOO
LEMEH42 - STUDY ON HUMAN FORM AND HUMANITY
ANTONIO NOVELLINO - GOOD/EVIL
JONATHAN MOSS - RS-A1
GUY YITZHAKI - LOVES ME
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΟΥΤΟΣ - FORWARD
NIKOLA MIHOV - HUMAN FLUX
UDO HANTEN - IN SITE ME
ALAN MAGEE - IN THE BLACK WE NEVER MUTE
COM.ODD.OR - WORK IN PROGRESS
ΜΑΝΩΛΗΣ ΗΛΙΑΚΗΣ - 4: 3; 2
ΑΡΗΣ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ - TEA 4 1
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ - INTERFERENCE LANDSCAPES
ΜΑΡΙΖΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ - MR.MCGREGOR
ΜΑΛΒΙΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗ - ΑΝΑΜΕΝΩ
ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΑΛΑΣΚΑΣ - THIS IS A PUBLIC SPACE
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗΣ & ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ - Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΤΟΥ ΜΙΚΥ
ΦΥΛΑΚΤΟΥ ΟΛΓΑ - SUBTITLED THRILL
ΧΡΗΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ - SPACETOSHI
ΤΖΑΚΟΥ ΑΝΘΗ - 8 BIT LOVE
ΕΦΗ ΣΚΑΡΒΕΛΑΚΗ - ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ

Little Boots – Hands

Μπορεί να μπείς στην διαδικασία να πεις ότι είναι η βρετανική εκδοχή της Lady GaGa. Μπορεί ακόμα και να ζηλέψεις που η Lily Allen θα ήθελε πολύ να έχει ηχογραφήσει ένα album σαν το “Hands”. Κάποιος πιο αδιάφορος μπορεί να ξενερώσει που ξαφνικά η electro-pop μπαίνει στο προσκήνιο της μουσικής βιομηχανίας και κατακτά από τους πιο mainstream μέχρι τους πιο indie κύκλους. Αν τελικά τα ξεπεράσεις όλα αυτά και ακούσεις το ντεμπούτο της Little Boots χωρίς παρωπίδες, τότε θα διαλύσεις όλα τα σύννεφα που συνωστίζονται στο μικρό σου μυαλουδάκι και μάλιστα χωρίς 20ευρω μπροστά από τη γυάλα (άλλα λόγια να αγαπιόμαστε). Η Victoria Hesketh (a.k.a. Little Boots) είναι από τα πιο ταλαντούχα πλάσματα που υπάρχουν εκεί έξω, μιας και καταφέρνει να ενσωματώσει στη μουσική της πράγματα που δεν έχουμε συνηθίσει, όπως το γιαπωνέζικο Tenori-on. Οι επιρροές της ξεκινούν από την Kylie Minogue και την Amanda Lear και φτάνουν μέχρι την ποιήτρια Sylvia Plath αλλά και τη Donna Summer, ενώ το καλλιτεχνικό της ένστικτο είναι σημείο αναφοράς, μιας και δεν έχασε χρόνο και καπάρωσε από νωρίς τον Greg Kurstin (Lily Allen, Red Hot Chili Peppers, The Bird and the Bee, Beck, Peaches, Ladyhawke, Britney Spears) για την ηχογράφησή του “Hands”. Μην στέκεσαι μόνο στο πρώτο single “New in Town” ή το χαρακτηριστικό “Stuck On Repeat”. Προχώρα και σίγουρα θα βρεις κάτι της αρεσκείας σου, μιας και το album θα θεωρηθεί στο εγγύς μέλλον ως μια εκ των αποκαλύψεων της χρονιάς.

Listen Without Prejudice – June 2009

Υπάρχουν 2 συμμετοχές από τα εγχώρια για το μήνα Ιούνιο, πράγμα που σημαίνει ότι η ζέστη προκαλεί ανατροπές. Υπάρχει ένα τρελό soul sample στις πρώτες θέσεις, ένα industrial rock comeback, πολλά ηλεκτρονικά από το πουθενά αλλά και διάθεση για χορό. Για να δούμε:

10. Matisse – Rock 'N Roll Mafia... καλή η παραγωγή, αλλά από το δεύτερο λεπτό και μετά κάτι λείπει στη συνταγή. Μπορεί να το βρεις στην πορεία, ακούγοντάς το. Μπορεί όμως να είναι και θέμα μελωδίας, οπότε το έχεις ήδη χάσει – move on.
9. Linkin Park – New Divide... καλές οι κιθάρες για το νέο Transformers, αλλά οι Linkin Park φαίνονται καθαρά μετά τη γέφυρα. Και ναι, η Ισμήνη Πεπέ είναι μια θέση ψηλότερα.
8. Ισμήνη Πεπέ – Καλοκαίρια... σου το είπα από πιο πριν, μη στραβώνεις. Με μια μπύρα σε ένα beach bar είναι ότι πρέπει.
7. Kasabian – Fire... δεν πήγε άδικα στην κορυφή των UK charts το album. Στην ίδια μοίρα και το single, κολλάει στη γλώσσα και κάνει repeat.
6. Dave Mathews Band – Funny the Way It Is... γιατί και το funky-rock τζαμάρισμα έχει ψυχή. Και μάλιστα ανεξάντλητη.
5. La Roux – Bulletproof... μπορεί να ακούγονται στην Αγγλία με το “In For The Kill”, αυτό που κάνει τη διαφορά όμως είναι το “Bulletproof”. Η εναλλακτική synth-pop στα καλύτερά της.
4. Marilyn Manson – Arma-Goddamn-Motherfuckin-Geddon... αρχικά πρέπει να το πεις. Αφού το πεις, προσπάθησε να το τραγουδήσεις. Και αφού το κάνεις κι αυτό, άκου όλο το album γιατί θα σου ανεβάσει την αδρεναλίνη στα ύψη.
3. Moby – Pale Horses... αν βιαστήκατε να πείτε ότι ο θρίαμβος του “Play” δεν επαναλαμβάνεται, reconsider. Το “Pale Horses” επαναφέρει τον Moby εκεί που τον ξεχάσαμε πριν χρόνια.
2. Lenka – Trouble Is A Friend... δεν παίζει μόνο πλήκτρα, αλλά και τρομπέτα. Δεν τραγουδάει μόνο, είναι και ηθοποιός. Τη λένε Lenka και είναι κάτι παραπάνω από καλά.
1. Melanie Fiona – Give It To Me Right... δεν είναι μόνο το sample από τους Zombies (“Time Of The Season” – 1968). Δεν είναι μόνο το soulful groove που έτσι κι αλλιώς το περιμένεις. Δεν είναι μόνο η καταπληκτική φωνή της Melanie Fiona που σε γυρνάει πίσω, όπως έκανε και η Amy πριν 2 χρόνια. Είναι ότι η neo-soul σκηνή έχει μείνει τόσο πίσω, που ακούγοντας κάτι τέτοιο καταλαβαίνεις την πραγματική της δύναμη και επιρροή. R.E.S.P.E.C.T.