Listen Without Prejudice – June 2009

Υπάρχουν 2 συμμετοχές από τα εγχώρια για το μήνα Ιούνιο, πράγμα που σημαίνει ότι η ζέστη προκαλεί ανατροπές. Υπάρχει ένα τρελό soul sample στις πρώτες θέσεις, ένα industrial rock comeback, πολλά ηλεκτρονικά από το πουθενά αλλά και διάθεση για χορό. Για να δούμε:

10. Matisse – Rock 'N Roll Mafia... καλή η παραγωγή, αλλά από το δεύτερο λεπτό και μετά κάτι λείπει στη συνταγή. Μπορεί να το βρεις στην πορεία, ακούγοντάς το. Μπορεί όμως να είναι και θέμα μελωδίας, οπότε το έχεις ήδη χάσει – move on.
9. Linkin Park – New Divide... καλές οι κιθάρες για το νέο Transformers, αλλά οι Linkin Park φαίνονται καθαρά μετά τη γέφυρα. Και ναι, η Ισμήνη Πεπέ είναι μια θέση ψηλότερα.
8. Ισμήνη Πεπέ – Καλοκαίρια... σου το είπα από πιο πριν, μη στραβώνεις. Με μια μπύρα σε ένα beach bar είναι ότι πρέπει.
7. Kasabian – Fire... δεν πήγε άδικα στην κορυφή των UK charts το album. Στην ίδια μοίρα και το single, κολλάει στη γλώσσα και κάνει repeat.
6. Dave Mathews Band – Funny the Way It Is... γιατί και το funky-rock τζαμάρισμα έχει ψυχή. Και μάλιστα ανεξάντλητη.
5. La Roux – Bulletproof... μπορεί να ακούγονται στην Αγγλία με το “In For The Kill”, αυτό που κάνει τη διαφορά όμως είναι το “Bulletproof”. Η εναλλακτική synth-pop στα καλύτερά της.
4. Marilyn Manson – Arma-Goddamn-Motherfuckin-Geddon... αρχικά πρέπει να το πεις. Αφού το πεις, προσπάθησε να το τραγουδήσεις. Και αφού το κάνεις κι αυτό, άκου όλο το album γιατί θα σου ανεβάσει την αδρεναλίνη στα ύψη.
3. Moby – Pale Horses... αν βιαστήκατε να πείτε ότι ο θρίαμβος του “Play” δεν επαναλαμβάνεται, reconsider. Το “Pale Horses” επαναφέρει τον Moby εκεί που τον ξεχάσαμε πριν χρόνια.
2. Lenka – Trouble Is A Friend... δεν παίζει μόνο πλήκτρα, αλλά και τρομπέτα. Δεν τραγουδάει μόνο, είναι και ηθοποιός. Τη λένε Lenka και είναι κάτι παραπάνω από καλά.
1. Melanie Fiona – Give It To Me Right... δεν είναι μόνο το sample από τους Zombies (“Time Of The Season” – 1968). Δεν είναι μόνο το soulful groove που έτσι κι αλλιώς το περιμένεις. Δεν είναι μόνο η καταπληκτική φωνή της Melanie Fiona που σε γυρνάει πίσω, όπως έκανε και η Amy πριν 2 χρόνια. Είναι ότι η neo-soul σκηνή έχει μείνει τόσο πίσω, που ακούγοντας κάτι τέτοιο καταλαβαίνεις την πραγματική της δύναμη και επιρροή. R.E.S.P.E.C.T.