Listen Without Prejudice – March 2009

Άργησα πάλι; Φτου μου, ούτε που το κατάλαβα. Αυτά είναι. Ακούστε τα, κρίνετε μόνοι σας και όλα τα σχόλια θεμιτά – εκτός από αυτά που με αμφισβητούν και μου καταστρέφουν το hype. Cheers dudes…

10. Prodigy – Omen… ακούω 90’s ή μου φαίνεται; Ακούω τον διάδοχο του “Breathe” ή μου φαίνεται; Ακούω Prodigy ή μου φαίνεται; Ας μου πει κάποιος.
9. A.R. Rahman feat. M.I.A. – O… Saya… τα λόγια περισσεύουν για την ταινία, η M.I.A. γίνεται μούσα του Bollywood και ο Rahman αποσπά το Oscar μουσικής και τραγουδιού. Δεν συμφωνώ με όλο αυτό το hype, αλλά ποιος είμαι εγώ που θα αμφισβητήσω τα δεδομένα;
8. Flo Rida – Right Round… κατευθείαν για το dancefloor και την Boom-boom. Δεν χρησιμοποιεί πρωτότυπα το original, αλλά έχει πλάκα – αν μην τι άλλο.
7. Depeche Mode – Wrong… δεν τρελαίνομαι, προτιμώ να βλέπω το video από το να ακούω το κομμάτι. Λέτε για αυτό να το έκαναν και τόσο εντυπωσιακό;
6. India.Arie – Therapy… η India.Arie δεν έχει καταφέρει να ξεπεράσει το αριστουργηματικό “Acoustic Soul”. Ακόμα όμως ξέρει να γράφει όμορφες μελωδίες, αυτό της το αναγνωρίζω.
5. U2 – Get On Your Boots… η προσπάθεια του Bono να μείνει στην ιστορία μετουσιώνεται σε άκαρπη έμπνευση και trendy ριφάκια. Δεν είναι κακό, αλλά δεν είναι U2.
4. Yeah Yeah Yeahs – Zero… Πόση αφέλεια, πόση ατμόσφαιρα και πόσες δόσεις καλής παραγωγής μπορούν να χωρέσουν σε ένα κομμάτι; Ιδού η απάντηση.
3. Bat For Lashes – Daniel… αν το ακούσεις μόνο μια φορά, την πάτησες. Θέλει κόπο για να σου αρέσει. Το μοναδικό μείον του είναι ότι δεν μπορεί να μην σου αρέσει, οπότε βάλτο στο repeat για να φτάσεις στο θεμιτό αποτέλεσμα.
2. Madeleine Peyroux – Instead… κάντε όλοι άκρη για την πιο σημαντική jazz vocalist της εποχής μας. Δεν έχει το status της Krall ούτε τη χάρη της Lizz Wright, αλλά αν έχετε κατά νου κάποια ονόματι Billie Holiday, θα συμφωνήσετε μαζί μου.
1. Pet Shop Boys – Love etc… αν οι Xenomania έκαναν ότι καλύτερο μπορούσαν για το καινούργιο των Pet Shop Boys, τότε οφείλουν να μείνουν στην ιστορία της pop. Όχι γιατί είναι η καλύτερη στιγμή τους, αλλά γιατί είναι pure P.S.B. από την κορυφή μέχρι τα νύχια. Και αυτή είναι η δουλειά ενός σωστού παραγωγού.