Αυτή η κυκλοφορία , που ήδη έχει βάλει υποψηφιότητα για τα καλύτερα του 2009(τέτοια αυτοπεποίθηση;) , επιβεβαιώνει την κορύφωση της άνθησης του Ελληνικού Underground(ακόμα έτσι θα το λέμε εμείς).
Από την συσκευασία και το booklet-που αποτελούν και ένα από τα δυνατότερα χαρτιά της κυκλοφορίας, φτιαγμένα από τα χέρια του Aχιλλέα Γκατσόπουλου- , έως τους στίχους και τα φωνητικά του 2L8 (k the clown- Κώστας Βοζίκης), όλα είναι δεμένα σαν υλικά σε πετυχημένη συνταγή. Επιβάλλεται βέβαια αυτό από τον concept χαρακτήρα του άλμπουμ.
Η ιστορία που μας αφηγείται είναι μια καταραμένη ερωτική ιστορία, σαν αυτές που ακούμε κατά καιρούς από το στόμα του Nick Cave. Δηλαδή μην περιμένεις για γάμο και βαφτίσια στο τέλος.
Τι να περιμένεις;
Ένα θεατρικό έργο σε ηχητική μορφή. Post punk, post rock, pop, industrial, rock, hardcore, και την ίδια στιγμή έναν ήχο τελείως έξω από όλα αυτά. Τρομπέτες, κιθάρες, βιολιά, τσέλο, φωνές, πανικός και ομίχλη, η Josephine (αυτή είναι το αντικείμενο του πόθου), φέρετρα πηγαινοέρχονται, καρδιές εκρήγνυνται, υπερπαραγωγή.
Πέρα από την πλάκα, μιλάμε για μια ξεχωριστή εμπειρία. Πάρε στα χέρια το book και βαλε το cd.
Κυκλοφορεί από την πατρινή Inner Ear και παίζει να μην το βρεις στα δισκοπωλεία. Εγώ σε μεγάλο δισκάδικο της Αθήνας βρήκα μόνο ένα!!!
Είναι λέει δύσκολο άλμπουμ και δεν πουλάει. Χαζομάρες. Σε repeat το είχα, ένα βράδυ ολόκληρο!
Από την συσκευασία και το booklet-που αποτελούν και ένα από τα δυνατότερα χαρτιά της κυκλοφορίας, φτιαγμένα από τα χέρια του Aχιλλέα Γκατσόπουλου- , έως τους στίχους και τα φωνητικά του 2L8 (k the clown- Κώστας Βοζίκης), όλα είναι δεμένα σαν υλικά σε πετυχημένη συνταγή. Επιβάλλεται βέβαια αυτό από τον concept χαρακτήρα του άλμπουμ.
Η ιστορία που μας αφηγείται είναι μια καταραμένη ερωτική ιστορία, σαν αυτές που ακούμε κατά καιρούς από το στόμα του Nick Cave. Δηλαδή μην περιμένεις για γάμο και βαφτίσια στο τέλος.
Τι να περιμένεις;
Ένα θεατρικό έργο σε ηχητική μορφή. Post punk, post rock, pop, industrial, rock, hardcore, και την ίδια στιγμή έναν ήχο τελείως έξω από όλα αυτά. Τρομπέτες, κιθάρες, βιολιά, τσέλο, φωνές, πανικός και ομίχλη, η Josephine (αυτή είναι το αντικείμενο του πόθου), φέρετρα πηγαινοέρχονται, καρδιές εκρήγνυνται, υπερπαραγωγή.
Πέρα από την πλάκα, μιλάμε για μια ξεχωριστή εμπειρία. Πάρε στα χέρια το book και βαλε το cd.
Κυκλοφορεί από την πατρινή Inner Ear και παίζει να μην το βρεις στα δισκοπωλεία. Εγώ σε μεγάλο δισκάδικο της Αθήνας βρήκα μόνο ένα!!!
Είναι λέει δύσκολο άλμπουμ και δεν πουλάει. Χαζομάρες. Σε repeat το είχα, ένα βράδυ ολόκληρο!
Αν σου αρέσει ο πειραματισμός και η θεατρικότητα στη μουσική, οι καταδικασμένες ερωτικές ιστορίες και δεν τρως κανένα κόλλημα με το αν είναι ελληνική, τούρκικη, αγγλική ή δεν ξέρω και γω τι εθνικότητας παραγωγή.
Άντε και στο Pitchfork εύχομαι!!!
Άντε και στο Pitchfork εύχομαι!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου