Εντάξει, το παραδέχομαι. Ήταν καλή ταινία. “Sita Sings the Blues”. Κινούμενο σχέδιο σε τρία διαφορετικά στυλ, φωτογραφία, επεξεργασία βίντεο όλα μαζί. Ένα ντεμι-μιούζικαλ. Μια κωμωδία γεννημένη από τα πλευρά του πολύπαθου και αγαπημένου ανεξάρτητου κινηματογράφου της Αμερικής.
Δυο παράλληλες ιστορίες χωρισμού. Μια σύγχρονη όπου ένα ΝεοΥορκεζικο ζευγάρι χωρίζει όταν ο άντρας παίρνει μετάθεση στην Ινδία. Λίγο η απόσταση, λίγο η μιρλα της γκόμενας ξενέρωσε ο άνθρωπος και την σούταρε διαατλαντικα. Αστεία, επιφανειακά στενάχωρη και φυσικά με αίσιο τέλος.
Η δεύτερη ιστορία είναι η βάση της ταινίας. Μια ελεύθερη διασκευή του ινδικού έπους Ramayana. Πρίγκιπας εξορίζεται από τον πατέρα του –δεν έφταιγε αυτός ήταν η κακιά η ώρα και η κακιά γυναίκα του-και φεύγει να μείνει στα δάση μέσα. Παίρνει μαζί του και την σύζυγο, την Sita. Μια χαρά περνάνε και η Sita τραγουδά τα μπλουζ. Συνομωσία όμως στήνει ένας κακός δαιμονανθρωπος, πρωτοκουμπαρος της θεάς της Καλι, κλέβει την Sita και η Sita τραγουδά τα μπλουζ. Την φυλακίζει στο παλάτι του και η Sita τραγουδά τα μπλουζ. Έρχεται να την σώσει με την βοήθεια των θεών ο άντρας της και χαρά που κάνει η Sita και τραγουδά τα μπλουζ. Την σώζει και την παίρνει σπίτι αλλά τον βασανίζει η υποψία ότι η γυναίκα του το γυάλισε το πόμολο με τον Δαιμονανθρωπο. Την διώχνει, χάλια η Sita τραγουδά τα μπλουζ. Είναι και έγκυος. Γεννάει κάτι δίδυμα ενώ βέβαια τραγουδά τα μπλουζ. Τους βρίσκει εντελώς τυχαία ακούγοντας το τραγούδι της( τι άλλο;) ο άντρας της και θέλει τα παιδιά του αλλά για αυτή δεν έχει πεισθεί ακόμα. Για να αποδείξει την πίστη της η Sita αυτοκτονεί ενώ τραγουδά-μάντεψε- τα μπλουζ βρε.
Ε, σε αυτό το σημείο είχα βαρεθεί την ζωή μου. Δεν άντεχα άλλη τζαζοφωνη να τραγουδά τα μπλουζ της άγριας δύσης. Αν έλειπε το προτελευταίο τραγουδάκι, ίσως και το τελευταίο και είχαν αντικατασταθεί από κάνα δυο ατάκες πρόζας, όλα θα ήταν πιο ωραία. Με λίγα λόγια θα έφτανε στο τέλειο. Τώρα ήταν απλά…πάρα πολύ καλό
Δυο παράλληλες ιστορίες χωρισμού. Μια σύγχρονη όπου ένα ΝεοΥορκεζικο ζευγάρι χωρίζει όταν ο άντρας παίρνει μετάθεση στην Ινδία. Λίγο η απόσταση, λίγο η μιρλα της γκόμενας ξενέρωσε ο άνθρωπος και την σούταρε διαατλαντικα. Αστεία, επιφανειακά στενάχωρη και φυσικά με αίσιο τέλος.
Η δεύτερη ιστορία είναι η βάση της ταινίας. Μια ελεύθερη διασκευή του ινδικού έπους Ramayana. Πρίγκιπας εξορίζεται από τον πατέρα του –δεν έφταιγε αυτός ήταν η κακιά η ώρα και η κακιά γυναίκα του-και φεύγει να μείνει στα δάση μέσα. Παίρνει μαζί του και την σύζυγο, την Sita. Μια χαρά περνάνε και η Sita τραγουδά τα μπλουζ. Συνομωσία όμως στήνει ένας κακός δαιμονανθρωπος, πρωτοκουμπαρος της θεάς της Καλι, κλέβει την Sita και η Sita τραγουδά τα μπλουζ. Την φυλακίζει στο παλάτι του και η Sita τραγουδά τα μπλουζ. Έρχεται να την σώσει με την βοήθεια των θεών ο άντρας της και χαρά που κάνει η Sita και τραγουδά τα μπλουζ. Την σώζει και την παίρνει σπίτι αλλά τον βασανίζει η υποψία ότι η γυναίκα του το γυάλισε το πόμολο με τον Δαιμονανθρωπο. Την διώχνει, χάλια η Sita τραγουδά τα μπλουζ. Είναι και έγκυος. Γεννάει κάτι δίδυμα ενώ βέβαια τραγουδά τα μπλουζ. Τους βρίσκει εντελώς τυχαία ακούγοντας το τραγούδι της( τι άλλο;) ο άντρας της και θέλει τα παιδιά του αλλά για αυτή δεν έχει πεισθεί ακόμα. Για να αποδείξει την πίστη της η Sita αυτοκτονεί ενώ τραγουδά-μάντεψε- τα μπλουζ βρε.
Ε, σε αυτό το σημείο είχα βαρεθεί την ζωή μου. Δεν άντεχα άλλη τζαζοφωνη να τραγουδά τα μπλουζ της άγριας δύσης. Αν έλειπε το προτελευταίο τραγουδάκι, ίσως και το τελευταίο και είχαν αντικατασταθεί από κάνα δυο ατάκες πρόζας, όλα θα ήταν πιο ωραία. Με λίγα λόγια θα έφτανε στο τέλειο. Τώρα ήταν απλά…πάρα πολύ καλό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου