Δεν κατάφερα να πάω τις υπόλοιπες μέρες και έτσι ξεκίνησα εχθές. Οι εντυπώσεις οι καλύτερες.
Οργάνωση. Για να βγουν τα εισιτήρια δεν περάσαμε καμιά ουρά. Πολλοί θεατές. Νέος κόσμος κυρίως. Ενημερωμένοι άνθρωποι. Πεντακάθαρες φρέσκες αίθουσες. Μικρές αλλά καλές οθόνες και ικανοποιητικός ήχος. Μπράβο.
Αυτά για το οργανωτικό του θέματος . Τι είδα όμως χθες;
The Upsetter Ένα ντοκιμαντέρ για τον Lee Scratch Perry. Τον σούπερ μουσικό παραγωγό από τηνΤζαμαικα. Το κουβάρι ξετυλίχθηκε αρχίζοντας από την γέννηση του στο Κενταλ το 1936. Μας μίλησε για τους γονείς του, για τις πρώτες του δουλειές, για το πώς έγινε παραγωγός, πως βοήθησε τον Bob Marley, ότι αυτός έβαλε τις βάσεις για την reggae και την dub, πως οι Clash διασκεύασαν ένα κομμάτι του και στη συνέχεια του ζήτησαν να κάνει την παραγωγή, πως κατέκτησε την βιομηχανία, πως κάηκε από τα ναρκωτικά, πως του τρώγανε τα λεφτά οι έμποροι κοκαΐνης στη Τζαμάικα, πως μετακόμισε στο Λονδίνο και συνέχισε να καίγεται και τέλος πως μετακόμισε στη Ζυρίχη, μέσα στα χιόνια για να μην ξανακαει.
Σε ρωτάω όμως, σε ενδιαφέρει. Όχι. Άρα τι έπρεπε να κάνουν οι δυο σκηνοθέτες (Ethan Higbee και Adam Bhala Lough) αν ήθελαν να αγγίξουν, εκτός των φαν, και τους υπόλοιπους; Να κάνουν ένα φιλμ με αρχή μέση και τέλος και ρυθμό.
Τα πλάνα που μόνος του τράβαγε καθ’ολη την διάρκεια της ζωής του ο Perry ήταν το απόλυτο κενό καμένης μαστουρο μαλακίας. Κυριολεκτικά η ταινίες ήταν σαν να έβλεπες αμερικάνικη παρωδία χασισοαθλοπαιδιων στα γκέτο.
Είχε το γέλιο του,δεν λεω, ομως γιατί ο τύπος ήταν τόσο καμένος που μύριζε το σινεμά. Άσε που δίπλα μου ήταν και κάτι φοιτητές με αγάπη για την Τζαμάικα και μπόχα μπύρας. Είχε κολλήσει στο μυαλό μου το”…και μην το πιείτε, λουστείτε…” Σας παρακαλώ δηλαδή!!!
Οργάνωση. Για να βγουν τα εισιτήρια δεν περάσαμε καμιά ουρά. Πολλοί θεατές. Νέος κόσμος κυρίως. Ενημερωμένοι άνθρωποι. Πεντακάθαρες φρέσκες αίθουσες. Μικρές αλλά καλές οθόνες και ικανοποιητικός ήχος. Μπράβο.
Αυτά για το οργανωτικό του θέματος . Τι είδα όμως χθες;
The Upsetter Ένα ντοκιμαντέρ για τον Lee Scratch Perry. Τον σούπερ μουσικό παραγωγό από τηνΤζαμαικα. Το κουβάρι ξετυλίχθηκε αρχίζοντας από την γέννηση του στο Κενταλ το 1936. Μας μίλησε για τους γονείς του, για τις πρώτες του δουλειές, για το πώς έγινε παραγωγός, πως βοήθησε τον Bob Marley, ότι αυτός έβαλε τις βάσεις για την reggae και την dub, πως οι Clash διασκεύασαν ένα κομμάτι του και στη συνέχεια του ζήτησαν να κάνει την παραγωγή, πως κατέκτησε την βιομηχανία, πως κάηκε από τα ναρκωτικά, πως του τρώγανε τα λεφτά οι έμποροι κοκαΐνης στη Τζαμάικα, πως μετακόμισε στο Λονδίνο και συνέχισε να καίγεται και τέλος πως μετακόμισε στη Ζυρίχη, μέσα στα χιόνια για να μην ξανακαει.
Σε ρωτάω όμως, σε ενδιαφέρει. Όχι. Άρα τι έπρεπε να κάνουν οι δυο σκηνοθέτες (Ethan Higbee και Adam Bhala Lough) αν ήθελαν να αγγίξουν, εκτός των φαν, και τους υπόλοιπους; Να κάνουν ένα φιλμ με αρχή μέση και τέλος και ρυθμό.
Τα πλάνα που μόνος του τράβαγε καθ’ολη την διάρκεια της ζωής του ο Perry ήταν το απόλυτο κενό καμένης μαστουρο μαλακίας. Κυριολεκτικά η ταινίες ήταν σαν να έβλεπες αμερικάνικη παρωδία χασισοαθλοπαιδιων στα γκέτο.
Είχε το γέλιο του,δεν λεω, ομως γιατί ο τύπος ήταν τόσο καμένος που μύριζε το σινεμά. Άσε που δίπλα μου ήταν και κάτι φοιτητές με αγάπη για την Τζαμάικα και μπόχα μπύρας. Είχε κολλήσει στο μυαλό μου το”…και μην το πιείτε, λουστείτε…” Σας παρακαλώ δηλαδή!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου