AlunaGeorge - Body Music

Προσπαθώ να βρω το λόγο που κάθε φορά που κυκλοφορεί ένας δίσκος τα τελευταία 3 χρόνια, θα πρέπει να διαβάζω ή να ακούω το "The nest sth" ή "The next someone". Εύλογο, μιας και δεν υπάρχει παρθενογέννεση, μπλα, μπλα, μπλα. Και στην εποχή που όλοι έχουν soundcloud και κάνουν mixtapes και home παραγωγές, ακούς τόσα πράγματα, που αναγκαστικά η προσφορά είναι πιο μεγάλη από τη ζήτηση κι ο μόνος τρόπος να απορροφήσεις κάτι ή απλά να το κατανοήσεις, είναι να το βάλεις παράλληλα με κάτι που έχεις ήδη χωνέψει, δεκτό. Πού κολλάνε όλα αυτά με τους AlunaGeorge; Στο γεγονός ότι μου έχουν θυμίσει τουλάχιστον 548 πράγματα μέχρι το τέλος της ακρόασης, αλλά στο τέλος της ημέρας δεν με ενοχλεί. Αντιθέτως, κατανοώ τις αναφορές τους, τα κλισέ τους, τη χιπστεροαισθητική τους, το hype τους κι όλα τα συναφή.

Το "Body Music" είναι ο δίσκος που θα έκανε η Rihanna κι η Lady GaGa σε ένα στούντιο μαζί με τον Frank Ocean και τον Weeknd, featuring Kanye West, Jessie Ware, Grimes, Portishead and Austra. Δεν υπάρχει τίποτα φρέσκο, παρά μόνο ο έξυπνος συνδυασμός από contemporary r'n'b και synth pop των 00's, από αυτή που ανεβαίνει στις πρώτες θέσεις των charts. Αυτό που κρατάει το album από μια mainstream αποδοχή είναι το εναλλακτικό προφίλ του ντουέτου και το περιέχόμενο της παραγράφου που ακολουθεί. Αν ήθελαν, θα μπορούσαν να προμοτάρουν έτσι το υλικό τους και να κάνουν πάταγο εν μία νυκτί.

Η επιθυμία της Aluna και του George να κυκλοφορήσουν κάτι πολύ big στα πλαίσια μιας νέας παρουσίας το 2013, τους οδήγησε στο να κάνουν μια κίνηση που τους κοστίζει πολύ. Κι αυτό είναι τριπλής προέκτασης: η μεγάλη διάρκεια του δίσκου, τα πολλά tracks (όχι απαραίτητα μείον - εδώ, κουραστικό) και μια mid-tempo γραμμή, που κακό δεν κάνει, αλλά αν δεν είσαι Jessie Ware να τη στηρίζεις φωνητικά ή αν δεν περιορίζεις τα κομμάτια στα 10-12, μπορεί να γίνει καταστροφική και να χαθούν διαμαντάκια κατά τη διάρκεια της ακρόασης ("Friends to lovers", "Bad idea"). Γιατί, για να είμαστε ειλικρινείς, μια καλή παραγωγή δεν μπορεί να σώσει μια κάτω του μετρίου σύνθεση ("Best be believing").

Ναι, καλό το "Body Music". Ακούγεται, είναι ο ήχος του σήμερα, γιατί το r'n'b είναι ξανά στη μόδα με τον Ocean, τον Migeul, τη Jessie και τα άλλα εναλλακτικά παιδιά της 90's αισθητικής, που χώνουν ηλεκτρονικά στη μουσική τους. Από εκεί και πέρα, καμία αποθέωση. Τα έχεις ακούσει ξανά όλα. Και στις καλύτερες στιγμές του ("You know you like it"), jaw-dropper δεν το λες.