Η
φατσάτη Lianne είναι μισή Ελληνίδα (από
μπαμπά) και μισή Τζαμαϊκανή (από μαμά) και τραγουδάει υπέροχα. Γράφει μόνη της
τις μουσικές της, θυμίζει λίγο Corinne Bailey Rae (αλλά παρθενογέννεση δεν (πολυ)υπάρχει, μην είσαι
αχάριστος), ενώ έχει κάνει opening συναυλιών και backing vocals σε Paloma Faith και Alicia Keys, respectively.
Το πρώτο δισκάκι, “Is
Your Love Big Enough?”,
κυκλοφόρησε, πάταγο αυτό που έκανε δεν το λες, αλλά καρφώθηκε στο No 4 των UK charts και προτάθηκε και για Mercury Prize, διεκδικώντας τον τίτλο του καλύτερου βρετανικού
δίσκου για το 2012. Κι όχι μόνο κακό αυτό δεν είναι, αλλά ακούγοντάς το, μη σου
πω πως το επιβεβαιώνεις κιόλας.
Το
μεγαλύτερο ατού της Lianne είναι
οι κυκλοθυμίες της φωνής της, που έχεις την αίσθηση ότι κάπου έχει τα όριά της
και θα λαχανιάσει ή θα τρελαθεί στο φαλτσέτο, αλλά τελικά οι δόσεις βελούδου
είναι ισόποσες με τις δόσεις νεύρου, μιας και οι κορυφώσεις της είναι τεικά
αρκετές. Όλο αυτό, σε συνδυασμό με την δυνατή τραγουδοποία της και τις
ανατρεπτικές κι επιθετικές αρμονίες στα backing vocals (άκου το ομώνυμο και το “Forget”), κάνουν το ντεμπούτο αυτό σχεδόν πρωτοποριακό
για μια neo-soul/folk-soul ηχογράφηση.
Στην
καλύτερη, θα το λατρέψεις, γιατί είναι υπέροχο. Στην χειρότερη, θα κουραστείς
που είναι τόσο low και mid-tempo, αλλά
δεν θα μπορείς να μην παραδεχτείς ότι έχει τάλαντο και μπορεί να μεταφέρει τον
ήχο της και στο Αμέρικα πλευρά, αφού εκεί, έχω την αίσθηση, μπορεί να γίνει
ακόμα πιο big από ότι στη Βρετανία. Άλλωστε
κι η Corinne έτσι δεν ακούστηκε περισσότερο με το “Put yur records on”; Μην απαντήσεις, εγώ που
ξέρω πολλά κι ο νους μου κατεβάζει, σου λέω «Ναι».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου