Ναι, μιλάμε για το ντεμπούτο της χρονιάς. Όχι γιατί έχει γίνει πλύση εγκεφάλου με τα post, αλλά γιατί ο δίσκος είναι ψηλά μουσικά. Είναι αμιγώς pop, είναι όσο soul και urban ήταν η Sade στο "Soldier of love", έχει μεθυστικά vocals, έχει παραγωγές που σου φέρνουν στο νου τα ακαταμάχητα rhythm n blues των late 90's από Lauryn Hill, Macy Gray και Janet Jackson, ενώ έχει και ένα indie credit από τον Dave Okumu των The Invisible. Με λίγα λόγια, τα έχει όλα και συμφέρει.
Δεν υπάρχουν εκπλήξεις στην ακρόαση. Υπάρχει συνέπεια, υπάρχει συναίσθημα ξέχειλο για όλα τα γούστα, υπάρχει μια 27χρονη γυναίκα που αγαπάει με την κάθε λέξη που τραγουδάει και μια διάθεση να αποποιηθεί το πόσο θηλυκή είναι, καπελώνοντας τη λάμψη του εξωφύλλου με κομμάτια όπως τα "Wildest moments", "Taking in water", "Night light" και "Swan song". Και το πιο δύσκολο; Να βρεις αγαπημένο. Τώρα όχι. Μετά από πολλές ακροάσεις, γέλια, ψιθύρους, απογοητεύσεις, έρωτες και βόλτες στα στενά της πόλης μέχρι τον ερχομό του επόμενου καλοκαιριού, μπορεί και ναι. Αλλά τώρα όχι. Με τίποτα. Μην το προσπαθήσεις. Άκουσέ το όλο.
σ.σ. Κι άντε μετά να πεις ότι σου άρεσε πιο πολύ το album της Sande, θα πέσουν όλοι να σε φάνε... Not.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου