Kimbra – Vows

Όταν είχα πρωτοακούσει το “Settle Down”, είχα πάθει τη γνωστή παράκρουση στην οποία ξεσπάει κάποιος που έχει για χόμπι να ανακαλύπτει φρέσκες φωνούλες και κομμάτια, για να του απασχολούν τον εγκέφαλο ακόμα και στον ύπνο του. Με την επίσημη κυκλοφορία του “Vows” λοιπόν σε Αγγλία και Αμερική, έπειτα από την global επιτυχία του “Somebody that I used to know” με τον Gotye, η Νεοζηλανδή Kimbra μου ικανοποιεί τους ευσεβείς πόθους μου, που την ήθελαν στην πρώτη γραμμή των μουσικών σελίδων, παίρνει το αίμα της πίσω και βάζει το όνομά της στη λίστα με τους πολλά υποσχόμενους νέους καλλιτέχνες για το 2012.

Προσπαθώ να βρω πού να την κατατάξω και στο μυαλό μου έρχεται η Florence και οι πιο soulful στιγμές της, οι ψηλές της Katy Perry (όσες έχει), οι πειραματισμοί της tUnE-yArDs και της Bjork στις πιο soft στιγμές τους (άκου “The build up” για να καταλάβεις), αλλά και η αίσθηση πως μετά από λίγη ώρα ακούω την λευκή Erykah Badu. Αλλά με τόσες αναφορές, γίνεται αντιληπτό πως τελικά δεν μπορείς να αντισταθείς στη φρεσκαδούρα της ακρόασης και τις ξεχνάς όλες, μία-μία, για να την αφήσεις να σε τρελάνει μόνη με τα τερτίπια της.

Προσωπικό αγαπημένο το “Old flame”. Σαγηνευτικό, ρετρό και λίγο James Bond το “Good intent”. Jazzy, σοφιστικέ και σέξι το “Plain gold ring”. Και καθώς προχωράς μετά τη μέση του album, καταλαβαίνεις ότι πολύ σύντομα μεγαλοκυρίες της αμερικάνικης showbiz τύπου Christina και Beyonce θα την παρακαλάνε για μερικά writing credits στις επόμενες δουλειές τους. Όπως έγινε και με τη Sia δηλαδή.

Η Kimbra είναι πολύ δυνατό χαρτί για αυτή τη χρονιά. Έχει δυναμική γραφή, χρησιμοποιεί το 200% της φωνή της, έχει ένα hit για να της δώσει boost για μεγάλα πράγματα και μια γλυκιά φάτσα για να τα υποστηρίξει. Ναι, για το πακέτο μιλάω, δεν είναι κακό. Άκουσέ την.