directed by Guillermo del Toro
Πολύς λόγος γίνεται για το φρέσκο Hellboy. Ο σκηνοθέτης εκθειάστηκε από κριτικούς-από κοινό ακόμα τίποτα, θα δείξουν τα εισιτήρια. Η απόλυτη feel good ταινία, λένε. Λοιπόν που λέτε παιδάκια τα πράγματα είναι κάπως περίεργα στην ταινιούλα. Μιλάμε όντως για ένα ωραίο στορυ, παραμυθικο, αρχή μέση και τέλος σχεδόν διακριτά, σενάριο που ανοίγει πολλά μέτωπα σε ελάχιστη ώρα και τα κλείνει όλα μαζί στο φινάλε. Δηλαδή μια ταινία τόσο χολιγουντιανά δομημένη, ώστε να τραβήξει τους θεατές “ like a moth to a flame”. Εγώ προσωπικά δεν κατάλαβα πως πέρασαν δυο γεμάτες ώρες. Γέλασα, γούσταρα με σκηνές μάχης, θαύμασα τα πλάσματα που έφτιαξε η φαντασία του Ντελ Τορο, είδα και την προσπάθεια να περάσει το μήνυμα το οικολογικό στα παιδάκια αλλά… ένα κενό! Ένας άνθρωπος σαν και μένα ,ο οποίος γουστάρει ανελέητα περιπέτειες με τέρατα, ξωτικά, ξύλο, μπουνιδι, μάχες, μαγικά φίλτρα και δεν συμμαζεύεται, πιστέψτε με δεν έχει κανένα λόγο να σνομπάρει μια τέτοια ταινία αλλά έχω να πω ότι είναι η πρώτη φορά που έχω παρατηρήσει τόσο έντονα το «τίποτα» μιας ταινίας. Επίσης όμως, είναι η πρώτη φορά που ήθελα να τσακίσω κάμποσο ποπ-κορν. Πάει γάντι!!!
Αν σου αρέσουν οι περιπέτειες φαντασίας, το Xmen, Iron man, και δεν έχεις ακόμα βαρεθεί να βλέπεις αναφορές στο Star Wars και τον Άρχοντα! Ποιον Άρχοντα; (!) Μιλάς σοβαρά;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου