Όλοι θα το συγκρίνουν με το προηγούμενο άλμπουμ τους και είναι λογικό, αφού το “Garden Ruin” θεωρήθηκε άνοιγμα στον εμπορικό ήχο, λες και έχει μεγάλη σημασία. Τέλος πάντων, αυτός εδώ ο δίσκος είναι το αντίθετο. Επιστροφή στους παλιούς Calexico που πολύ πιθανό είναι να τους ακούσουμε σε κανένα επεισόδιο του Κόκκινου Κύκλου. Τόσο καλά. Ισορροπημένο, με εμφανή την εμπειρία που κουβαλάνε στην πλάτη τους, κινηματογραφικό, Morriconιστικο, με αέρα από Μεξικό. Jazzy bits, slide guitars, country ήχοι και από κάπου θα εμφανιστεί ο Ροντριγκεζ με ένα μπουκάλι τεκιλα να χεις να πορεύεσαι. Είσαι και πιο χαλαρός αφού έχουν αφήσει τον πολιτικό στίχο και την αντι-Μπους διάθεση(μεταξύ μας και εγώ βαρέθηκα). Κομμάτια που ξεχωρίζεις άνετα είναι το “Victor Jara’s Hands” ,το πρώτο track, κυρίως λόγω θεματολογίας. Αναφέρεται στον Χιλιανό ποιητή, μουσικό και ακτιβιστη Victor Jara, ο οποίος δολοφονήθηκε το 1973 επί Πινοσετ. Το “House of Valparaiso” με τα υπέροχα φωνητικά του Sam Beam των Iron & Wine. Το “Slowness”, ένα ντουέτο με την Pieta Brown, χαρά στον ουρανίσκο. Το “Contention City” , όπου συνεργάζονται με τον Doug McCombs των Tortoise στροβιλίζοντας ένα παιδικό πιανακι και ηλεκτρονικούς ήχους που σπάνε σε ένα συγκλονιστικά συγκινησιακό φινάλε (πως τα γράφω έτσι ,ο άτιμος;). Γενικά θα έλεγες ότι η δουλειά είναι ένα πάρα πολύ καλό δείγμα Americana, ειδικά αν είσαι και φαν του είδους. Με απλά λογάκια, το άλμπουμ είναι για να το αποκτήσεις! Κάποιοι μπορεί να βρουν προβλήματα βέβαια – όπως η έλλειψη μια κυρίαρχης φωνής που μερικώς όμως καλύπτεται από τις συμμετοχές- , αλλά δεν γίνεται να αρέσουμε παντού. Αν σου άρεσε το “Feast of Wire” των Calexico, η μουσική από ταινίες με νυσταγμένους Μεξικάνους και σομπρέρο που τα παίρνει ο αέρας και φυσικά…ΤΕΚΙΛΑ!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου